- 8 Eylül 2009
- 4.524
- 4.279
- 248
- Konu Sahibi vanilyalimuffin
-
- #1
merhabalar herkese,
hiç mi hiç uzatmadan konuya gireyim..
en güzel yaşlarımdayım. 20li yaşlar. ileride daha da zor olucak sevmek daha da mantıkla bakıcam..
aşktan yana yüzüm hiç gülmedi. öyle basit mutsuzluklar kavgalar da değil, büyük travmalarla bitti. ya da sonu hep aynıydı.
bir kez aldatıldım nispet için. söyledi üstelik gelip.. ayrıldım..
bir kez terkedildim ilişkiye girmek, beraber olmak istemediğim reddettiğim için.. 1 yılımı vermiştim.
bir kez aniden aramayı sormayı kesti.. terk ettim..
bir kez bana ben başkasını seviyorum haberin olsun dendi.. ayrıldım..
bir kez çiçeği burnumda sevgilim için herkesin şüphesi ağır şizofreni(ciddiiym) ve/veya gay olduğundan yanaydı ki insanlar birbirinden bağımsızdı. yani herkesin kendi fikriydi birbirlerinden duyup etkilenmediler. ayrıldım..
bunların hepsi farklı kişiler bu arada..
beraber olmadığım için terk edenle evliliğin eşiğine gelmiştim. nispet için aldatan sevgilim geceleri sessiz sessiz uğruna ağladığım sevgilimdi. gay ve psikolojik sorunlu şüphesi taşıyana çok güçlü hislerim olmadı ama evlenilecek adam demiştim.
bunca insan neden gelip geçti hayatından derseniz, ben hiç kabuğuma çekilip yas tutmadım. birini unutana kadar kimseyle olmadım ama unuttuktan sonra şans verdim olumlu hislerimin varsa karşımdaki kişiye.
her defasında önce uzak durdum. sonra öncekilerden ders alıp şans vermek istedim. hep hüsran..
benim artık birine, dur belki iyidir kısmet bu diyecek ne mecalim kaldı ne sevgim.
zorlamadım kendimi aşk için ama uzak durasım da gelmedi aşktan sevgiden. bastırdım içimde zamana bıraktım ama hep istedim aşkı.
insan sevilmek de istiyo. ki benim gibi en çok da sevgiden yana eksikliği olan biri. ailevi sorunum çoktu. sevsin biri de gideyim başka bir eve istemiştim. hüsran.. hüsran.....
neden bu isyan aşksız da olur derseniz diye, bakın ben çocuk istiyorum. insanın yaşadığı aşkla sevgidir dünyadan geçerken kar sayacağı.. ben böyle düşünüyorum. ne güzel şey aşk. yaşadım ama bitti işte.
evleneyim bir çocuğum olsun istiyorum. birine çok aşık olayım biri de bana çok aşık olsun istiyorum ki teselli olsun bir yanında hayatımın. çocuk da çok istiyorum. e aşksız evlenip mutsuz olan çok insan var. hem aşık olduğun adamdan olması ne büyük şans. hayal ederdim, nasip değilmiş..
gönül bu ya sevilmek istedi, ama gel gör hiç ömürlük sevilmedi.
umudunu kestiği an kalbi yumuşayan aşkı bulan var mı.. ya da bana söyleyecek sözünüz var mı..
uzatmayayım demiş halim bu, hepinizi sevgiyle kucaklıyorum. şimdiden çok teşekkür ederim...
cevaplarım gecikebilir kusura bakmayın nolur...
hiç mi hiç uzatmadan konuya gireyim..
en güzel yaşlarımdayım. 20li yaşlar. ileride daha da zor olucak sevmek daha da mantıkla bakıcam..
aşktan yana yüzüm hiç gülmedi. öyle basit mutsuzluklar kavgalar da değil, büyük travmalarla bitti. ya da sonu hep aynıydı.
bir kez aldatıldım nispet için. söyledi üstelik gelip.. ayrıldım..
bir kez terkedildim ilişkiye girmek, beraber olmak istemediğim reddettiğim için.. 1 yılımı vermiştim.
bir kez aniden aramayı sormayı kesti.. terk ettim..
bir kez bana ben başkasını seviyorum haberin olsun dendi.. ayrıldım..
bir kez çiçeği burnumda sevgilim için herkesin şüphesi ağır şizofreni(ciddiiym) ve/veya gay olduğundan yanaydı ki insanlar birbirinden bağımsızdı. yani herkesin kendi fikriydi birbirlerinden duyup etkilenmediler. ayrıldım..
bunların hepsi farklı kişiler bu arada..
beraber olmadığım için terk edenle evliliğin eşiğine gelmiştim. nispet için aldatan sevgilim geceleri sessiz sessiz uğruna ağladığım sevgilimdi. gay ve psikolojik sorunlu şüphesi taşıyana çok güçlü hislerim olmadı ama evlenilecek adam demiştim.
bunca insan neden gelip geçti hayatından derseniz, ben hiç kabuğuma çekilip yas tutmadım. birini unutana kadar kimseyle olmadım ama unuttuktan sonra şans verdim olumlu hislerimin varsa karşımdaki kişiye.
her defasında önce uzak durdum. sonra öncekilerden ders alıp şans vermek istedim. hep hüsran..
benim artık birine, dur belki iyidir kısmet bu diyecek ne mecalim kaldı ne sevgim.
zorlamadım kendimi aşk için ama uzak durasım da gelmedi aşktan sevgiden. bastırdım içimde zamana bıraktım ama hep istedim aşkı.
insan sevilmek de istiyo. ki benim gibi en çok da sevgiden yana eksikliği olan biri. ailevi sorunum çoktu. sevsin biri de gideyim başka bir eve istemiştim. hüsran.. hüsran.....
neden bu isyan aşksız da olur derseniz diye, bakın ben çocuk istiyorum. insanın yaşadığı aşkla sevgidir dünyadan geçerken kar sayacağı.. ben böyle düşünüyorum. ne güzel şey aşk. yaşadım ama bitti işte.
evleneyim bir çocuğum olsun istiyorum. birine çok aşık olayım biri de bana çok aşık olsun istiyorum ki teselli olsun bir yanında hayatımın. çocuk da çok istiyorum. e aşksız evlenip mutsuz olan çok insan var. hem aşık olduğun adamdan olması ne büyük şans. hayal ederdim, nasip değilmiş..
gönül bu ya sevilmek istedi, ama gel gör hiç ömürlük sevilmedi.
umudunu kestiği an kalbi yumuşayan aşkı bulan var mı.. ya da bana söyleyecek sözünüz var mı..
uzatmayayım demiş halim bu, hepinizi sevgiyle kucaklıyorum. şimdiden çok teşekkür ederim...
cevaplarım gecikebilir kusura bakmayın nolur...