Eşimle beraber oluyorum çünkü hala evliyim ve boşanma konusu gündemimizde değil. O boşanmak istemiyorum dedi, ailem destek olmadı ve ben (mecburen) devam kararı aldım. Sevsem de sevmesem de sonuçta evliyim.
Bence evlilikte arkadaşlık çok önemlidir. Bu konuda size katılmıyorum.
Geçen sene sivil toplum kuruluşlarında görev aldım. 7 gün 24 saat doluydum, değişen birşey yok.
İzlediğim bir tane bile dizi yok. Okuduğum kitaplar ise aşk romanları değil.
Yalancı aşklara özendiğimi hangi yorumumdan çıkardınız şaşırdım doğrusu. Beni yanlış anlamışsınız.
4 yıl boyunca bunları kuracağınıza AÖF dahil bir üniyi rahatlıkla bitirirdiniz.
Çaresizlik diye birşey yok ayrıca; herşey elinizin altında, çabalayın kendinize yeni bir hayat kurun
bence de arkadaşlık önemlidir, hatta olmazsa olmaz, niye arkadaş olayım o benim kocam demek bence çok saçma bi insana iki anlam birden yüklemek çok mu tuhaf?
ama sadece arkadaş gibide olmaz tabi, sen kararını ver ve boşan güzelim böyle hayat geçmez, görev gibi cinsellik yaşanmaz, emin ol erkekler aşkları bittiğinde ya da başkasına aşık olduklarında çat diye gidiyolar, ya sen bi başkasına aşık olursan nolucak?
Konunuz enteresan..
Yanlış anlamayın ama bazen ben bile duyduğum, izlediğim veya gördüğüm aşklardan etkilenebiliyorum, kurgu bile olsa ve hayıflanabiliyorum, ne şanssızım diye.. Kaldı ki ben çoktan otuzu devirdim. Sizin içinizin kıpır kıpır olması gerek şu an. Çok fazla umutlarınızın, hayallerinizin olması gerek. Hatta mantıktan çok şu an sizi idare edenin bu hayaller olması gerek.. Çünkü daha yirmi üç yaşındasınız.. Aşk istemeniz, heyecan istemeniz çok normal.
Yine de illa bu değil diyorsanız.. İçinizde birinin kaldığını düşünüyorum ben.. Ya eski bir erkek arkadaş, ya hiç erkek arkadaş olmamış ama çok etkilendiğiniz biri..
Eşinizle arkadaş olamadığınızı, uymadığınızı söylemişsiniz.. Arkadaşlıktan tam olarak kastınız nedir? Bunun tanımını yapabilir misiniz? Sizi bu kadar çok seven bir adam, istediğiniz arkadaşlık kıstasını da mutlaka yakalayabilecektir. Aranızda kaç yaş olursa olsun.. Sahi aranızda kaç yaş var?
Bu da kesinlikle değil, içimde kimse de yok, kalmadı diyorsanız.. Bir hayaliniz var.. Olması için..
Gerçek mutluluk "Cinsellik" değildir evlilikte.. Belki pek çok arkadaşım bu konuda bana katılmayacaktır, istisna görecektir.. Gerçek mutluluk, huzurdur, paylaşımdır, sevildiğini hissetmektir, gördüğün değerdir.. Aşk, evlilikten nefret eder.. İlk sene, taş çatlasa üçüncü senenin sonunda pılısını pırtısını toplayıp gider.. Aşk bir heyecan olduğu için de, bulunduğu süre içerisinde zaten yıpratmıştır iki kişiyi de ve varlığına alıştırmıştır.. Gittiği gibi iki kişi birbirinin tüm eksikliklerini görür.. Hiç iyi bir şey değildir aslına bakarsan..
"Sevmiyorum" diyorsunuz.. ben inanmıyorum.. Zaman içerisinde çeşitli korkular, gelecek kaygısı, daha iyi bir evlilik hayali vs. gibi nedenlerle kendi kendinizi sevmediğinize ikna etmişsiniz.. İrili ufaklı insan hataları olabilir, eşinizin de olmuştur, tüm bunları da bahane bellemişsiniz..
Yine de haddim olmadan şunu söyleyebilirim.. Evet boşanın.. Değerini anlamanız için bunu mutlaka yapmanız gerekecek çünkü.. En azından güzel yaşanmış bir dört sene olacak hayatınızda, geriye baktığınızda..
Yine de tüm bunların ardında, şunu da paylaşmak isterim.. içtenlikle..
Hatta samimiyetime inanman için, doğmamış çocuklarım üstüne, tüm gerçekliğiyle şunu anlatmak isterim;
Bundan on dört sene önce tanıştım ben, ilk nişanlımla.. (ikincisiyle evlendim zaten=) Çok hızlı oldu herşey.. Ve ben çok da güzeldim.. Çok fazla kıpır kıpırdı içim.. Öyle özgür de değildim, evlenince daha çok gezebilirim zannettim, daha iyi bir hayatım olur zannettim... Dünyanın karşılaşabileceğim en iyi insanı olduğunu ne yazık ki şimdi ki yaşımda görebiliyorum, o zamanlar göremedim.. göremezdim de.. Benim evlilikten anladığım farklıydı.. yaşımdan sebep daha hareketli şeyler arıyordum.. Sürekli aynı şeylerden şikayet ediyordum "Paylaşımımız yok, eğlenemiyorum, sevmiyorum bunu.. alışamadım" Israrla beklememi söylediler.. Çocuk askere gitti.. Aramadım.. arasın da istemedim.. Böyle bir inat gibi bir şeydi.. o hissi hatırlıyorum şimdi.. Kendimi o kadar inandırmak istemişim ki onu sevmediğime.. Ona mı inat yapıp acı vermeye çalışıyordum, kendime mi? bilemiyorum şu an.. ama hatırlıyorum.. tuhaf bir his vardı, onu her sevmediğimi söylediğimde.. inat gibi.. acı gibi.. tuhaf.. başka bir şeyler arıyordum çünkü.. Evlenseydik bile, mutlu edemezdim onu.. benim tüm yaşadıklarımı yaşamam gerekiyordu.. Çünkü sorun onda değildi.. bendeydi.. Acıyla olgunlaşmam gerekirmiş, hakkını verebilmek için onun.. Gerçekten ne olduğunu görebilecek tecrübe yokmuş o vakitler bende.. Sadece sevmediğime, ve size yemin ederim "abim, babam" gibi gördüğüme yeminler ederek nişanı attım.. O his vardı yine.. ve hiç üzgün falan da değildim.. böyle inat gibi bir şeydi.. tuhaf bir şeydi.. inat değildi elbette ama.. böyle bir his...
Bunu anlatamam.. ama adım gibi eminim, siz beni anladınız..
Sizin de boşanmanız gerek.. Hayatın çok daha zor olduğunu görmeniz gerek.. Bu sayfalara gelip "Kocam sanırım msn'de yazışıyor", "Kayınvalidem huzur vermiyor", "Görümcem kazağımı çaldı", "Eltim arkamdan laf yapıyor, kocamla aram bozuldu" yazmanız gerek.. Ağlamanız gerek... Acı çekmeniz gerek..
Beni yanlış anlamayın ne olur, kimseyi aşağılamıyorum.. Haddim de değil..
Gerçek değerler, kaybetmeden anlaşılmaz.. ve ne yazık ki sizin için yapılacak bir şey yok.. Kesinlikle boşanmanız, kaybetmeniz lazım.. Ve elbette tecrübelerle dolu, ya da daha farklı bir anlamda, acılar da çekeceğiniz bir hayat yaşamanız lazım.. Bu da bir lüks çünkü.. bunun da farklı getirileri var..
Allah yolunuzu açık etsin.. Bir büroda çalışabilirsiniz.. Sekreterlik yapabilirsiniz.. Sabahın ayazında çıkarsınız evinizden, trafikte akşam dönersiniz.. Zaman başka dertler de getirir size.. ve büyürsünüz..
Bana kızmayın.. Aynı hatayı bende yaptım..
Bana şu an hak vermeniz mümkün değil.. Bunun farkındayım.. İnşallah beni on-on iki sene sonra iyilikle anarsınız.. tek umudum bu..
Hayırla boşanın inşallah ve Allah yolunuzu açık etsin,
Selamlar,
kardesim seni bu kadar cok seveni bulmussun , ustelik te tum gercegi biliyo.. farkinda.. yapma bunu nolursun... inan yasin daha kucuk..acemisin.. o hayalimizde buyuttugumuz asklar yok.. asklar oluyo gunu gelince.... sanmaki hersey toz pembe.. sen kendini gelistir guzel ugraslar bul ama esinle ortak noktalarini yakalamaya calis cabala.. inan zamanla seveceksin.. sen beynini sevmiyoruma programlamissin.. alma o seven kalbin ahini.. kendin severek evlenmeseydin zorlansaydin o zaman farkli seyler soylerdim ama inan bana ask denilen sey kandirmaca.. Allah korkusu olan birine denk gelmedinse hersey bitiyo bigun.. senin sansin iyi bir insana denk gelmis olman.. nolur kybetme..
Yine de tüm bunların ardında, şunu da paylaşmak isterim.. içtenlikle..
Hatta samimiyetime inanman için, doğmamış çocuklarım üstüne, tüm gerçekliğiyle şunu anlatmak isterim;
Bundan on dört sene önce tanıştım ben, ilk nişanlımla.. (ikincisiyle evlendim zaten=) Çok hızlı oldu herşey.. Ve ben çok da güzeldim.. Çok fazla kıpır kıpırdı içim.. Öyle özgür de değildim, evlenince daha çok gezebilirim zannettim, daha iyi bir hayatım olur zannettim... Dünyanın karşılaşabileceğim en iyi insanı olduğunu ne yazık ki şimdi ki yaşımda görebiliyorum, o zamanlar göremedim.. göremezdim de.. Benim evlilikten anladığım farklıydı.. yaşımdan sebep daha hareketli şeyler arıyordum.. Sürekli aynı şeylerden şikayet ediyordum "Paylaşımımız yok, eğlenemiyorum, sevmiyorum bunu.. alışamadım" Israrla beklememi söylediler.. Çocuk askere gitti.. Aramadım.. arasın da istemedim.. Böyle bir inat gibi bir şeydi.. o hissi hatırlıyorum şimdi.. Kendimi o kadar inandırmak istemişim ki onu sevmediğime.. Ona mı inat yapıp acı vermeye çalışıyordum, kendime mi? bilemiyorum şu an.. ama hatırlıyorum.. tuhaf bir his vardı, onu her sevmediğimi söylediğimde.. inat gibi.. acı gibi.. tuhaf.. başka bir şeyler arıyordum çünkü.. Evlenseydik bile, mutlu edemezdim onu.. benim tüm yaşadıklarımı yaşamam gerekiyordu.. Çünkü sorun onda değildi.. bendeydi.. Acıyla olgunlaşmam gerekirmiş, hakkını verebilmek için onun.. Gerçekten ne olduğunu görebilecek tecrübe yokmuş o vakitler bende.. Sadece sevmediğime, ve size yemin ederim "abim, babam" gibi gördüğüme yeminler ederek nişanı attım.. O his vardı yine.. ve hiç üzgün falan da değildim.. böyle inat gibi bir şeydi.. tuhaf bir şeydi.. inat değildi elbette ama.. böyle bir his...
Bunu anlatamam.. ama adım gibi eminim, siz beni anladınız..
Sizin de boşanmanız gerek.. Hayatın çok daha zor olduğunu görmeniz gerek..
özel olmazsa birşey soracam size. sonradan nişanlanıp evlendiğiniz kişiyle o aradığınız heyecanları bulabildiniz mi?
Sizce buna Allah izin verir miydi?
Tabi ki bulamadım =) Benim taban tabana zıttım olan bir adamla evlendim..
dahası eşimle tanışana kadar çok sıkıntılı dönemler / ilişkiler yaşadım..
Belki de o yüzden burada yazan herkesin derdi bir yarama değiyor ve ben yorum yazabiliyorum...
Yazdığım gibi, acı tecrübelerin getirisi çok.. ama bunlar tatlı heyecanlar değil..
Ya ben de deli gibi aşık olayım demiyorum ki. Hiçbir şey hissetmiyorum, bu normal mi?
Eşim bana bir kere "artık senden soğudum boşanacağım" dedi. Hiç üzülmedim. Sevindim o da beni sevmiyormuş diye. Sonra pişman oldu, blöf yapmış meğerse beni kendine bağlamak için. O da muhtemelen sizin gibi düşündü "gönül kaçanı kovalar eminim eşiniz sizi istemese onu bırakmazdınız" Ama yemedi işte. öyle değil çünkü durum.
Ben de şuan mantığıma göre hareket ediyorum zaten. Boşanırsam şimdiki halimden daha mı iyi olacağım diyor mantığım.
Duygu da olmayınca ot gibi yaşıyor gibiyim.
Evet kimsenin evliliği mükemmel değil. %90 mutsuz, sevmiyor. Evlilik kavramından soğudum yemin ederim.
ayaklarınız üzerinde durana kadar eşiniz olarak göremediğiniz bi adamın size bakmasını bekliceksiniz sanırım ?! boşan git ailenin yanına atmazlar elbet adama daha yazık etme
evlilikten ne bekliyorsun eşinde neyi bulamadın bilmiyorum canım ama eğer eşin seni seviyorsa sayıyorsa mutlu olman için elinden geleni yapıyorsa ideal bir erkektir bana göre tabiisen farklı düşünüyor olabilirsin ama eşinin artılarını eksilerini ölç tart artıları fazlaysa onu sevmeye çalış yuvanı bozma nacizane fikrim
Bak tatlım seni tanımıyorum anlamaya çalışıyorum ; sevgisizde yaşanmaz elbet ama ben şuna inanıyorum bir insanın güzel taraflarını iyi yanlarını görmeye çalışırsan belki aşık olmazsın ama sevebilirsin yani sevmeye çalışacağın kişi iyi seven bir eşten bahsediyoruz kötü birinden değil bence sevgiden çok saygı duyulmak sadakat göstermesi ve değerli hissetmek daha önemli bir kadın horlanmıyorsa eziyet görmüyorsa ne bileyim madur edilmiyorsa boşanma sebebi değildir ben 29 yaşındayım 10 yıllık evliyim bende eşim bana evlenme teklifi ettiğinde deli gibi aşık değildim yada nebileyim çok seviyorum ölüyorum bitiyorum demiyordum zamanla daha çok sevdim onu şimdi iyiki evlenmişim diyorum çünkü kendimi değerli hissettiriyor bu bi kadın için önemlidir bence sen şuan depresyonda olabilirsin bu yüzden bir boşlukta hissediyor olabilirsin lütfen boşanmadan önce çok iyi düşün sonra pişman olma gelen gideni aratır her zaman biraz evliliğinize sen heycan katmaya çalış tekrar söylüyorum ailende sahip çıkmazsa sana bu ruh hali içinde yanlış insanlara kapılabilirsin umarım herşey yoluna girer ... Bu arada boşan hemen diye akıl verenler sizmi sahip çıkacaksınız bu bayana merak ediyorum dışarda yüzlerce ailesi tarafından sokağa itilmiş madur bayanlar var dışardan çık o evden boşan demek kolay ya sonra! yazık günah değilmi biraz elinizi vicdanınıza koyun öle fikir beyan edin
Eşimle beraber oluyorum çünkü hala evliyim ve boşanma konusu gündemimizde değil. O boşanmak istemiyorum dedi, ailem destek olmadı ve ben (mecburen) devam kararı aldım. Sevsem de sevmesem de sonuçta evliyim.
Bence evlilikte arkadaşlık çok önemlidir. Bu konuda size katılmıyorum.
Geçen sene sivil toplum kuruluşlarında görev aldım. 7 gün 24 saat doluydum, değişen birşey yok.
İzlediğim bir tane bile dizi yok. Okuduğum kitaplar ise aşk romanları değil.
Yalancı aşklara özendiğimi hangi yorumumdan çıkardınız şaşırdım doğrusu. Beni yanlış anlamışsınız.
bence de arkadaşlık önemlidir, hatta olmazsa olmaz, niye arkadaş olayım o benim kocam demek bence çok saçma bi insana iki anlam birden yüklemek çok mu tuhaf?
ama sadece arkadaş gibide olmaz tabi, sen kararını ver ve boşan güzelim böyle hayat geçmez, görev gibi cinsellik yaşanmaz, emin ol erkekler aşkları bittiğinde ya da başkasına aşık olduklarında çat diye gidiyolar, ya sen bi başkasına aşık olursan nolucak?
sevmeye ,alışmaya çalıştınmı hiç?yada her türlü olayda sevmiyorum zaten diyemi geçiriyorsun içinden.
yakın bir akrabamda 5-6 senelik evliydi,kadın her fırsatta sevmediği dile getirirdi hem kocasına hem etrafındakilere,kocası ise bi o kadar üzerine titreyen biriydi,
karısı malesef onu aldattığı halde adam gene sahip çıktı ona afetti ama noldu kadın tekmeyi attı adama terk etti gitti anasının evine 2 yavrusuda vardı boşandılar.
bi kaç sene kaldıktan sonra baba evinde biriyle evlendi kötüye düştü sürüm sürüm süründü hem maddi hem manevi.şimdi her fırsatta pişmanlığını söyler,eski kocasından dolayı şimdi beni çağırsa giderim diyor,bu kocasındanda bir çocuğu olduğu halde.elimizdeki nimetlere şükretmemiz lazım şımarıklık değildir belki ama herşeyin bir oluru vardır akıllıca düşünmek lazım.
ben kocamla niye arkadaş olayımki.o benim canım herşeyim.benim arkadaşım çok.arkadaşlık çok başka birşey.ben arkadaşımla gezer tozarım ama kocamla hayatımı paylaşırım,iyi kötü beraber savaşırız
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?