Şu anki aklınız olsa çocuk ister miydiniz?

tabii ki iyi ki doğurdum diyorum. Bugün olsa yine yaparım. Ama ya hiç yapmam ya çok yapamam olayını anlamadım yani.
Tek çocukluyum oğlum 8 yaşında, eşimle eskisi gibiyiz/ evet ilk iki sene evlilik sarsılıyor. İlk sene boğasım geliyordu. Ama zamanla düzene girdi. Yeni hayatımdan da memnunum
 
Oğlumun 2 yaşına az kaldı eğer sağlıklı biri olsaydım 2. çocuğu da isterdim ama hem fiziksel hem psikolojik olarak çok yıprandım eşimle sorunlar oldu ben hep yorgunum dediğim için şikayet ettiğim için sorunlu olan ben oldum , ama gerçekten bebekten önce de çabuk yorulan rahatına düşkün biriydim ve bebek beni o anlamda perişan etti diyebilirim çok kapasitemin üzerinde performanslar sergiledim kendime şaşırdım ama kronik ağrılar peşimi bırakmıyor :)
 
Çok güzel anlatmışsınız. Ben eşimi çok seviyorum ve onun ilgisine sevgisine çok alıştım bir gün az ilgi görsem üzülüyorum ki eşim elinden geldiğince ilgilenir sevgisini gösterir e buna alıştıktan sonra çocuk olurda birbirimize ilgisiz kalırsak diye korkmaya başladım çünkü bu benim için önemli bir mevzu Allah'ım mutluluğunuzu daim etsin
 
Aynen öyle çocuk büyüdükten sonra bir de girdiği ortamlar büründüğü kişilik arkadaşları falan bunlar bile çok düşündürüyor. Bir de sizler yaşadınız bilmiyorum ama ben çok fazla çocuk kınadım kınadıklarım başıma gelirse diye de korkuyorum
 
Herkesin hayat ritueli farkli
Ona buna bakarak karar vermeyin
Ha zaten cocuk şak diye olmuyor genelde dusunmeye basliyorsunuz 2 3 yil suruyor bazen de tek seferde oluyor garantisi yok:)
Her guzel seyin bi goturusu olacak elbet uykusuzluk esle eskisi gibi olamama en azindan ilk 1 yil kadar vs vs bi suru sey var
Bundan 10 yil sonra 40 yasina geldiginizde keske 30mda dogursaydim demeyecekseniz biraz daha bekleyin
Dogan buyuyor ama sizde ister istemez yipraniyorsunuz
Anasiniz yipranacaksiniz kacinilmaz bu ama evlat da uzaktan anlatilarak caninin cekecegi birsey degil
Ancak dogurunca anlarsin
 
E o Allah’ın emri zaten
Çocuk bu yani bazen ağlayacak susturamayacaksın, tutturacak. Bayin gelişimi 20de tamamlanıyor. O zamana kadar pek çok sorun yaşamak olağan. Ama insanın sabrını geliştiren bir yanı da var bunun.
Benim oğlum kolay bir çocuk değildi hala da olduğu söylenemez. Sekiz senedir kendi büyürken beni de büyüttü. Daha empati yapabilen, sabırlı biri oldum. Çocuklara da bakışım değişti. Merhameti de arttırıyor.
Yani insanı da ilişkiyi de değiştiriyor evet ama güncelleme gibi daha ileri seviyeye geçiyorsunuz sanki
 
Bu eşe o kadar bağlı bir durum ki..

Gayretli, omuzlarınızdan yük alacak bir kocanız var ise hayatınız hiç de bitmez hatta şenlenir bence.

Ama kendi keyfini değiştirmeyen, çocuğu sevmekten sevmeye ve düşünmekten düşünmeye hatırlayan biriyle hayatınız zorlaşır elbette.

Kocanızı ise en iyi siz bilirsiniz.
Hoş kocalık başka, babalık da başka..

Benim bir yavrum var 5 yaşında.
Babası parka ancak 5 kere götürmüştür.
Parktaki babaları sayıyorum her gün.
İsterdim ben de evde kendimi dinlerken eşim çocuğu parka indirsin 3 saat gelmesin :)
 
30 yaşındayım. Şu an çalışmıyorum. Maddi durumumuz mükemmel diyemem ama gayet bize yeten üzerine de birikim yaptığımız bir gelirimiz var. Eşim çok sorumluluk sahibi çok hassas bu konularda. Kendi kardeşine tavırlarından bile anlıyorum. Eşim konusunda sorun yok. Ailem yakın değil maalesef ama sık sık gelmeye çalışıyor annem. Kayınvalidem yakın ve ona bazen annemden bile daha çok güveniyorum çünkü çocuklar konusunda çok bilgili çok sabırlı bir kadın. Evet belki annelere güvenip çocuk yapmamak lazım ama ne yalan söyleyim ben güveniyorum. Onlar da çok istekli bu konuda. Yeri gelir kayınvalidem yemeğimi yapar çocuğuma zaman zaman bakar. Benim böyle güvencelerim var görümceme de güveniyorum bu konuda mesela. Sadece eşimle birbirimize olan ilgimiz azalırsa diye nedense korkum var çünkü şu an çok güzel aramız. Çok ilgiliyiz birbirimize ve bu ilgiye alıştım. E etraftakiler çocuk olunca ilgi sevgi bitiyor deyince bir korktum ancak ilgimiz sevgimiz biter demiyorum sadece o ihtimal bile korkutuyor yani ben çok ilgi seven bir insanım
 
Eşime güvenim sonsuz. Eşim her zaman bana iyi gelmeye çalışır. Yemek yapmam yumurta kırıp yeyim der mesela neden yemek yok demez. Birazda o yüzden rahatım işte gel yatarım geç kalkarım ister yemek yapmam ister basit yemekler yaparım ve iyi baba olacağını düşünüyorum. Çünkü kardeşinin büyümesine bir müddet şahit oldum. Eşim her zaman çok fedakar bir insan. Kendi rahatından çok ailesini düşünür her zaman. Ben rahat mıyım ben mutlu muyum öncelikle ona bakar kendi rahatlığını unutur. Eminim çok güzel baba olacaktır. Benim derdim sanırım kendi rahatlığım ve üstüne eşimle birbirimize ilgimiz azalırsa korkum. Sevgimiz elbet bitmez ama ilgiye çok alışkınım ilgisiz kalma konusu beni korkutuyor. Belki de boş korkular benim ki
 
Ya zaten anne olan diyor ki ben normalde sabredemezdim ama çocuk olduktan sonra sabrımın ne kadar çok olduğunu görmüş oldum diye. İnsanı gerçekten olgunlaştırıyor belli ki. Anlaşılan bazı şeyleri yaşamadan anlamıycam
 

Erkek milleti genelde bencil olur.
Fedakar olduğunu düşünüyorsanız ne mutlu. Korkmanıza gerek yok o halde.
 
2-3 yıl sürebiliyor mu gerçekten çocuğun olması bu anormal bir durum değil mi ama? Anladığım kadarıyla çocuğu olan her türlü yıpranıyor ancak çocuk olunca sabretmeyi mecburen öğreniyorsun ve asla pişman olmuyorsun. Nasip kısmet tabi dediğiniz gibi 2-3 yıl olmazsa ya korkumdan hemen çocuk istiycem şimdi ben de daha geç anne olmak istemiyorum açıkçası
 
nomunomuchua .!.:
Erkek milleti genelde bencil olur.
Fedakar olduğunu düşünüyorsanız ne mutlu. Korkmanıza gerek yok o halde.
Genişletmek için tıkla...
Haklısınız bende çevreden hep böyle görüyorum. Babam da böyle bencildi mesela. Ama eşimin davranışlarını çok gözlemledim evlenmeden önce. Kendi ailesine nasıl davranıyor falan. Her zaman yufka yürekli ve fedakardı. Evlendik bana karşı da hep böyle. Çocuğuna karşı iki katı öyle olur diye düşünüyorum. Eş konusunda sorun görmüyorum. Sanırım problem benim gereksiz sorgulamaktansa yaşayıp görmeyi tercih etmem gerekiyor sanırım :)
 
Sizin lüks anlayışlarınız buysa üzüldüm.
Kaju lüks mü?
Devlet okulları göçmen dolu.
Kreş/Özel okul lüks mü?

Yazın arkadaşları otele havuza gidecek, o istemeyecek mi üzülmeyecek mi? Tatil lüks mü ya?

Çocuk köle gibi yaşayacaksa neden doğuruyorlar hayvan değiliz ki doğaya salalım büyüsün.
 
Hic saglik sorunu yasamayip yine de o sureler bekleyen tanidiklarim oldu
Bende 2.5 sene ugrastim yumurtam azdi vs
27 yasinda evlendim 30 yasinda anne oldum cocugum 20 yasindayken bende 51 falan olucam yani dusununce 25imde falan anne olmayi tercih ederdim sahsen
Cocuk kalcandaki saci kut kestirmek gibi birsey yani
Rahat ederim diye dusunurken saci uzatmaya calisiyorsun sekillendirmeye calisiyorsun fön cekiyorsun sabrediyorsun zaman aliyor
Bide mesela ben aman kimse kirilmasin diye icime atardim herseyi
Biri beni kizdirsa esime soylerdim ona catardim falan
Ailesine kizsam eve gelince esime derdim soyle boyle biz tartisirdik
Anne olduktan sonra guncelleme geldi kim sabrimi zorladiysa hepsine dan dan konustum cok iyi guzel oldu dost dusman gormus oldum bi güc bi yenilik geldi yeni bir kafa
 
Kusura bakmayın. Size, yazdıklarınıza göre pembe panjurlu bir ev çizemeyeceğim.

Şimdiden eşinizin, çocuğunuza olacak olan sevgisiyle size olan sevgisini kıyaslıyorsunuz. Bu bana kaygıdan öte sağlıksız bir düşünceniz olduğunuzu gösteriyor.

Benmerkezici ve bencil bir yapınız varsa merhamet açısından da elsiğiniz vardır. Yaşınız kaç bilemiyorum ama çocuk için biraz daha olgunlaşmanız lazım.
 
yanlış mesajı alıntıladınız. ben değil film, 20 dakikalık dizi bile bitiremedim

duşa girdiğimde aynı güne hem saç yıkama, hem şöyle rahat rahat kese yapma, hem tırnak, hem ıvır zıvır işlerimi denk getiremiyorum. hepsini farklı günlere dağıtıyorum
 
Tek çocuklu bir anneyim. Kızım inanılmaz zor bir bebekti, şimdi 5.5 yaşında değişen bir şey yok
Eşim en az bir anne kadar bakım verdi kızımıza, her zaman destekti buna rağmen ben çok zorlandım. İlk 3 yıl eşimle başbaşa bir şey yapabildik mi onu bile hatırlamıyorum.
Zaten benim bebe 3 aylıkken pandemi geldi, eşim çalışmaya devam ediyordu ben kızla dört duvar arasında delirecektim en son.
Hala kolay değil, hala çok zor ama yine olsa yine kızımın annesi olmak isterdim.
 
Son düzenleme:
Evet kıyaslıyorum çünkü ortada çocuk yok bir çocuk olsa ve eşim benden çok çocuğumuzu seviyor napıcam kıskanıyorum desem hadi neyse bu konuşmayı da kimse yapmaz eminim akıl var mantık var. Aslında kıyaslama bile değil. Çocuğumuz olsa tek odak noktamız o olacak. Biliyorum çünkü çok sevicem çok hayran olucam çocuğuma. E eşim de aynı şekilde. e tabi şu an yalnızız birbirimize aşığız mutluyuz bunda bir eksilme olur mu acaba diye endişe duyabilirim. Aslında her konuda endişe duyabilirim bunlar gayet insancıl şeyler. Evet şu an bencilim. Ancak bu bencillik çocuk olunca yok olacak mecburen. Öyle bir konuşuyorsunuz ki sanki çocuk yapınca bir kenara atıcam eşime onunla değil benimle ilgilen diycem çocuğa bakmıycam doyurmuycam falan. Ben kendimi biliyorum çocuğum olunca nasıl fedakar olacağımı nasıl seveceğimi biliyorum o yüzden endişe duyuyorum bazen. Şükürler olsun olgun bir insanım çocuğu olmayan bir insanın endişelerinin olması gayet normal. Elbette siz evlenip tek amacı çocuk olan insanlardansanız bilemem. O tip insanlar eşiyle ilişkisini pek umursamaz sadece çocuk düşünür. Ben her açıdan düşünüyorum
 
Hiç destek olan olmadı mı? Eşinizle başbaşa kalın diye mesela aileleriniz zaman zaman bakmadı mı?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Evlilik ve çocuk fikrine karşı uzaklık
3 4 5
Yorumlar
87
Görüntüleme
2K
Welldone0
1
Fikrinize ihtiyacım var, boşanmak istediğimi söyledim
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
2K
Vaalbara
Bir Gencin Hayatı, İntihar düşüncesi Lütfen okuyun 🙏
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
2K
Zaren
H
  • Anket Anket
Siz Olsanız Gider miydiniz?
2 3
Yorumlar
56
Görüntüleme
2K
Hatiiii
H
Oğlumla ilgili ne yapacağımı bilmiyorum?
17 18 19
Yorumlar
376
Görüntüleme
12K
Lentilsoup
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…