Hayır olmadı, ben yalnız büyüttümHiç destek olan olmadı mı? Eşinizle başbaşa kalın diye mesela aileleriniz zaman zaman bakmadı mı?
O aralıkta evi eve benzetmeye çalışıyoruzÇocuk 2 saat uyusa uyuduğunda o aralıkta hiç keyif yapamıyor musunuz mesela
E zaten cicim zamanlarınız ama çocuk olmasa bile her şeyin aynı heyecanda kalması bana mümkün gelmiyor. 13 yıldır beraberiz eşimle ilk günkü ilgiyi beklemem komik olur sanırım. Neticede yıllar geçti, alışkanlıklar oturdu, artık eski heyecanımız yok. İlişkimiz hala iyidir. Kavgamız gürültümüz huzursuzluğumuz yok. Temas severiz, sarılma öpme ilgilenme sıklığı da aynı. Ama bakarsan tastamam her şey aynı desem gerçekçi olmaz. Biraz çocukça bir beklenti gibi geldi bana açıkçası.30 yaşındayım. Şu an çalışmıyorum. Maddi durumumuz mükemmel diyemem ama gayet bize yeten üzerine de birikim yaptığımız bir gelirimiz var. Eşim çok sorumluluk sahibi çok hassas bu konularda. Kendi kardeşine tavırlarından bile anlıyorum. Eşim konusunda sorun yok. Ailem yakın değil maalesef ama sık sık gelmeye çalışıyor annem. Kayınvalidem yakın ve ona bazen annemden bile daha çok güveniyorum çünkü çocuklar konusunda çok bilgili çok sabırlı bir kadın. Evet belki annelere güvenip çocuk yapmamak lazım ama ne yalan söyleyim ben güveniyorum. Onlar da çok istekli bu konuda. Yeri gelir kayınvalidem yemeğimi yapar çocuğuma zaman zaman bakar. Benim böyle güvencelerim var görümceme de güveniyorum bu konuda mesela. Sadece eşimle birbirimize olan ilgimiz azalırsa diye nedense korkum var çünkü şu an çok güzel aramız. Çok ilgiliyiz birbirimize ve bu ilgiye alıştım. E etraftakiler çocuk olunca ilgi sevgi bitiyor deyince bir korktum ancak ilgimiz sevgimiz biter demiyorum sadece o ihtimal bile korkutuyor yani ben çok ilgi seven bir insanım
Hah işte sizden çok varSizin lüks anlayışlarınız buysa üzüldüm.
Kaju lüks mü?
Devlet okulları göçmen dolu.
Kreş/Özel okul lüks mü?
Yazın arkadaşları otele havuza gidecek, o istemeyecek mi üzülmeyecek mi? Tatil lüks mü ya?
Çocuk köle gibi yaşayacaksa neden doğuruyorlar hayvan değiliz ki doğaya salalım büyüsün.
Ben de daha fazla geçinmek istemiyorum açıkçası zaten 30 oldum belki daha ileride gözüm almazsa diye korkuyorum her halde bir değil sonuçtaHic saglik sorunu yasamayip yine de o sureler bekleyen tanidiklarim oldu
Bende 2.5 sene ugrastim yumurtam azdi vs
27 yasinda evlendim 30 yasinda anne oldum cocugum 20 yasindayken bende 51 falan olucam yani dusununce 25imde falan anne olmayi tercih ederdim sahsen
Cocuk kalcandaki saci kut kestirmek gibi birsey yani
Rahat ederim diye dusunurken saci uzatmaya calisiyorsun sekillendirmeye calisiyorsun fön cekiyorsun sabrediyorsun zaman aliyor
Bide mesela ben aman kimse kirilmasin diye icime atardim herseyi
Biri beni kizdirsa esime soylerdim ona catardim falan
Ailesine kizsam eve gelince esime derdim soyle boyle biz tartisirdik
Anne olduktan sonra guncelleme geldi kim sabrimi zorladiysa hepsine dan dan konustum cok iyi guzel oldu dost dusman gormus oldum bi güc bi yenilik geldi yeni bir kafa
Kuru ekmekle çocuk büyütmek mi hedeflesin insanlar?Hah işte sizden çok var
Evet ya ben çok duygusal bir insanım ve ilgiyi çok seviyorum hep böyle kalsın istiyorum ama dediğiniz doğru tabikiE zaten cicim zamanlarınız ama çocuk olmasa bile her şeyin aynı heyecanda kalması bana mümkün gelmiyor. 13 yıldır beraberiz eşimle ilk günkü ilgiyi beklemem komik olur sanırım. Neticede yıllar geçti, alışkanlıklar oturdu, artık eski heyecanımız yok. İlişkimiz hala iyidir. Kavgamız gürültümüz huzursuzluğumuz yok. Temas severiz, sarılma öpme ilgilenme sıklığı da aynı. Ama bakarsan tastamam her şey aynı desem gerçekçi olmaz. Biraz çocukça bir beklenti gibi geldi bana açıkçası.
İlk iki senenin sonunda bebeğinizi bir gün iki gün aile büyüğüne bırakıp baş başa vakit geçirmeye de başlıyorsunuz zaten.
Biz hatta şimdi işi büyüttük arkadaşımın birinin oğluyla iyi anlaşıyor diye yatılı birbirimize göndermeye de başladık. Haftada bir iki gece başbaşayız. Gayet şarabımızı açıp takılır hale geldik. Ama bu hala çocuksuz yeni evli çift romantiklerinde değil doğal olarak. Çünkü biz de on yıldır evli olan 40 yaşında insanlarız. Biz de değiştik ilişkimiz gibi. En basiti artık gece kulübüne asla gitmem kafam kaldırmıyor eski usul meyhaneye döndüm ben
Yani beklentiniz ilk seneki gibi kalalım 70de de böyle olalımsa üzgünüm ama çocukça bir beklenti
Herkes ne kadar annenize kayınvalidenize güvenip çocuk yapmayın onlar bakmak zorunda değiller dese de ben buna katılmıyorum. Evet devamlı her gün bakmaları için demiyorum. Ama zaman zaman çok bunalıp depresyona girdiğimizde ya da eşimizle baş başa kalmak istediğimizde bakan birileri olmalı bence. Çünkü bizde insanız kimseye yük olmak istemeyiz ama hafta bir iki de bırakabilmeliyiz birilerineHayır olmadı, ben yalnız büyüttüm
Cocuk birakma olayi bile karmasikBen de daha fazla geçinmek istemiyorum açıkçası zaten 30 oldum belki daha ileride gözüm almazsa diye korkuyorum her halde bir değil sonuçtabenim umursamaz yanım var çok şükür kim ne yapıyorsa pek umrumda olmaz içime atmam. Bir de şansıma etrafımda sorunlu insan yok. Eşimin ailesini de çok severim akrabalarını da. Bunun benim için kolaylık olacağını düşünüyorum. Kayınvalideme arada çocuğu paslayıp kendime ve eşime vakit ayırmak istiyorum mesela olursa eğer ama her türlü sabır işi anlattığınıza göre işte bakalım nasip
Ailelerin sürekli torun bakmasına bende karşıyım. Yaşını başını almış, artık rahata ermiş insanların eline torun verip hadi baştan başlayın demek bence çok bencilce ama ayda 2 kez birkaç saatliğine destek istemek birine yüklenmek değil. Buna bende katılıyorum.Herkes ne kadar annenize kayınvalidenize güvenip çocuk yapmayın onlar bakmak zorunda değiller dese de ben buna katılmıyorum. Evet devamlı her gün bakmaları için demiyorum. Ama zaman zaman çok bunalıp depresyona girdiğimizde ya da eşimizle baş başa kalmak istediğimizde bakan birileri olmalı bence. Çünkü bizde insanız kimseye yük olmak istemeyiz ama hafta bir iki de bırakabilmeliyiz birilerine
Evet bunu da gözlemledim bazı anneler çocuğunu kimseye vermek istemiyor. Kuzenim mesela başlarda kimseye vermek istemedi şimdi de diyor ki sen tut ben yeter ki iş göreyim bebek bakmaktan harici bir şeyler yapmak istiyorum diyorCocuk birakma olayi bile karmasik
Ilk dogdugunda kim bakcak nasil bakcam diyosun esine doluyosun az da sen bak diye falan
Sonra baglanma donemi oluyor kimseler kucagina almasin istiyorsun
Biraz daha buyuyor biri 1 saat baksa da isimi gucumu yapsam diyorsun
Oyle bi kafa annelik
Çok bilmiş biri daha :) eşimin hiçbir şeyi problem etmediğini uyumlu bir insan olduğunu anlatmak isterken kurduğum cümleden çocuğa dahi yemek yapmıycağımı düşünen olayı alakasız yerlere çeken bir kişi daha. En çok siz biliyorsunuz. Aynen yemek yapmam çocuğuma.kendi başının çaresine baksın bir yumurta kırıp yesin banane :)Konu sahibi; eşine 2 yumurta kırsan yer doyar da, çocuk doymaz yalnız. Çocuk özen ister. Üşengeçlik istemez. Sağlıklı besin, ek gıda, her gün düzenli ev yemeği vs.... yapacak mısın. Pek o ışık yok sende çünkü
Neyse şu an kendinize ayırdığınız zamanın keyfini çıkarın elbet bebek daha küçükken destekçiniz olsaydı daha iyi olurdu sizin için. Ama neyseki şu an biri var :) benim kuzenimin mesela hiç kimsesi yok ileride bile emanet edeceği kimse yok o yüzden diyorum az daha büyüsün arada bana bırakıp kafanı dinlersin diye acıyorum çünkü bazen çok zor durumda kalıyor depresyona girip ağlıyor falan. Annelik cidden emek isteyen bir şey güçlü bir psikoloji lazımAilelerin sürekli torun bakmasına bende karşıyım. Yaşını başını almış, artık rahata ermiş insanların eline torun verip hadi baştan başlayın demek bence çok bencilce ama ayda 2 kez birkaç saatliğine destek istemek birine yüklenmek değil. Buna bende katılıyorum.
Mesela beni babaannem büyüttü, büyüttü derken gerçekten kendi doğurmuş gibi ama anneme kalsa ay torun morun bakamam der, e bana da bakmadın zaten
Yani aslında ayda 1-2 kez sadece birkaç saatliğine emanet edebileceğim biri olsaydı belki süreç bu kadar stresli geçmezdi bilmiyorum.
Şimdi 5.5 yaşında, zaten artık büyüdü. Kreşe gidiyor, yeni taşıdığımız şehirde anneannem var, kızıma çok düşkün o birkaç saat emanet etme işini ben yeni deneyimliyorum
Evet kesinlikle sağlam bir psikoloji, çelik sinirler istiyor. Hamilelik, lohusalık, anneliğe alışmak derken kadınlar olarak hem fiziksel hem ruhsal anlamda yıpranıyoruz.Neyse şu an kendinize ayırdığınız zamanın keyfini çıkarın elbet bebek daha küçükken destekçiniz olsaydı daha iyi olurdu sizin için. Ama neyseki şu an biri var :) benim kuzenimin mesela hiç kimsesi yok ileride bile emanet edeceği kimse yok o yüzden diyorum az daha büyüsün arada bana bırakıp kafanı dinlersin diye acıyorum çünkü bazen çok zor durumda kalıyor depresyona girip ağlıyor falan. Annelik cidden emek isteyen bir şey güçlü bir psikoloji lazım
o zaman yaş da geçmeden istiyorsanız yapın bi tane, şartlar uygun görünüyor.30 yaşındayım. Şu an çalışmıyorum. Maddi durumumuz mükemmel diyemem ama gayet bize yeten üzerine de birikim yaptığımız bir gelirimiz var. Eşim çok sorumluluk sahibi çok hassas bu konularda. Kendi kardeşine tavırlarından bile anlıyorum. Eşim konusunda sorun yok. Ailem yakın değil maalesef ama sık sık gelmeye çalışıyor annem. Kayınvalidem yakın ve ona bazen annemden bile daha çok güveniyorum çünkü çocuklar konusunda çok bilgili çok sabırlı bir kadın. Evet belki annelere güvenip çocuk yapmamak lazım ama ne yalan söyleyim ben güveniyorum. Onlar da çok istekli bu konuda. Yeri gelir kayınvalidem yemeğimi yapar çocuğuma zaman zaman bakar. Benim böyle güvencelerim var görümceme de güveniyorum bu konuda mesela. Sadece eşimle birbirimize olan ilgimiz azalırsa diye nedense korkum var çünkü şu an çok güzel aramız. Çok ilgiliyiz birbirimize ve bu ilgiye alıştım. E etraftakiler çocuk olunca ilgi sevgi bitiyor deyince bir korktum ancak ilgimiz sevgimiz biter demiyorum sadece o ihtimal bile korkutuyor yani ben çok ilgi seven bir insanım
maalesef ki ben de çocuktan önce eşimin ailesini çok seviyordum, annesini ablalarını, bana destek olacaklar sandım ama açık açık yardım istememe rağmen hiç oralı olmadılar, sözde beni çok seviyorlar.Ben de daha fazla geçinmek istemiyorum açıkçası zaten 30 oldum belki daha ileride gözüm almazsa diye korkuyorum her halde bir değil sonuçtabenim umursamaz yanım var çok şükür kim ne yapıyorsa pek umrumda olmaz içime atmam. Bir de şansıma etrafımda sorunlu insan yok. Eşimin ailesini de çok severim akrabalarını da. Bunun benim için kolaylık olacağını düşünüyorum. Kayınvalideme arada çocuğu paslayıp kendime ve eşime vakit ayırmak istiyorum mesela olursa eğer ama her türlü sabır işi anlattığınıza göre işte bakalım nasip
Yoo. Ben bilmemiş biriyim. Bu nedenle çocuk yapmıyorum. Kendimi bilsem yeter. Ki kendimi biliyorum. Ama siz henüz bilmiyorsunuz. Olgunlaşınca anlarsınız. Henüz toysunuz.Çok bilmiş biri daha :) eşimin hiçbir şeyi problem etmediğini uyumlu bir insan olduğunu anlatmak isterken kurduğum cümleden çocuğa dahi yemek yapmıycağımı düşünen olayı alakasız yerlere çeken bir kişi daha. En çok siz biliyorsunuz. Aynen yemek yapmam çocuğuma.kendi başının çaresine baksın bir yumurta kırıp yesin banane :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?