işte benim bütün sorunumda bu eşimle ayrı olmak... eşim burdayken -ki şu 3 gün burdaydı - çok rahatladım resmen kendime geldim.. he bu durumum eşim gittikten sonra en fazla bi 10 gün falan devam ediyo... gene nille dipdibe yaşamak bazen daraltıyo....gene sinirlerim yıpranmaya başlıyo... bizim bi çaresini bulup kavuşmamız laızm:))))))
sen neden esinden ayrısın?
işin den solayı canım. trabzona gitti, ben istanbulda annemlerdeyim. trabzon da istediğimiz gibi eşyalı ev yok. (bi de trabzonu hiç sevemedim. ruhum daraldı resmen)ne kadar kalacağı belli olmadığı için eşyaları taşımak istemedik... bide çok ekstra masraf olacaktı... şimdilik böyleyiz.. şartlatr ne gösterecek bilmiyorum... umarım tez vakitte hayılrısıyla birleşiriz..
amin zeldacım inşallah.... onun için de zor tabi... zaten ben -her zman olduğu gibi- sevdiğim insanlar için kendimden daha çok üzlürüm... öncelikli olarak nil ve eşime üzülüyorum.. sonrasında durumu kabullenmeye çalışıyorum,,, ailemle birlikte -ki hayatıma yeni girmiş bebeğimle birlikte- yaşamaya ve kocamdan ayrı kalmaya alışmaya çalışırken psikoloji arada böyle gidip gelmeye başladı işte... ama halimize şükürler olsun sağlığımız yerinde... bunlarda geçecek...ben de aksamlari bir sinemaya gidelim diyorum,ama ceylin uyuttuktan sonra mayisip kaliyorum,kafam dagilsin diye yatmadan once kitap okuyorum 2 aydir bitiremedim uyuyup kaliyorum her seferinde sayfanin uzerinde :)) ama sagolsun esim cok yardimci oluyor , hic sorunumuz olmadi o konuda.
Gulnurcum Allah insallah bir duzene koyar da hic ayrilmazsiniz,cunku babasi da Nilin buyurken butun hallerini gormek istiyordur,erkekler kulubu olsaydi o da kizini ve seni gorememekten dolayi dert yanardi :)))
ah canım gercekten zormus senin durumun. keske orda güzel bir ev bulsaydın kısada olsa mobilyalı esinin yanında olurdun sende.insallah en kısa zamanda kavusursunuz. zeldanın dedigi gibi esin icinde cok zor. sen en azından kızının yanındasın ama o ikinizden uzak
:)))) 2 gün önce ben de eşimle oturup konustum agladım elimde olmadan..çümkü bizim sıkıntımızın teki de benim arasıara da olsa kuzuma sesimi yükseltmemdi.cok kızıyordu bana bu konuda ve ccugu elimden alıp gel oğlum gel tamam deyip diğer odaya götürüyordu.o an zaten yaptıgım seyin pişmanlıgıyla ezilirken bi de pskolojikman kendimi daha da kötü hissdiyordum..sanki ben isteyerek yapıyordum.ben de anlattım ben istermiyim suçsuz cocuga bağırmayı diye ama sabrımı kontrol edemiyorum neden böle oldugumu da bilmiyorum ...vs.diye..döktüm içimi..sabahtan gece yarılarına kadar ben ilgileniyorum bu cocukla dedims en sadece sevmek için alıyorsun ben bi yandan iş yapıyorum bi yandan onun döktüğü cekmeceleri toplarken o diğer taraftan örtüyü çekip masadakileri yere indidiyor oraları toplarken balkona cıkıyor ordan alıp sanfalyesine oturtuyorum aglıyor..eee normal olarak sabır kalmıyor ..ve sen yardımcı olmak yerine ''o cocuk tabii yapacak'' deyip oturuyorsun dedim..haklısın dedi..ve hafta sonu sürekli beraber takıldılar carsıya gittiler parka indiler .beraber uyudular veee ben bu arada acaip dinlendiğimi ve sakinleştiğimi farkettim..oysaki kimse benim gibi ilgilenemez sanıp bosuna sahipleniyormusum bebeğimi..babası da en az benim kadar bakabiliyormus..film izledim uzandım uyudum..rahaaat bir duş aldım..cok şükür daha iyiyim..meğerse çözüm kendime biraz vakit ayırmammışşşş!!!!
ahh ahhh demek sadece bende değilmiş bu sinirlilik hali eşimin her yaptığı batıyor bana ve her şeye sarıyorum eskiden hiç aldırış etmezdim ama şimdi leb desen neden dedin diye çıldırıyorum ama benim çıldırmamda dora karşı olan ilgisizliğinden her yaptığı çıldırtıyor beni ...
geçen aldım karşıma konuştum kaç saat sonuç olarak dediği ben kötü babayım değilmi sanki ben ona kötüsün dedim ... kendime hiç vaktim yok dora ile 24 saat yapışık ikiz gibi yaşıyoruz herşeyi ile ben ilgileniyorum babası olarak sadeece para vermeyi marifet sanıyor
KESİNLİKLE PİSKOLOG ŞART BANA DA YOKSA BOŞANMA HEP KAFAMDA ONU ÖLE KABULLENEMIYORUM YAA
amin zeldacım inşallah.... onun için de zor tabi... zaten ben -her zman olduğu gibi- sevdiğim insanlar için kendimden daha çok üzlürüm... öncelikli olarak nil ve eşime üzülüyorum.. sonrasında durumu kabullenmeye çalışıyorum,,, ailemle birlikte -ki hayatıma yeni girmiş bebeğimle birlikte- yaşamaya ve kocamdan ayrı kalmaya alışmaya çalışırken psikoloji arada böyle gidip gelmeye başladı işte... ama halimize şükürler olsun sağlığımız yerinde... bunlarda geçecek...
amin tatlim,saglik olsun gerisi zaman ve sabir isi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?