ben Allah korusun boşanacak olsam eşimden (şeytan kulağına) ailemin evine dönmem. biz biraz Alman modeli büyüdük galiba, ben evimden ayrıldığımda 17 yaşındaydım okumaya gittim dışarıya. 10 yıldır evimden uzaktayım asla gocunmadım ve iyi ki de böyle olmuş genç yaşta hayatla mücadeleyi öğrendim, ayaklarımın üzerinde durmayı öğrendim meslek edindim kariyer yaptım hep dik oldum, eşimde en iyi seçimim oldum hayatta. Şimdi zaten ben artık ailemle bir arada yaşıyamam, çünkü herşeyi kendim yapmaya alıştım ben. Bilmiyorum eşim belki bişeylere yeniden bağlanmamı sağladı denebilir. O yüzden ben eşimin varlığınında yokluğununda değerini çok iyi anladım. Hele ki loğusa dönemimde o dik duran ben büküldüm kaldım:)) Hayatımda yaşamadığım derin duygusal boşluğu orda tattım. Ve daha önce yazdıklarım gibi fiziksel şiddet, devam eden büyüyen kavgalar, küfürler olursa evliliğimde ardıma bile bakmam, çocuğumu alır giderim, yeni hayat kurarım tekrardan. Ama bunların dışında ottan b..tan sebeplerden kimse bana evliliğimi yıktıramaz. Azami özen gösteririm, çünkü ben eşimin insanlığına aşığım en çok ve onu incitmek istemem asla.