%10.....çok iyi...kötü değil...tüp bebekte bile şans %27 iken..o da hrşey istenildiği gibiyse.....(benim evlat edinme isteğimin yüzdesi yoktu bir zamanlar)
umut her zaman vardır..bunu asla unutma...HERŞEY ALLAHTAN...Tüp konusunda nereye kadar gidebiliyorsan git.gün gelir de ben elimden geleni yaptım dersin.(inşallah demezsin)Allah izin verecekse tüp ile olacak...kendiliğinden olacak.ya da lkimbilir bir deniz de senin olur.ama olur.kucağın boş kalmaz.yeter ki Allah istesin.
kilo konusunda;ben çalıştığım zamanlar sabahları aç karnına portakal suyu içerdim.seviyorum diye...o ara zayıflamıştım.naçizane bilgine...bu konuyla da ilgili paylaşırım birkaç şey ama sonra....yani bir daha ya....çok sonra değil.heh heh...kimbilir...biz böyle evlattan ondan şundan bundan konuşurlken bir bakmışın hamile kalıvermişin.hiçbirşeye gerek kalmadan...kilo vermeye bile...olur mu olur....
olur...olur.
''bir annenin romanı''
çokkk sevdim bunu....ruhumu okşadın.öptüm seni...
hadi.....sponsorum sen ol da çıkaralım şu risaleyi.....dağıtalım tüpçülere....kovalasınlar bizi
hehehehhehehe
evet yaa...öyle demişti bir anne...hamile iken birşey anlamamıştım...ne zaman görüyorsun...bakıyorsun emek veriyorsun.sonra anne olunuyor demişti. birşeylerdaha yazmıştı şimdi gelmiyor....
elbette eminsin hamileliği yaşamak istemenden.hayali bile insanı uçururken..ben bir keresinde bir yastık koyup hamileliği denemiştim .ay!ne kadar kötü bircümle....denemiştim....şu denemiştimin üzerini kalemle çizdim say..yazarken daha zevkli:))
hamileymişim gibi davranmıştım.kocama naz yapmıştım.sanki belim ağrıyormuş filan...heh.daha 5 10 dakikakada sıkılıp çıkarmıştım
yalancı gebelik te yaşadım ben.Aman Allahım ...dr a rezillik...
şu hamile kalma psikolojisi çok pis bişey...sürekli kendini yoklamalar.gününü beklemeler...eşini,kendi zorlamalar...adet dönemine yakın acıdımı bi yerlerin(anla artık)ondan mı,sivilce aramalar,karnın da sanki birşeyler gezinmeler.ama o kadar eminsin dir ki...ama
haaa bir hayalim vardı.eğer hamile kalsaydım.ilk kalp atışlarını görmeye gittiğimde cep telefonuna kaydedecktim.yan,i ettirecektim.sonra eve gelince bilgisayara masa üstü yapacaktım.slayt.!nasıl fikir ama....
rüyalar ortak...ben doğurmuştum da...
lütfen bebek üzüntünü de belli et artık.içinde kalmasın.kalmasın hiçbir duygu içinde....sen söylemezsen seni hiçkimse anlamaz...
bebek görmeye zorlanmalar.....için cız eder değil mi o bebeği kucağına alırken.burulur bir tarafın.yazarken bile bir tuhaf oldum...beni bir de görümcemin çocuğunun mevlütünde ortaya çağırmışlardı.kucağımda sallatmışlardı.iyi bilirim sesimi çıkaramamayı.
tuhaf! ben hiç olmayacağını düşünmemiştim.olurdu...niye olmasın dı ki...bir de ben hiç niye ben demedim.genelde öyle isyan olur ya...sadece çokkk kızardım.tamam işte.ne lazımsa yapılmıştı.niye olmamıştı.olmadığı zamanlarda(hoş!sanki olduğu zamanlar olmuş ta tüp le)eşim yalvarırdı bana bırak!bırak diye...ölüyorsun bu yolda diye....sadece bir tedavimde 100e yakın iğne omuştum.hiç zor gelmezdi.koca koca iğne paketlerini saklı saklı sokardım mahalleye girerken.girmeden ise sarılarak getiridim neredeyse.çocuğummuş gibi....
affet dilekağacı......döküldüm şimdi.yazmıyacağım dedim.dedim ama geliyor işte.....ne diyordum....durun göndereyim.çok oldu...uzun olunca sıkıcı oluyormuş ya..