Sürekli evlenmeden önceki günlerimi düşünüyorum

Mazur görün ama Ben şunu anlayamıyorum. "Eşim böyle istiyor eşim şöyle istiyor şunu yapamiyorum buna izin vermiyor" bu cümleler tam olarak ne demek? Okumussunuz da. Ogretmensiniz. Eşiniz öyle istiyor olabilir peki siz ne istiyorsunuz? Siz kendi isteklerinizi söyleyemiyor musunuz? Sizin nasıl davranacaginiza neden bir başkası karar veriyor? Buna neden müsaade ediyorsunuz?
 
Hamileliğin ilk zamanları anne olmak ve onca sorumluluk hissi bende bekarlik dönemlerime özlem uyandırmıştı. Hatta yeni evliyken de arada böyle düşünürdüm. Eski zamanlarda daha özgür hareket edebiliyormuşum da şimdi hep herseyi eşimle paylaşıyor olmak garibime gitti uzun zaman. Ama zaman geçtikçe anladığım şey şu oldu. Madem ki biz eşiz birbirimizle evliyiz ve iyi günde kötü günde demişiz. O zaman birbirimizden bir derece sorumluyuz. Ben de eşime gittiğim yeri söylerim ve ondan da bunu beklerim. Onun veya benim başımıza bir is gelse ki Allah korusun ama dünya hali; eşim erede bulabileceğini bilmeli. Ben de başka bir sehirdeydim ve çevrem uzaktaydi. Aslında bu durum beni daha çok yoruyor sebebi ise sanki eşim gibi geliyordu. Ama bunu ben istemiştim ve şimdi yeni geldigim yerde çevre oluşturmalıydim. Zamanla o da oluyor inan ki. Eşinle birlikte daha çok gezmelisin. Bu bence size iyi gelecek. Sen sıkılmışsın bence. Bebegin hayırli uğurlu olsun Allah analı babali mutlu ve sağlıkla büyutmek nasip etsin🤲
 
Siz doğru insanı bulamamışsınız sadece. Bu şekilde de yaşayamazsınız. Doğurmak istiyorsanız kendini yolunuza bakın bir an evvel. Lakin doğurursanız bu baskıcı adam ile sürekli görüşmek durumda kalacağınızı da düşünün.
 
Biryere giderken eşinden izin almak zorunda değilsin sadece haber ver yeter. Ayrıca baskıcı bir eş iyi eş, koca değildir. Çocuğunuzu bahane ederek yürüyüş yapmam lazım diyerek çıkıp dolaşın. (Böyle birini baba bile yapmamanız gerekiyordu ama neyse...)
 
Size ne yapacağınızı söylemek istemem ama hamilelik boşanmaya engel değildir kendi adıma daha önce boşanmadığıma pişmanım. Aileme bile göndermezdi, akrabalarıma gidemiyordum. Evden çıkıp gidebildiğim tek yer marketti. Sabahları uyanma saatime bile karışıyordu. Tartıştığımızda ağır laflar ediyordu. Hem boşanmanın son seçenek olduğunu düşünüp evliliğe devam etmek için zorladım kendimi. Ama zamanla anladım ki evlilik iki kişilik yoldur karşındaki de senin mutluluğun için çabalamalı. Her istediğini dikte eden istediği olmayınca sorun çıkaran koca evlilik için çabalamıyordur. Bunu ben geç anladım. Tek taraflı çaba ile o tekne ileri gitmiyor sadece kendi etrafında dönüyor. Küreğe asılan sadece biziz çünkü. Hamile kaldığımda aynı senin gibi eski hayatımı özlüyor herşeyi sorguluyordum. Eşime sevgim de bitmişti. Bir kavga anında valizimi topladım hamile olmama rağmen gitmek için ama sonra beni ikna etti. Keşke ikna olmasaydım. Kaç ay daha ona verdiğim şansı heba etti. Beni ne kadar zor durumlara soktu. Kimsiz kimsesiz kaldım ailem başka şehirde ben başka şehirde. Arkadaş yok. Kimse yok. Boşandık. Bu kendime yaptığım en büyük iyilikti keşke daha önce yapsaydım. Başlarda çok yıpratıldım ama evliyken de yıpratırdı zaten. Şimdi sadece çocuğu görmeye geliyor gidiyor. Muhabbetimiz yok. İyi düşün taşın. Hamilelik boşanmaya engel değil.
 
Merhaba arkadaşlar. 25 yaşındayım 1 buçuk yıllık evli ve yeni hamileyim. Evlendigim günden bu yana sürekli eski hayatımı özlüyorum. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik. Tüm aile karşı çıktı ancak gözüm oylesine kararmıştı ki kabul ettim. Bekarken ozgurdum. İstediğim yere gider istediğimi yapardim. Çok mutluydum ancak evlendikten sonra kendimi kafese kapatılmış gibi hissettim. Eşime sevgim günden güne bitti. Bana iyi davransa değer verse bile sanki hayatımı çalmış gibi ondan nefret ediyorum. Hayır bır de bunların üzerine hamile kaldigimi öğrendim. Ne yapacağım bilmiyorum bana iyi gelen tek şey gözlerimi kapatıp eski günlerimi hatırlamak. Buna nasıl engel olabilirim benimle aynı şeyleri yaşayan arkadaşlarım var mı goruslerinizi bekliyorum..
Canimin ici sevgin gunden gune bitti de cocuk niye yaptin ? Aile hekiminiz yok mu diyen Muge Anli o kadar hakli ki. Bu mutsuz anne cocuk yapacak var ya inanilmazsiniz.
 
eşime gittiğim yeri söylerim ve ondan da bunu beklerim.
İzin almak zorundaymış, yani kocası git derse gidebilir, izin vermezse gidemez. Karşılıklı bilgilendirme varmış gibi yazmayın. Siz izin alıyor musunuz kocanızdan, gelemezsin gidemezsin deyince peki kocam deyip oturuyor musunuz? Durumu yumuşatıyorsunuz ama konu sahibinin değil, kocasının lehine. İzin almak izin vermek ne münasebet, parasını verip satın aldıkları köleleri miyiz biz?
 
İzin almak zorundaymış, yani kocası git derse gidebilir, izin vermezse gidemez. Karşılıklı bilgilendirme varmış gibi yazmayın. Siz izin alıyor musunuz kocanızdan, gelemezsin gidemezsin deyince peki kocam deyip oturuyor musunuz? Durumu yumuşatıyorsunuz ama konu sahibinin değil, kocasının lehine. İzin almak izin vermek ne münasebet, parasını verip satın aldıkları köleleri miyiz biz?
Tabi ki hayır izin almak ne demek saçmalık. Ama kesinlikle haber verilmeli.
 
Ailem önce mesleğimi elime almam gerektiği için karşı çıktı. Ben öğretmenim ancak atanamadim ailem de atandıktan sonra evlenmemi istiyordu . Ne yazık ki onları dinlemedim. Eşimle de sorunum çok baskıcı bir insan. Dışarı çıkarken izin almam gerekiyormuş ona her daim saygılı davranip her istediğini yapmam gerekiyormuş ve artık bunlara katlanamiyorum sanki kendi hayatımı değil de onun hayatını yaşıyor musun gibi. Hep bir mucize olsa da hiç evlenmesem hiç onu tanimasam diye dusunuyorum
Evlenmeden önce baskı, kıskançlık huyu yok muydu? Kadınlara ve topluma yönelik yorumları modern miydi? 1.5 yılda evlenip gittiğiniz şehre alışmış olmanız gerekirdi. Çalışsaydınız en azından okulda iki sohbet eder belki arkadaş edinirdiniz. Ailenizin ne demek istediğini anladınız herhalde. Eşinizle açıkça konuşun, size kurduğu baskının sizi mutsuz ettiğini, eğriyi doğruyu bilecek kapasitede olduğunuzu söyleyin
 
Madem eşiniz baskıcı daha da baskı altına alınmak için çocuk yapmışsınız güzel
 
Ailem önce mesleğimi elime almam gerektiği için karşı çıktı. Ben öğretmenim ancak atanamadim ailem de atandıktan sonra evlenmemi istiyordu . Ne yazık ki onları dinlemedim. Eşimle de sorunum çok baskıcı bir insan. Dışarı çıkarken izin almam gerekiyormuş ona her daim saygılı davranip her istediğini yapmam gerekiyormuş ve artık bunlara katlanamiyorum sanki kendi hayatımı değil de onun hayatını yaşıyor musun gibi. Hep bir mucize olsa da hiç evlenmesem hiç onu tanimasam diye dusunuyorum
Bunlar bir anda olmadı herhalde sevgiliyken nasıldı ?
 
Merhaba arkadaşlar. 25 yaşındayım 1 buçuk yıllık evli ve yeni hamileyim. Evlendigim günden bu yana sürekli eski hayatımı özlüyorum. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik. Tüm aile karşı çıktı ancak gözüm oylesine kararmıştı ki kabul ettim. Bekarken ozgurdum. İstediğim yere gider istediğimi yapardim. Çok mutluydum ancak evlendikten sonra kendimi kafese kapatılmış gibi hissettim. Eşime sevgim günden güne bitti. Bana iyi davransa değer verse bile sanki hayatımı çalmış gibi ondan nefret ediyorum. Hayır bır de bunların üzerine hamile kaldigimi öğrendim. Ne yapacağım bilmiyorum bana iyi gelen tek şey gözlerimi kapatıp eski günlerimi hatırlamak. Buna nasıl engel olabilirim benimle aynı şeyleri yaşayan arkadaşlarım var mı goruslerinizi bekliyorum..
Çocuğu leylekler getirdi o zaman, çünkü kimse sevgisi bitten bir adamdan çocuk yapmaz.
 
Tek çocuğum var, çocuk olmasını istemeden önce ve dahi çocuğum olduktan sonra başka istemediğimden korunuyorum hiç hamile kalmadım. Nasıl oluyor korunurken hamile kalmak bilemiyorum.
Anket açılmalı kk da nasıl beceriyorlar diye
 
Ailem önce mesleğimi elime almam gerektiği için karşı çıktı. Ben öğretmenim ancak atanamadim ailem de atandıktan sonra evlenmemi istiyordu . Ne yazık ki onları dinlemedim. Eşimle de sorunum çok baskıcı bir insan. Dışarı çıkarken izin almam gerekiyormuş ona her daim saygılı davranip her istediğini yapmam gerekiyormuş ve artık bunlara katlanamiyorum sanki kendi hayatımı değil de onun hayatını yaşıyor musun gibi. Hep bir mucize olsa da hiç evlenmesem hiç onu tanimasam diye dusunuyorum

Bosanabilirsiniz mesela.
 
Merhaba arkadaşlar. 25 yaşındayım 1 buçuk yıllık evli ve yeni hamileyim. Evlendigim günden bu yana sürekli eski hayatımı özlüyorum. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik. Tüm aile karşı çıktı ancak gözüm oylesine kararmıştı ki kabul ettim. Bekarken ozgurdum. İstediğim yere gider istediğimi yapardim. Çok mutluydum ancak evlendikten sonra kendimi kafese kapatılmış gibi hissettim. Eşime sevgim günden güne bitti. Bana iyi davransa değer verse bile sanki hayatımı çalmış gibi ondan nefret ediyorum. Hayır bır de bunların üzerine hamile kaldigimi öğrendim. Ne yapacağım bilmiyorum bana iyi gelen tek şey gözlerimi kapatıp eski günlerimi hatırlamak. Buna nasıl engel olabilirim benimle aynı şeyleri yaşayan arkadaşlarım var mı goruslerinizi bekliyorum..
neden beklemediniz?
çok erken evlenmişşiniz.
 
Back
X