Anlatmak isterim ama o kadar uzun ve birbiriyle bağlantılı şeyler ki...
Şuna inanıyorum,insan ne kadar merak edip üstüne giderse,mutlaka birşeyler oluyor.Ben küçüklükten beri meraklıydım böyle şeylere.Bilinmeyen,görünmeyen,doğaüstü olaylara.Hiç unutmadığım o zamanlar Berna Laçin in sunduğu sınır ötesi programı vardı.Hiç kaçırmazdım.Çok etkilenirdim bi o kadarda korkarak...
Ben Ezan'dan,Arapça okunan herşeyden korkardım.Var mı bunu yorumlayacak biri? :) Bir çok aldığım yorum Sen Dinsiz misin oldu.Ne alakası var.Dinlemek istemememin sebebi sadece korku.Çok değişik duygular hissediyordum her ezan vakti.Ve asıl ilginç olan,ben her sabah ezanından saniyeler önce uyanıp,kafamı yastığın altına gömüp ağlayıp,ezan bittiğinde uyuyordum.Her sabah ama.Yada gürültülü bir ortamda bile ezan sesini duyabiliyor,herkes nasıl duyduğuma şaşıp kalıyordu...
Tabii yıllar sonra üniversitede cin çağırma sonucu bunun nedenini öğrenmiş oldum!
yalnız değilsin. ben nedenini kendimce yorumladım;
ezandan korkuyoruz çünkü cenazelerde duyuyoruz ve ölümü bize anımsatıyor. ölümden herkesten daha çok korkuyoruz, çünkü cennet cehennem konusu var. tüm dinlerde bu mumkünken, bize din hocalarımız, atalarımız, analarımız - babalarımız allahı yanlış anlatıyor.
hiçbir hıristiyan arkadaşım dininden korkmuyor hatta, kilise müzikleri ile arınıyor, kilise de oturup saatlerce kendini dinliyor.
kimse kızmasın bana ama, bilgisayarımın yarısı kilise müzikleriyle dolu. beni de rahatlatıyor.
bize bakalım;
bizde bir camiiye kendini dinlemek için giremezsin. kadınsan bayanların olduğu yere belki girebilirsin. fotoğraf çekemezsin, arkadaşlarını alıp onlara tanıtamazsın ibadet evini.
bugün müslümanlar, taksimdeki o iki kiliseye camiye gittiklerinden daha çok gidiyor.
neden? çünkü kolay, çünkü korkutmuyor, çünkü kendini çok güzel tanıtıyor.
ben arapça yazılı bir kolyeyi bırakın, kağıda arapça yazılmış bir küfürü bile sırf kuran dili diye sakınıyorum her yerden. kolyesini takamıyorum, çünkü regl iken günah, yatarken günah.
günah günah günah.
cenaze törenlerine katılamıyorum içim şişiyor, yok kabirin içinde böcekler yiyor yok şişiyor.
hey allahım zaten ölüm yeteri kadar acı birde bunu neden böyle korku unsuruna çeviriyorlar? şişiyorum yemin ederim ki.
odamda sadece allahla başbaşa kaldığımda her şey mükemmel, ama kalkıp biri bana dini kendince anlatıyor ya;
dinimden kitabımdan soğuyorum.
birde şunu ekleyeyim; şan eğitimi almış bir müezzimi dinleyince hiç o korku olmuyor bende. bizim evimizin yanındaki camiide 2 hoca okuyor. eğitimliyi camı pencereyi açarak dinlerken diğerinin duymamak için elimden geleni yapıyorum.