Arkadaşlar eşimle evleneli 1.5 yıl oldu çok sıkıntı yaşadım ve evliliğini oturtmak adına uzun çabalarımız sonucu epey bir ilerleme kaydettik .Yeterli görmüyorum çocuk fikrini düşünmek için ama eşimin çabasında inkar edemiyorum.Eşimle evlenmeden önce çocuk mesel3sini konuşurken demişti ki ben ailelerin bakmasına karşıyım.istediğimiz gibi bakılması için bir bakıcı tutar rahat ederiz .ne kadar mantıklı demiştim huzurumuz bozulmaz.Dün sohbetimizde diyorki senin annen çalışıyor benim annemi oturtur konuşuruz baştan hem hasret kalmazsın hem alınmaz darılmaz bizim istediğimiz gibi bakarsın deriz .şart koşarız diyor.Şimdi ben annesiyle 2 hafta tatile gittim başım ağrıyordu dönerken tövbe bir daha dedim.adam resmen diyorki ben annemi alır yaşadığımız şehre gelirim 2 yıl bakar sonra geri döner çocuğa hasret kalmaz bizde rahatımızdan ödün veririz iki yıl sonra çocuğu kreşe veririz. Ben çocuk fikrini iptal ettim kafamda tamamen dünden beri senaryolar geçiyor aklımdan kabus gibi.bana bir akıl verir misiniz ben mi yanlış düşünüyorum yoksa çocuk düşündüğümüzde eğer bunu düşünmeyi başabilirsem bir gün oturup bakıcı konusunda ona katılmadığımı istemediğimi ya bakıcı tutmak yada işten çıkıp ( memurum) ücretsiz izinle kendim bakmak istediğimi söyleyeyim mi ? Yoksa altyapı çalışmalarına başladı uyanık eşim şimdiden imkansız olduğunu ona hissettireyim anlasın mı ? Ne yapayım bir akıl verin.