Kendimi gördüm bu yazıda ya ben de iş bilmezlikten tecrübesizlikten çok zorluk çektim.
Eşim de ben de çalışıyoruz iyi para kazanıyoruz. Kirası ucuz diye küçük evde oturuyorduk. Çocuğun odası olmasın canım ne gerek var el kadar bebe dedik ilk hatam. İkincisi aileler uzak yanımda kimseyi istemedim gelseler de becerikli değillerdi. Bu ikinci.
Üçüncüsü de bakıcıyı bırak eve temizlikçi bile almadım ben evdeyim çalışmıyorum masraf yapmayayım dedim. Allah beni bildiği gibi yapsın gerçekten.
Kendimi o kadar imkanın içinde imkansız çaresiz bıraktığım için o zor günlerimi kolaylaştırmak yerine daha da zorlaştırdığım için kendime çok kızıyorum.
Benim eşim de uzun saatler bazen de seyahatli çalışıyor o duyguyu çok iyi bilirim.
Şimdi çalışmaya başladım. Bakıcı parasına açıyordum çok pahalı diye kreşe verecektim çocuğumu. Ucuz bakıcılar yetersiz pahalılara gönlüm el vermedi. Valla geçen gün isyan ettim. Gerekirse maaşımı vericem eve iyi bir bakıcı/yardımcı alacağım dedim. Buldum da. Aylardır bakıcı bulamayan ben gördüm ki kesenin ağzını açınca bulunuyormuş


