evet evet katılıyorum kesinlikle. ve genellemelere karşıyım. burada bir çok genç kız konu açıyor. annem babam beni sevmiyor ablamı abimi kardeşimi kayırıyor diye. öylesi de var böylesi de var. her aile için değişen durumlar. benim kızım da 2.5 yaşında tek çocuk. tek de kalabilir 2. ye yapabilirim hayat ne gösterirse. ama tek kaldı diye sorunlu problemli biri olacak değil. toplumda bu açıdan bir cehalet ve basmakalıp düşünceler var.Bu biraz karakterlerle ilgili canım ya. Ben de tek çocuğum ve küçüklükten beri kardeşim olsun istedim. Olmadı... Hala aklıma gelince duygulanirim. Kimisi benim kadar etkilenmez. Kimisi daha çok etkilenir.
Aileyle de ilgili tabi.sess_s eminim kardeşi olmasa bile oglun mutlu bi insan olacak canım. Çünkü onu cooook seven ve düşünen bi annesi var. Bende yoktu öyle bi anne..
sevgi değil de ilgi bölünür bence. yani 2 çocukla 6 çocukla aynı şekilde ilgileniyorum diyemez kimse. sevgi de seni seviyorum demekle olacak birşey değil emek istiyor. bu açıdan bakınca çok çocugun daha çok sorumluluğu var anneye veya babaya duygusal olarak.Ya şu sevgi bölünmesi olayını anlayamadım gitti. İlk hamileliğimde kv demişti bana kocanın sevgisi 2 ye bölünecek diye. Hala aklıma geldikçe gülerim. Sizden de duyunca şaşırdım. Nasıl oluyor şimdi 6 çocuğum var diye sizin altıda biriniz kadar mı seviyorum
kimi çocuk kardeş özlemi duyarken kimi aramayabiliyor.bu benim çok düşündüğüm bir konu bir tek çocuk annesi olarak. Oğlum 7,5 yaşında. Tek çocuk.
Onunla devamlı ilgilenmeye çalışsam da, okuma saatlerimiz, sohbetlerimiz, küçük oyunlarımız, gezilerimiz olsa da, büyüdükçe ona yetmediğimi hissediyorum.
Belki ben tüp bebek, iş, güç gibi hayatın ciddileşmesinden, yaşın 30 ları bulmasından dolayı daha ağırlaştım.
Biraz da eski küçükken ki basit oyunlar, basit mutluluklar yetmiyor tabi ki oğluma. Kendi yaşıtlarıyla ğaylaşabildiği bambaşka bir dünya var.
Bayılıyor kuzenlerine gitmeye mesela.onların evleri bize o kadar şenlikli ve güzel geliyor ki gerçekten. Benim için ilginç, çünkü bakıyorum; çocuklar, kendi dünyasındayken; büyükler gayet rahat kendi işinde, sohbetinde. Oğlum için de eğlenceli, çünkü kudurabileceği yaşıtları var. Bariz bir ayrım var büyükler ve çocuklar arasında yani.
Biz de böyle değil tabi ki, ikimizin hayatı da birbirine girişik durumda. Bakım, oyun, anne, arkadaş... Hepsi aynı kişi. Birbirini seven, uyumlu ve ilgili bir anne baba. Ama oynanmayan oyuncaklar mesela. Ya da arabada arkada yalnız başına oturulan kocaman bir alan. Ben kendi çocukluğumdan, arabanın arkasını devamlı itiş kakış olan, bazen oyun oynanan, bazen kavga edilen, tek başıma oturabilsem çok mutlu olacağım bir yer olarak hatırlıyorum. Ama oğlum çoğu zaman beni yanına oturtuyor yalnız kalmamak için.
Ya da geçen herkesin kardeşinin olduğundan bahsediyor. Ben de bir arkadaşının daha tek çocuk olduğunu söylediğimde, o da sıkılıyor mudur benim gibi diyor?
Bu konuda ne düşünürsünüz? Oğlum ileride yalnız ve mutsuz bir çocukluk mu hatırlar? Çevrenizde nasıl bu durumlar? Tabi onunlayken hep eğleniyoruz modundayım, ona yansıtmıyorum ama bunlar benim aklımdan geçenler.
Bol keseden yaptığım Genellemeleri, içe kapanık, mahsun, ezik gibi hakaretleri nerede kullanmışım bir gösterir misiniz? Genellemenin tam tersine çok şahsi bir durum benim için, ve üzerine devamlı düşündüğüm. Bu yüzden konu açtım ve özellikle sizin gibi tek çocuk olanların deneyimlerini öğrenmek istedim.ne güzel bol keseden genellemeler yapmışssınız. üstelik yaşanlar değil komşu çocugu yakınım eşim dostum diyenler. ben de tek çocugum bahsettiğiniz durumları yaşamadım. mutlu bir çocukluk geçirdim zor olan kımı ise 5 kardeş de olsak zor olacaktı çünkü ebeveny tutumu yüzündendi. tek çocuklar içe kapanık problemli zor mahsun ezik ne çok hakaret etmişssiniz :) sakin olun gençler hepsi sorunlu değil sorunlu olan da kardeşler içinde büyüse de oyle oluyor. kişisel tercih meselesi maddi ve manevi durumlar etkili.
size yazmadım ki :)Bol keseden yaptığım Genellemeleri, içe kapanık, mahsun, ezik gibi hakaretleri nerede kullanmışım bir gösterir misiniz? Genellemenin tam tersine çok şahsi bir durum benim için, ve üzerine devamlı düşündüğüm. Bu yüzden konu açtım ve özellikle sizin gibi tek çocuk olanların deneyimlerini öğrenmek istedim.
Bahsettiğinz şeyleri söylemedim hiçbir şekilde. Çünkü oğlum mahsun, ezik bir çocuk değil. Tersine çok sosyal, kolay iletişim kuran, ve özgüveni çok yüksek bir çocuk :) ve bunda devamlı ilgimizin üstünde olması da etkili. Küçükten beri öğrettiğim ingilizce yle, Yurt dışına gittiğinde kendisi ve arkadaşları için sipariş veriyor mesela keyifle. Biz faturada görüyoruz, oğlunuz istedi diyorlar :) ama bunun yanında devamlı kuzenlerine gitmek isteyen ve 4 yaşından beri Hep bir kardeş için dua eden bir çocuk, ki ben hiç bahsetmem ona bu konulardan. Ama evet kalabalık aile seviyorum ve inşallah, allah nasip eder kurabilirim böyle bir yuvayı. Bayramda ilk gidip geldiklerimiz benim ve eşimin kardeşleri ve oğlum için de aynısı olsun isterim.
Ben büyüdükçe kardeşlerimle hem paylaşımlarımız, hem yardımlaşmamız arttı ve ileride onun için nasıl olur konusunda endişeliyim, ki gayet normal kaygılar bunlar. Pek çok gelen cevapla da içim rahatladı. Pek çok tek çocuk mesaj attı ki, bir kısmı mesajlarını beğenerek takip ettiğim üyeler. Onlar da kendi düşüncelerini paylaştığı için ayrıca mutlu oldum. Uzun bir ara vermek benim kararımdı ve üzgünüm bundan dolayı ama bulabileceğiniz negatiflik budur ancak mesajlarımda. Hakareti nereden çıkardınız?
Ya açıkçası benim de çok arkadaşım var tek. Ben de öyleyim. Hiçbirisi öyle doyumsuz şımarık falan değil. Aksine hepsi çalışan ayakları üstünde duran kızlar. Ben de sadece duygusal olarak daha iyi hissederdim diye düşünüyorum. Fazla duygusal ve sevmeyi sevilmeyi çok seven biriyim o yüzden sanırım. Çocuklarım benim hissettiğim eksikliği hissetmesinler istedim.evet evet katılıyorum kesinlikle. ve genellemelere karşıyım. burada bir çok genç kız konu açıyor. annem babam beni sevmiyor ablamı abimi kardeşimi kayırıyor diye. öylesi de var böylesi de var. her aile için değişen durumlar. benim kızım da 2.5 yaşında tek çocuk. tek de kalabilir 2. ye yapabilirim hayat ne gösterirse. ama tek kaldı diye sorunlu problemli biri olacak değil. toplumda bu açıdan bir cehalet ve basmakalıp düşünceler var.
tek çocuk olmak harıka bırsey, bende tekım tek bır evladım var bır kızım ve ıkıncıyı dusunmuyorum...Bunu tek cocuk olanlara sormak lazimm
Benim de bi kizim var ve ikinciye cesaretimi toplamaya calisiyorum.Ikinci cocugu sen mi istemedin?olmadi mi?
Pardon o zaman :) ben alıntı filan olamuınca bana yazdınız diye düşünmüştümsize yazmadım ki :)
Böyle mesajlar mutlu etti beni doğrusu.elimizden geleni yaptığımız takdirde gayet güzel gidiyor demek ki :)tek çocuk olmak harıka bırsey, bende tekım tek bır evladım var bır kızım ve ıkıncıyı dusunmuyorum...
bız boyle coook mutluyuz
işin özü tek çocuk diye çocuğu sımartmamak, paylaşmayı öğretmek ve sorumluluk vermek... bırde aıle baglarınız guclu ıse ve yasıtı sayılan kız erkek kzuenlerı falan varsa asla eksık hıssetmez , ben hıc hıssetmedım hıcte kardes ıstemedım..Böyle mesajlar mutlu etti beni doğrusu.elimizden geleni yaptığımız takdirde gayet güzel gidiyor demek ki :)
İkiyi bilmem ama tek çocukla bütün gün ilgilenmek zorunda kalıyorsun. Çocuk yasitlariyla oynaması gereken oyunu bile annesiyle oynuyor mesela. Ama iki çocuk olunca anne kendi işine bakabiliyor ayrıca bu durumda çocuklar kendi aralarında oyun kuruyor, ortak bi karara varmayı öğreniyor, anlaşmayı öğreniyor bence. Ayrıca mesela çocuklarla oyun oynarken biriyle oynamak demek hepsiyle oynamak demek. Aslında böyle çok daha zevkli olur oyunlar siz de bilirsiniz. 2-3 kişi kalınca oyun oynamadık biz sokakta. Hiç kalabalık bi oyunla bir mi az kişiyle oynamak.sevgi değil de ilgi bölünür bence. yani 2 çocukla 6 çocukla aynı şekilde ilgileniyorum diyemez kimse. sevgi de seni seviyorum demekle olacak birşey değil emek istiyor. bu açıdan bakınca çok çocugun daha çok sorumluluğu var anneye veya babaya duygusal olarak.
Teşekkür ederim canım :), ben de seni ayrı bir seviyorum kk da. çok da beğendiğim bir annesin. Ve çocukların da çok çok şanslı gerçekten.Seni ayrı bi seviyorumsess_s . Ve hakkınızda hayırlısı olması için dua ediyorum. İnşallah inşallah inşallah hayırlı sağlıklı güzel evlatların olur. Öyle içten yazmışsın ki... En azından senin için dua eden bi arkadaşın olduğunu bil.
ben çalışıyorum hanımefendi. daha önce de dediğim gibi şartlara göre değişen bir durum. sizin için yeterli benim için şu an tek çocukla bile yeterli değil.istanbul denilen bir kaos da yaşıyorum.eve gitmem bile 1.5 saat suruyor iki çocuk eve işi ve kendi özel alanım imkansız hali hazırda. o yüzden tek çocukluyuz su anda . zaman ne gösterir bilemem.İkiyi bilmem ama tek çocukla bütün gün ilgilenmek zorunda kalıyorsun. Çocuk yasitlariyla oynaması gereken oyunu bile annesiyle oynuyor mesela. Ama iki çocuk olunca anne kendi işine bakabiliyor ayrıca bu durumda çocuklar kendi aralarında oyun kuruyor, ortak bi karara varmayı öğreniyor, anlaşmayı öğreniyor bence. Ayrıca mesela çocuklarla oyun oynarken biriyle oynamak demek hepsiyle oynamak demek. Aslında böyle çok daha zevkli olur oyunlar siz de bilirsiniz. 2-3 kişi kalınca oyun oynamadık biz sokakta. Hiç kalabalık bi oyunla bir mi az kişiyle oynamak.
Derslerde ihtiyaçları olan kısım yarım saati geçmez kişi başı. Hatta büyükler sormaz bile kolay kolay. Benim ev işi yemek temizlik derdim de olmadığı için gayet güzel yetiyorum çocuklara. Okul sonrası 7 saatin en fazla 2 sinde bebeğin yanındayım. Kalan zamanın 1 saati ders, sonra 5iyle toplu oyun, ders zamanı vs gayet yeterli değil mi
Annelerimiz birbirine çok benziyormuş gerçekten. Evlendiğimiz zaman annem gel başka şehre gidelim hafta sonları gorusursunuz demişti .. aynı durum olsa benimki de söylemezdi. Nasıl olsa bosanirsiniz ne bu acele diye:)Teşekkür ederim canım :), ben de seni ayrı bir seviyorum kk da. çok da beğendiğim bir annesin. Ve çocukların da çok çok şanslı gerçekten.
Senin gibi ben de anneden yana şanssızım biraz. Üfürüktenprensesin dediği gibi, Aile de sorun olunca, tek de olsan, çok da olsan çocukluk kısmı biraz sıkkıntılı geçiyor. Ama kardeş olunca biraz daha azalıyor tabi o zorluk.
Annemi hiç yalnız bırakmamışımdır mesela, hep yanındayım her işinde ama bir anne kendisi 28 yaşında menapoza girmişken bunu nasıl kızına söylemez ve devamlı 22 yaşımda anne olduğu için devamlı suçlar kızını? Ben de salak inandım tabi, uzun ara verdim, yap dediklerini yaptım. 29 yaşımda çocuk istediğimde doktor erken menapoz, tüp bebek yapacağız dedikten sonra ancak öğrendim, o da başkalarından. Annen de 28 yaşındayken girmişti diye.
Doğru söylüyorsunuz hem çalışıp hem anne olmak gerçekten zordur eminim. Eş iş çocuk... ama çocuğunuz biraz büyüdüğünde ve siz yine çalıştığınızda, onu evde yalnız ya da bakıcıyla bırakmak istediğinize emin misiniz? Bi kardeşi olsa onunla paylaşım yaparlar sohbet ederler, buyuduklerinde gezerler falan. Ben geçen akşam ogluma biraz büyüyünce kardeslerinle sinemaya gidersiniz dediğimde gözleri parladı, hesap yapmaya başladı. Böyle guzelliklerlerden alıkoymak istemezdim ben.ben çalışıyorum hanımefendi. daha önce de dediğim gibi şartlara göre değişen bir durum. sizin için yeterli benim için şu an tek çocukla bile yeterli değil.istanbul denilen bir kaos da yaşıyorum.eve gitmem bile 1.5 saat suruyor iki çocuk eve işi ve kendi özel alanım imkansız hali hazırda. o yüzden tek çocukluyuz su anda . zaman ne gösterir bilemem.
:)) benim annemin de düşüncesi kısa zamanda boşanmamızdı zaten, eşimin maddi durumu yoktu. Ailem trilyonluk evlerde oturuyorlar. Fakir biriyse kıymeti yok, çocuğunda olsa yüzüne bakmazsın. ne zamanki kendi şirketini kurdu, evler, arabalar aldı, o zaman kıymetli ve düşünceli damat oldu. Benim de kendimi kanıtlamak için iş güç sahibi olmam gereksiz oldu. Çünkü formasyonumu filan aldım, sınavları geçtim. Tam atanacağım sene, artık ihtiyacın yok deyip kardeşimin düğününü yapma sorumluluğunu tamamen omuzlarıma yüklediler. Her şeyini yaptım. Diğeri için de yapacağım inşallah. Çünkü benim için aile, aile olduğu için kıymetli, zengin olduğu için değil. Ve en çok ilgi gösterilecek zaman, iki tarafında rahat olduğu, beraber lüks tatillere gidebileceği zamanlar değil; tersine en zor durumda olduğu an. Eğer zorlukta yanındaysan, ferahta zaten koşarak gelir insan yanına. Sevenlerin çoğaldıkça, paylaştıkça mutluluk artıyor hayatta.Annelerimiz birbirine çok benziyormuş gerçekten. Evlendiğimiz zaman annem gel başka şehre gidelim hafta sonları gorusursunuz demişti .. aynı durum olsa benimki de söylemezdi. Nasıl olsa bosanirsiniz ne bu acele diye:)
Doğru söylüyorsunuz hem çalışıp hem anne olmak gerçekten zordur eminim. Eş iş çocuk... ama çocuğunuz biraz büyüdüğünde ve siz yine çalıştığınızda, onu evde yalnız ya da bakıcıyla bırakmak istediğinize emin misiniz? Bi kardeşi olsa onunla paylaşım yaparlar sohbet ederler, buyuduklerinde gezerler falan. Ben geçen akşam ogluma biraz büyüyünce kardeslerinle sinemaya gidersiniz dediğimde gözleri parladı, hesap yapmaya başladı. Böyle guzelliklerlerden alıkoymak istemezdim ben.
Gerçekten kimi çocuk çok mutlu durumundan ama benim oğlum da hep kardeş isteyenlerden. Oynamalarına gerek yok illa ki. Abi olmak bile çok mutlu edecektir onu. Ben de tüp bebekte transfer sonrasındayım şimdi. Ve olmazsa da allah nasip edene kadar deneyeceğim.Benim oğlumda tek cocuk
6.5 yasında ve bunu sureklı dıle getırıyor.
Ben onunla hersey oluyorum oynuyorum oyuncaklarlada oynuyoruz , tek cocuga gore fazla ımkanı ne bılım cok buyuk bır odası cok fazla oyuncagı var ama buna tek basına sahıp olmasıda bana hıc adıl gelmıyor. Yanı kımı cocuk anneyle babayle ya da kuzenlerle yetınırken kımısı yetınmıyor benımkı yetınmeyenlerden. Ben deneyecegım kardesı olmasını
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?