İlk yıl bazı tartışmalara anlamsız tepkilerim oldu,ben iletişimin kavga etmek olduğunu sindirdiğimden...Tepkilerim eşime çok aşırı geliyordu haliyle,sorun var konuşmak gerekli ama neden ses yükselmiyor,hakaret yok,odadan çıkıp bir sigara yakıyor?yakınca benim de fitili ateşe vermiş oluyordu...Sonradan anladım ki benim iletişim olarak algıladığım tartışmakmış...20 yaşında o pembe hayallerle,hayatın hiçbir ciddiyetinin farkında olmadan evlenmiş 6 yıl da psikopat bir insanla aynı yerde soluk alıp vermiştim ne anlayabilirdim ki evlilikten ,iletişimden,konuşmaktan...Normalde sakin,ılımlı bir insanım oldukça da sabırlı ama ikinci evliliğimde her şeyin mükemmel olmasını bekleyen bir adam yok....Ve mükemmel olmanı bekleyen bir adam da yok....Eee niye kasıyorum dedim gittim psikologa,normal böyle görmüşsün dedi zırhı silahı hazırlayıp üstüne atlaman dedi...Ayrıca gittiği yere kadar,asıl yüzünü görmek istiyor da olabilirsin dedi yani sabır ölçer gibi....Farkında olmam çözüm de oldu nihayet....Yani diyeceğim o ki paniklemen normal karşında efendice sıkıntıları halleden makul bir insan var artık.....