bir haziran ayında ayrıldı benden nasıl seviyordum deliler gibi ofiste gelen mesajla ağlamaya başladım sonra sakinleştm kuaföre gittim her kadın gibi saçlarımı sapsarı yaptım eve geldim çok mutsuzdum annem gözlerime baktı ve anladı.Geçicek kızım dedi.sonraki iki gün sürekli dinlediğimiz müzikleri dinleyip resmine bakıp kahroldum.sonra ya ben ne yapıyorum dedim.Bütün resimlerini attım.Kesinlikle onu aramadım.Bitip gebersemde aramayacaktım çünkü bırakılmayı gururuma yediremiyordum.Başkasını hayatıma sokmayıda düşünmedim.Çok zor zamanlardı ama kesinlikle kötü oldugumu duymasını istemiyordum.O sıra çok fazla alkol tükettiğim dogrudur.:Roflol:Bir gün eve geldim bende kalan deri ceketini gördüm kokusunu içime çektim sonra poşete koydum ve bir arkadaş aracılığıyla yolladım bana yazdıgı mesajları kaldırıp çöpe attım ne mi oldu unutamadım ama onsuzluga alıştım.Ceo cum süper di yaa bidaha bunları daha fazla dikkate alcam :1yes2:
CANIM OKURKEN ÇOK ÜZÜLDÜM. BEN BÖYLE BİRŞEY YAŞAMADIM AMA ACINI HİSSETTİM.
"Deri ceketini gördüm kokusunu içime çektim" BU KELİME BİTİRDİ BENİ.
ALLAH GÖNLÜNE GÖRE VERSİN...
en önemli sorun intikam alma isteği..bu sorun aşılırsa unutması biraz daha kolay olur diye düşünüyorum...ama pekte mümkün değil..kin gözümüzü bürüyor..çünkü kendimizi ezik hissediyoruz..gururumuza yediremiyoruz...zor bir durum..allah tüm ayrılık acısı yaşayanlara ümitsiz sevgi içinde olanlara yardım etsin..aminnnnn...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?