Öncelikle herkese iyi geceler. KK sürekli takip ettiğim ve genelde tecrübeli hanımlar sayesinde dertlere derman bulunan, en azından dertlerin paylaşılıp yüreklerin ferahlatıldığı bir paylaşım mekânı, hatta bir aile; o nedenle ben de bu ailenin bir üyesi olmaya nihayet karar verdim.
Ben bir arkadaşlık sitesinde kendi üniversitemden, yaşıtım bir tıp fakültesi öğrencisi ile tanıştım (Kişisel bilgilerini teyit ettim, hakkındaki bilgiler doğru). Kendisi çok zeki, kültürlü, kibar biri. Ben de öğrenmeye bayılan ve kendini geliştirmeyi her şeyin üstünde tutan, başarılı bir insanım. Benim bilmediğim şeyleri bilmesinden olsa gerek çok ilgimi çekti kendisi ve konuşmaya başladık.
Bu kişi ile internetten görüntülü olarak 5 aydır konuşuyoruz."Neden internetten?" derseniz, kendisi tanıştığımızda çok utangaçtı, zamanla açılmaya başladı. Başlarda görüntülü konuşmaya bile çekinirdi, sonra kabul etti, böyle devam ettik.O zamandan beri hep benim ilk mesajı atmamla konuşmaya başladık ama bir başlayınca birkaç saat konuşuruz. Yalnız bir kez başka biriyle yakınlaşınca üstüme düştü, sonra yine bıraktı. Konuşmalarımız da haftada birkaç defa, çok yoğun olduğu için sanırım.
Konuşmalarımız ise resmen ego savaşı idi. O benim bilmediğim şeylerden bahseder, ben dinlerdim. Sonra ben onun bilmediği şeylerden bahsederdim, o dinler sonra da bildiklerimin gereksiz olduğunu söylerdi. Bu sefer de benim egom onun aşağılamasını kaldıramadığından ben onun söylediklerini eleştirmeye başlardım, böyle giderdi. Şimdi çatışmak yerine orta yolu buluyoruz.
Bu kişi ilk sevgilisi ile üniversitede tanışmış, 1 yıllık arkadaşlıktan sonra ilişkileri başlamış ancak 1,5 yıl sonra anlaşamayıp ayrılmışlar. Biz görüşmeye başladıktan 1-2 hafta sonra bana benden etkilenmediğini söyledi, ben de aynı durumun benim için de geçerli olduğunu; şimdiden hoşlansaydık garip olacağını söyledim.
Buradaki dertler yanında benim paylaşımım "Allah derdin böylesini versin" türünde ancak sizin dışardan gözlemciler olarak duyguları ve olayları nesnel bir gözle değerlendirmenizi ve düşüncelerinizi paylaşmanızı rica ediyorum. Ona âşık değilim ama bilgisi ve bakış açısından çok etkileniyorum. Arkadaş olsanız diyebilirsiniz ama sanırım benden etkilenmediğini söylemesi onu takıntım hâline getirdi. Bir de, ben de hep tıp okumak istedim, sanırım onun tıp okuması da bu takıntıda etkili oldu. Bir süre görüşmemeyi denedim ama zaten sık görüşmediğimiz için benim mutsuz olmam dışında bir şeye yaramadı. Bu durum hakkındaki yorumlarınız nedir? Sizce ne yapmalıyım?
NOT: İlk mesajım olduğu için uzunluğunun nasıl görüneceği hakkında bir fikrim yok; fazla uzun olmuşsa özür dilerim.
Zaten bu yıl staj yaptığı ve sürekli koşturduğu için canına minnet oluyor. Yalnız benim başkasıyla görüştüğümü öğrenince bir süre üstüme düştü, sonra yine aynı. Acaba yoğun olduğu için mi yoksa yedekte tutmaya filan mı çalışıyor? Nasıl hissettirebilirim bu duyguyu? İçtenliğiniz ve dilekleriniz için tekrar teşekkür ederim.
Bu durumu nasıl aşabilirim? Önerileriniz neler?
Söylediğinizi yapmam mümkün değil maalesef ama başka üniversitelerde tıp okuyan gerek yaşıtım gerek büyüğüm arkadaşlarım var.
başka türlü içindeki kuşku dinmeyecek. ayrıca onun bu tavrı da normal değil. normalde erkek üsteler konuşalım edelim diye kız kendini naza çeker, bu çocuğun tavrı hiç hoşuma gitmedi benim.
