- 31 Ekim 2013
- 21.615
- 72.708
- 798
- 41
- Konu Sahibi Jasminium84
- #1
çok mutsuzum hayatımda hiçbirşey yolunda gitmiyor artık herşey kötü ve ben hep mutsuzum ama hep 
Genç kızken böyle miydi
Herkes severdi beni Nasıl olursam olayım
Nasıl olursa olur hep başarılı olurdum
Erkek arkadaşlarım hep el üstünde tutardı
Ailemin prensesiydim
Herkes bana özenirdi
Ama şimdi?
Kimse sevmiyor beni hiç kimse hatta eşim bile
Ne yaparsam yapayım başarısızım beceremiyorum işte bi yerde bi şeyler yanlış oluyor
Ne bi arkadaşım var beni seven ne eşimden değer görüyorum
Dayanamıyorum artık son raddeye geldim sanırım
Uzun zamandır sorunlar yaşıyorum uzun zamandır mutsuzum ancak buraya konu açmadım bu konuda çünkü ben kendim çözerim dedim kimseye anlatmayacağım dedim ama bu gece dayanamadım artık
Eşimden başlarsam en doğrusu çünkü sanıyorum ki en büyük mutsuzluk kaynağım
Çok aşık oldum keşke olmasaydım
Ama o beni hiç bi Zaman yeterince sevmedi biliyorum
Ama son Zaman'larda iyice üzüyor artık beni abuk subuk tavırlar içinde
Geçen bi konu oldu banyo yapmaktan açıldı konu sen pissin de sürekli duş alıyorsun sesi gayet ciddi
Bugün de akşam yürüyüş yapalım dedik eşofmanlarım olmadı küçük geldi olmuyor di mi dedi kilo aldın tabi dedi ben de evet aldım ama ben böyle mutluyum ne yapayım dedi bi senin mutluluğun önemli di mi dedi peki ben mutsuzsam dedi
Ada'm beni beğenmiyor yanında üstümü çıkardığımda bile kafasını çeviriyor
Bu arada nerdeyse 3 ay olacak birlikte olmadıK
Ama böyle mutsuzum şöyle de bişe var ben de onu istemiyorum artık içimi çok acıttı sevgim bile azalıyor hatta ne yazık ki ama mutsuzluğuma engel değil işte
Boşan demezsek eee ne istiyorsun bizden diyeceksiniz biliyorum ama ne istediğimi ben de bilmiyorum kimsem kalmadı işte konuşacak dertleşecek ailem var iyiki varlar ama onlar zaten bildikleri şeylerle bile kahroluyorlar bi de bunları duysalar
İş deseniz o ayrı rezalet ne kadar özenli çalışırsam çalışayım hep bi yerde hatam çıkıyor hiç bişeyim doğru olmuyor kendime güvenim yerle bir oldu artık dolayısıyla kimse de bana güvenmiyor işten Atılmam an mesele ki bi de işimden olursam heralde gerçekten sıyırırım
Ve kimse sevmiyor beni herkes beni eleştiriyor sen şöylesin sen böylesin kimseden de ne güzel iş becermişsin vs gibi şeyler duymaz oldum
Ne olacak böyle daha ne kadar böyle devam edebilirim bilmiyorum kIzım olmasa kendimden bile vazgeçerdim ama yok beni hayatta tutan sadece o işte
Genç kızken böyle miydi
Herkes severdi beni Nasıl olursam olayım
Nasıl olursa olur hep başarılı olurdum
Erkek arkadaşlarım hep el üstünde tutardı
Ailemin prensesiydim
Herkes bana özenirdi
Ama şimdi?
Kimse sevmiyor beni hiç kimse hatta eşim bile
Ne yaparsam yapayım başarısızım beceremiyorum işte bi yerde bi şeyler yanlış oluyor
Ne bi arkadaşım var beni seven ne eşimden değer görüyorum
Dayanamıyorum artık son raddeye geldim sanırım
Uzun zamandır sorunlar yaşıyorum uzun zamandır mutsuzum ancak buraya konu açmadım bu konuda çünkü ben kendim çözerim dedim kimseye anlatmayacağım dedim ama bu gece dayanamadım artık
Eşimden başlarsam en doğrusu çünkü sanıyorum ki en büyük mutsuzluk kaynağım
Çok aşık oldum keşke olmasaydım
Ama o beni hiç bi Zaman yeterince sevmedi biliyorum
Ama son Zaman'larda iyice üzüyor artık beni abuk subuk tavırlar içinde
Geçen bi konu oldu banyo yapmaktan açıldı konu sen pissin de sürekli duş alıyorsun sesi gayet ciddi
Bugün de akşam yürüyüş yapalım dedik eşofmanlarım olmadı küçük geldi olmuyor di mi dedi kilo aldın tabi dedi ben de evet aldım ama ben böyle mutluyum ne yapayım dedi bi senin mutluluğun önemli di mi dedi peki ben mutsuzsam dedi
Ada'm beni beğenmiyor yanında üstümü çıkardığımda bile kafasını çeviriyor
Bu arada nerdeyse 3 ay olacak birlikte olmadıK
Ama böyle mutsuzum şöyle de bişe var ben de onu istemiyorum artık içimi çok acıttı sevgim bile azalıyor hatta ne yazık ki ama mutsuzluğuma engel değil işte
Boşan demezsek eee ne istiyorsun bizden diyeceksiniz biliyorum ama ne istediğimi ben de bilmiyorum kimsem kalmadı işte konuşacak dertleşecek ailem var iyiki varlar ama onlar zaten bildikleri şeylerle bile kahroluyorlar bi de bunları duysalar
İş deseniz o ayrı rezalet ne kadar özenli çalışırsam çalışayım hep bi yerde hatam çıkıyor hiç bişeyim doğru olmuyor kendime güvenim yerle bir oldu artık dolayısıyla kimse de bana güvenmiyor işten Atılmam an mesele ki bi de işimden olursam heralde gerçekten sıyırırım
Ve kimse sevmiyor beni herkes beni eleştiriyor sen şöylesin sen böylesin kimseden de ne güzel iş becermişsin vs gibi şeyler duymaz oldum
Ne olacak böyle daha ne kadar böyle devam edebilirim bilmiyorum kIzım olmasa kendimden bile vazgeçerdim ama yok beni hayatta tutan sadece o işte
Son düzenleme:
