Valla ablacım etrafım bu dediğin annelerden dolu
Sokağımın karşısında bir fırın var, okul zamanları önü kuyruk oluyor, çocuğun beslenmesine iki poğaça bitti gitti
Şimdiki nesil maalesef yapmayı, üretmeyi bilmiyor, her şeyin hazırı, cafcaflısı ondan sonra sosyal medyada hassas anneyim ,çocuğumun pisikoloolojiisiiiii diye kasıyorlar. Şimdi çalışan kadınlar var vaktimiz yok modundalar, bizden bir sonraki kuşak deli gibi bir dezanformasyona uğradı.
77 doğumluyum ben, annem her tür yokluğu görmüş bir kadındı, memlekette kriz olmasa evde olurdu, parası olmazdı dört çocuğu vardı garibimin, soğanlı gözleme yaptığını bilirim, kardeşime yoğurdun mevsimi gelmedi gelsin yapacağım derdi. Her öğün o sofraya bir çare bulurdu, hiç birimiz sağlıksız büyümedik çok şükür. Parası olunca her şeyden yapardı, bizim zamanımızda bakkallarda kutularda biskivi satılırdı açıkta :)) tüm çocukluğum boyunca yalan olmasın ya bir ya iki kez izin vermiştir yememe, bırak o pis şeyleri derdi ben sana yaparım, yapardı da :))) bu arada evde dikiş dikerdi, gece gündüz saati yoktu çalışırdı o yüzden iş hayatım boyunca of bugün çok yoruldum demeye utanmışımdır hep, yastığını makinasının üzerine koyup uyumak değil sadece kestiren bir annenin çocuğuyum çünkü. Şimdiki nesil yokluk görmedi, idare görmedi, dikilmiş elbise, örülmüş kazak giymedi, sabahları süte ekmek doğrayıp yemedi o yüzden var bugün sokağa dökülüp kola, cips peşinde koşanlar. Dün akşam balkondan bakarken üst komşum kocasını fırına yollamış, dedim ki yollama adamı ben ekmek yapıyorum veririm sana da yok yok gitsin şimdi sen verirsen bana sende yap ekmek der dedi, dumur oldum, kadın kendi ailesine ekmek yapmaktan eriniyor durum bu ama sorsan yırtar kendini çocuklarım diye. Velhasıl neresinden tutsak elinde kalıyor, Özal dönemi tüketim toplumu hedeflerinin sonuçları bunlar, bir gün anlayacaklar ; çalışmanın üretmenin enayilik olmadığını, insanı insan yaptığını, kendi becerinle yapabildiğin bir kap yemeğin bir evi yuva yaptığını öğrenecek herkes ama geçmi olur bilmem...