Geçmişle şimdi kıyaslanmaz belki, kıyasladıkça ne kadar tembelleştiğimizde ortaya çıkacak üstelik :))) ama eskiden gerçek komşuluklar vardı, herkes yan komşusu aç mı tok mu bilirdi, hasta mı işsiz mi kaldı bilirdi, komşunun biraz sesi çıkmasın hemen kapısı tıklanırdı, ki şimdiki gibi gündüz dahi kilitli kapılar ardında saklanmazdık, herkesin anahtarı kapı üstünde olurdu, hani şimdi çamaşır bulaşık makinesini doldurmaktan yoruluyoruz, çoğumuzda bel fıtığı vs var ya, eskiden hele hele anneanne babaanne ve onların anneleri zamanları ne makine varmış ne elektrik süpürgesi, büyükannem ki anneannemin annesidir, eşi, eşinin ailesi ve 4 çocuğunun çamaşırını elde yıkar, 2 katlı evin işini yapar, öğle yemeğine gelen eşe 3 çeşit yemek çıkarır, 4 çocuğa oyun kurup oynatır, üstüne bir de misafir ağırlarmış, anneannemle babaannemde aynı şekilde, anneannem yıllarca fabrikada da çalışmış, hatırlarsınız biz çocukken bugünkü makineler yoktu, termosifon yoktu, merdanelide çamaşır yıkamak için kazanlarla su ısıtılırdı, o koca kazanları kaldır sıcak suyu dök, yıka 2. tur için tekrar kazanı yüklen makineye dök yıka, durula as, çocukların bezini kaynat kurut ütüle, kayınvalide kayınpedere hizmet et, yemek yap, dağ gibi bulaşık yıka, çocukları sıraya sok güğümlerle kaynattığın suları ılıştırıp tek sıra çocuk yıka, misafir ağırla:))
Şimdi her şeye eriniyoruz, yetmiyor da mutlu da olamıyoruz, eskiler bir divan tepesinde otururmuş, onca iş yüküne rağmen yüzleri gülerdi, ben hiç mutsuz görmedim onları.