- 5 Mayıs 2015
- 5.018
- 6.612
- 398
İnşallah yaa vallahi bittim, balkona oturdum ağlıyorum. Otururken yoruluyorum, cidden bitmiş durumdayım. Nolur yarın olsun hepsi geçsin
İnşallah yaa vallahi bittim, balkona oturdum ağlıyorum. Otururken yoruluyorum, cidden bitmiş durumdayım. Nolur yarın olsun hepsi geçsinTerlemek iyidir.
Benim dediğim herşey çıkar. Sende bir şey yok. Sadece üşütmüşün. Yarın sabah iyileşeceksin ve bugün bu yazdıklarına güleceksin.
Oy ağlama.Keşke asker uğurlaması vs yapanlarda bu kadar telaş etseydiİnşallah yaa vallahi bittim, balkona oturdum ağlıyorum. Otururken yoruluyorum, cidden bitmiş durumdayım. Nolur yarın olsun hepsi geçsin
İnşallah yaa vallahi bittim, balkona oturdum ağlıyorum. Otururken yoruluyorum, cidden bitmiş durumdayım. Nolur yarın olsun hepsi geçsin
Amin canım.Olan da biz gibi çocuklara oluyor değil miama kendinizi yıpratmayın, onların tercihi bir yerde. Ben öyle bakmaya çalışıyorum artık. Yoksa annem de aynı anneniz gibi, tüpe bağlanacak ama hala sigara içiyor hem de nasıl..hep mutsuz..hayatımı onu mutlu etmeye adadım, şimdi ben de panik, kaygı hastası oldum. Ben de mutsuzum Allah acil şifalar versin anneciğinize, insanın gözü hiç bir şey görmüyor anne olunca biliyorum..Allah size de huzur versin, annenizin en güzel günlerini görün inşallah.
Kıyamam sana ben.İnşallah yaa vallahi bittim, balkona oturdum ağlıyorum. Otururken yoruluyorum, cidden bitmiş durumdayım. Nolur yarın olsun hepsi geçsin
Biraz rahatlayın göreceksiniz bişey kalmicak. Cidden senelerce bir sürü piskolojik rahatsızlık yaşadım ilaçlar kullandım. Hatta şöyle soyleyim Çin'de bu hastalık ilk çıktığında bide o dönem depremler falan vardi. Sanırsınız dünyanın bütün yükü benim omuzlarimda öyle seyler kuruyodumki aklımda sürekli agliyodum sürekli gece sabahlara kadar düşündüğümü bilirim. O dönem diyodumki birisi gelip bu hastalık Türkiye de görüldü dese kafamı camdan çıkartmam eşimi nasıl ise yollarım falan diye düşünüp duruyodum. Sonra geldi işte hastalik bir sürü vaka çıktı hala da çıkıyor bitmiş değil ama bende bir sürü şey değişti. İlk başta inançlı bı insanım zaten ilk dayanagim ilk sigindigim liman orası. Zaten acizim elimden asla bişey gelmiyor çok ufak tedbirlerden baska. Peki böyle hayat gecermiydi hayır tabiki. Eşim en başından beri çalışıyor biz aylarca dışarı çıkmamıştık şimdi yürüyüşe markete çıkıyoruz markete çocuklar hariç tabi. Ama kimseyle direk temasli görüşmedik yakında tedbirlerle o da olur büyük ihtimal. Hayat böyle bişey corana olmasada bir sürü tehlikeyle karşı karşıyayız siz anneniz için endişelisiniz ben çocuklar için. Şöyle soyleyim ne siz anneniz bütün kötülüklerden koruyabilirsiniz nede ben çocukları bütün kötülüklerden koruyabilirim. Hiç biseyin mülkü sahibi biz değiliz elimizden geleni yaptıktan sonra hastalık derecesinde korkmayin hiç bişeyden kimseyi mutlu etmeyi korumayı hayatinizin amacı yapmayın. Başınızı sisircem belki uzun uzun yazdım ama çok üzüldüm size belki rahatlarsıniz biraz. Herşeyde ifrat tefrit noktası var biz ne ifrat deresinde korkup böyle daha büyük sorunlari beraberinde getirelim nede tefrit noktasında umursamayip birilerinin hakkına girelim. Biz vasat olalım tedbir aldikmi dikkat ediyomuyuz işte bu kadar zaten yapabildiğimiz de bu kadar geri kalanı düşünmek sadece sizi hem fizyolojik hem piskolojik hasta eder.
Hayır sizin yüzünüzden değil tabiki, siz destek olmaya çalışıyorsunuz, çok sağolun. Eşim bağırıyor bıktım korkularından diye, annem kızıyor kalk yataktan kendini bırakma diye. Bir de yaşadığım şeylerin korona belirtisi olduğunu okuyunca sinirlerim bozuldu. Çok kötü hissettimKıyamam sana ben.
Benim yüzümden sinirlerin bozuldu bence.
Sakin olmaya çalış, nolur.
Bol bol dua edicem, yarın güzel haberlerini almak için.
Destek her daim, sen hiç merak etme.Hayır sizin yüzünüzden değil tabiki, siz destek olmaya çalışıyorsunuz, çok sağolun. Eşim bağırıyor bıktım korkularından diye, annem kızıyor kalk yataktan kendini bırakma diye. Bir de yaşadığım şeylerin korona belirtisi olduğunu okuyunca sinirlerim bozuldu. Çok kötü hissettimAllah razı olsun, ben de size dua edeceğim.
Çok sağolun, ayların boşalımı sanırım, kendimi tutamıyorum o yüzden. Eşime markete gitme, kardeşime çıkışta dışarda yeme, babama evden çıkma diye yalvarmaktan hasta oldum. onlar dışarı çıkmasın diye maddi manevi bittim resmen. İnanın annem ya da babam ne isterse hemen alıp, temizleyip kapılarına koydum. Ama engelleyebildim mi hayır. Bugün kusarken dedim keşke kendini de düşünseydin biraz. Annemi dışarı çıkarabilmek için elimdeki bütün paramla araba aldım, sonra aynı arabaya binmekten korktum, hep korkuyla 4 ay geçirdim. Beni anladığınızı görüyorum, bu bile yeter bana, çok sağolun. Çünkü annem de dahil eşim, kardeşim şu an bana sadece bağırıyorlar, bir şeyin yok korona değilsin diye. Eşim kalk hastaneye gidiyoruz dye bağırıyor, ayrı korkuyorumBiraz rahatlayın göreceksiniz bişey kalmicak. Cidden senelerce bir sürü piskolojik rahatsızlık yaşadım ilaçlar kullandım. Hatta şöyle soyleyim Çin'de bu hastalık ilk çıktığında bide o dönem depremler falan vardi. Sanırsınız dünyanın bütün yükü benim omuzlarimda öyle seyler kuruyodumki aklımda sürekli agliyodum sürekli gece sabahlara kadar düşündüğümü bilirim. O dönem diyodumki birisi gelip bu hastalık Türkiye de görüldü dese kafamı camdan çıkartmam eşimi nasıl ise yollarım falan diye düşünüp duruyodum. Sonra geldi işte hastalik bir sürü vaka çıktı hala da çıkıyor bitmiş değil ama bende bir sürü şey değişti. İlk başta inançlı bı insanım zaten ilk dayanagim ilk sigindigim liman orası. Zaten acizim elimden asla bişey gelmiyor çok ufak tedbirlerden baska. Peki böyle hayat gecermiydi hayır tabiki. Eşim en başından beri çalışıyor biz aylarca dışarı çıkmamıştık şimdi yürüyüşe markete çıkıyoruz markete çocuklar hariç tabi. Ama kimseyle direk temasli görüşmedik yakında tedbirlerle o da olur büyük ihtimal. Hayat böyle bişey corana olmasada bir sürü tehlikeyle karşı karşıyayız siz anneniz için endişelisiniz ben çocuklar için. Şöyle soyleyim ne siz anneniz bütün kötülüklerden koruyabilirsiniz nede ben çocukları bütün kötülüklerden koruyabilirim. Hiç biseyin mülkü sahibi biz değiliz elimizden geleni yaptıktan sonra hastalık derecesinde korkmayin hiç bişeyden kimseyi mutlu etmeyi korumayı hayatinizin amacı yapmayın. Başınızı sisircem belki uzun uzun yazdım ama çok üzüldüm size belki rahatlarsıniz biraz. Herşeyde ifrat tefrit noktası var biz ne ifrat deresinde korkup böyle daha büyük sorunlari beraberinde getirelim nede tefrit noktasında umursamayip birilerinin hakkına girelim. Biz vasat olalım tedbir aldikmi dikkat ediyomuyuz işte bu kadar zaten yapabildiğimiz de bu kadar geri kalanı düşünmek sadece sizi hem fizyolojik hem piskolojik hasta eder.
Çok sağolun, ayların boşalımı sanırım, kendimi tutamıyorum o yüzden. Eşime markete gitme, kardeşime çıkışta dışarda yeme, babama evden çıkma diye yalvarmaktan hasta oldum. onlar dışarı çıkmasın diye maddi manevi bittim resmen. İnanın annem ya da babam ne isterse hemen alıp, temizleyip kapılarına koydum. Ama engelleyebildim mi hayır. Bugün kusarken dedim keşke kendini de düşünseydin biraz. Annemi dışarı çıkarabilmek için elimdeki bütün paramla araba aldım, sonra aynı arabaya binmekten korktum, hep korkuyla 4 ay geçirdim. Beni anladığınızı görüyorum, bu bile yeter bana, çok sağolun. Çünkü annem de dahil eşim, kardeşim şu an bana sadece bağırıyorlar, bir şeyin yok korona değilsin diye. Eşim kalk hastaneye gidiyoruz dye bağırıyor, ayrı korkuyorumbugünün sağlıklı bir şekilde bitmesini diliyorum . Biliyor musunuz korona olduysam bile annemin bunu duymasından endişeleniyorum en çok, napar duyduğunda diye. Kendim ikinci sıradayım..
Bu ifrat ve tefrit kelimelerini bugün hayatımda ikinci defa duydum.
Biri bugün sabaha karşı bir dizide öğrenmiştim, şimdi sizden duyuyorum, çok hoşuma gitti.
İnşallah hepimiz ölçülü oluruz.Hayatımda dönem dönem hep enlerde yaşamış kendine çok zarar vermiş birisi olarak,bundan sonraki hayatıma daha ölçülü devam etmek istediğim için genelde kullanırım bu kelimeleri. Çünkü gerçekten herşeyde vasat olmak en güzeli. Dünya zaten bı ölçü üzerine yaratildi bizde ölçülü oluruz inşallah her konuda
İnşallah hepimiz ölçülü oluruz.
Çok hoşuma gitti düşünce tarzınız.
Dilerim ki ben de kendimi geliştirebilirim.
Çok memnun oldum tanıştığıma bu arada...
Aman efendim o sizin hoşluğunuz.Bende öyle çok teşekkür ederim çok hossunuz
Ben hamileyim ve 2 haftada bir tüm tedbirlerimi alarak, toplu taşıma ile hastaneye gidiyorum kontrole. Gittiğim hastane İstanbul'un en büyük ve kalabalık hastanelerinden biri. Her defasında tedirginlik yaşıyorum ama gitmeye de mecburum. Hastanede Hasta kayıt bolumlerinde çalışanlar var, temizlik görevlileri, güvenlik görevlileri var, her gittiğimde düşünüyorum hadi biz ara sıra gidiyoruz bu insanlar ne yapsın. Her gün buradalar ve belki yüzlerce insanla muhattaplar hem de kapalı mekanda. Siz maskeyle annenizle aynı arabada olmaktan korkuyorsunuz bunu bir karsilastirin bence. Yapabiliyorsa eşiniz size yiyecek birşeyler yapsın ama gerçekten bir çorba icseniz çok iyi gelecek. Ay yakın olsam vallahi ben bir tencere yapar verirdimAynen herkes tatilde şu an, ben markete 1 kez girdim 4 aydır. O kadar dikkat etmeme rağmen neden ben yatıyorum şu an böylebir daha paket yemek de yemeyeceğim kardeşim ve eşim sürekli dışarda, onlar getirip bana bulaştırdıysa ben daha ne yapayım çok korkuyorum çok bildiğin gibi değil. Annemin yüzünü 3 ay görmedim aynı sokakta olmamıza rağmen. Şimdi 1 haftadır görüşüyoruz olana bak
Çok üzüldüm, insan ne bileyim sizi düşünerek yapmaz en azından, ben de hep buna yandım.eşiniz büyük destekmiş ne güzel. Benim eşim de yaptı sağolsun, annem sözümü çok dinledi Allah var 3 ay kapıyı bile açmadı, kapının önüne bile çıkmadı. Sadece sigarasını içtikçe içiyor. Ama babam..Evde annemi üzdü, dışarıda beni..kardeşimi annemden ayırdım işe gidiyor diye, şimdi ben cafeye gidicem bunaldım havalarında. Kızınca annemin yanına gitmekle, orada kalmakla tehdit ediyor. Çok zor ya, çok! Allah sizin de yardımcınız olsun. Gönlünüz ferahlasın inşallahCanım ya.
Benim de annemin alışverişini eşim yaptı, aldı, temizledi, teslim etti. Usta gerekiyordu, mesafeyi ayarlayıp tamir ettirdi, ustanın arkasındakin evi baştan sona temizlemiş birtanem kocam.
Ama yine de yaranmıyoruz işte.
Helali hoş olsun hep yaparız ama o kendine dikkat etse...
İnanır mısın, benim annem haftada birkaç gün dışarı çıktı, günlerine devam etti.
İlk zamanlar bu hastalığa bile inanmıyordu, sokağa çıkma yasağı olunca belki ikna olmuştur.
İşyerim beni ilk günden, martın bilmem kaçında eve gönderdi, günü olmadığı her gün onda olmamı istedi, benim hastalığım hiç umrunda olmadı. Eve verilen işleri anlatıyorum da o zaman biraz sesi kesiliyor.
Allah'ım hepimizin sonunu hayretsin de çok zor büyüklerle uğraşmak.
Sağolun :) annem önce bana telefonda bağırdı, çağırdı sonra yoğurtlu çorba göndermiş. İçtim :) işte onlar gitmek zorunda işe ama ben annemi keyfi çıkarıyorum, dolaşsın, nefes alsın diye. Bu yüzden kaparsa kendimi nasıl affederimBen hamileyim ve 2 haftada bir tüm tedbirlerimi alarak, toplu taşıma ile hastaneye gidiyorum kontrole. Gittiğim hastane İstanbul'un en büyük ve kalabalık hastanelerinden biri. Her defasında tedirginlik yaşıyorum ama gitmeye de mecburum. Hastanede Hasta kayıt bolumlerinde çalışanlar var, temizlik görevlileri, güvenlik görevlileri var, her gittiğimde düşünüyorum hadi biz ara sıra gidiyoruz bu insanlar ne yapsın. Her gün buradalar ve belki yüzlerce insanla muhattaplar hem de kapalı mekanda. Siz maskeyle annenizle aynı arabada olmaktan korkuyorsunuz bunu bir karsilastirin bence. Yapabiliyorsa eşiniz size yiyecek birşeyler yapsın ama gerçekten bir çorba icseniz çok iyi gelecek. Ay yakın olsam vallahi ben bir tencere yapar verirdim
Afiyet şifa olsun, ben içmiş kadar rahatladımSağolun :) annem önce bana telefonda bağırdı, çağırdı sonra yoğurtlu çorba göndermiş. İçtim :) işte onlar gitmek zorunda işe ama ben annemi keyfi çıkarıyorum, dolaşsın, nefes alsın diye. Bu yüzden kaparsa kendimi nasıl affederimhiç çıkarmasam da kadın daralıyor, küçücük evde babamla birbirlerini yiyorlar.
Yaa çok tatlısınız :) siz getirmiş kadar oldunuz inanınAfiyet şifa olsun, ben içmiş kadar rahatladım
O da keyfi bir dışarı çıkma değil inanın, ben de 3 ay hiç çıkmadım doktor haricinde ama eşim başından beri çalışıyor. Annemlerle dahil hiç kimseyle görüşmeyi ve bir de hamilelik hormonlari, artık depresyonun eşiğine gelmiştim. Akşamları dışarı çıkıp yürümeye, annemlerle görüşmeye başlayınca düzeldim. Ruhsal olarak da sağlığımızı düşünmek zorundayız. Ben kimsenin olmadığı sokaklarda , parkta falan maskesiz yuruyorum hatta. Eşimin işyerindeki bir arkadasi rahatsizlanip doktora gitmiş, tomografi vs herşeyi çekilmiş ve rahatsızlığı sürekli maske takmaktan kaynaklanıyormuş. Doktor demiş ki uzun saatler maske takmak ciğerlere zarar veriyor. Artık eşim kendi bölümünde iken maskesiz çalışıyor.
Bende böyle şeyler düşünüp kendimi rahatlatıyorum bende hamileyim senin yakın takip mi gerekiyor ben hep geç geç gittim şimdide 6 hafta oldu son gidişimin üstünden 35 haftadayım artık gitmeliyimBen hamileyim ve 2 haftada bir tüm tedbirlerimi alarak, toplu taşıma ile hastaneye gidiyorum kontrole. Gittiğim hastane İstanbul'un en büyük ve kalabalık hastanelerinden biri. Her defasında tedirginlik yaşıyorum ama gitmeye de mecburum. Hastanede Hasta kayıt bolumlerinde çalışanlar var, temizlik görevlileri, güvenlik görevlileri var, her gittiğimde düşünüyorum hadi biz ara sıra gidiyoruz bu insanlar ne yapsın. Her gün buradalar ve belki yüzlerce insanla muhattaplar hem de kapalı mekanda. Siz maskeyle annenizle aynı arabada olmaktan korkuyorsunuz bunu bir karsilastirin bence. Yapabiliyorsa eşiniz size yiyecek birşeyler yapsın ama gerçekten bir çorba icseniz çok iyi gelecek. Ay yakın olsam vallahi ben bir tencere yapar verirdim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?