Canim cok tesekkur ederim desteğin için. Bir ara gittim kullandim ama o sira daha gergindim. Sonra psikologla uzunca konustuk . Sen kesin sonuçlar istiyorsun dedi evet maalesef ben kesin bilgi istiyorum bikiyorum kesin cevaplar alsam ehil insanlardan buyuk çoğunlukla atarim üstümden diye inanıyorum. Ben oğluma hamile kalmadan 3 ay önce hamileyken bebeğimi kaybettim. Kalbi durmuştu. Bu durum beni çok etkiledi uzunca bir süre kendime gelemedim agladim surekli. Cok istiyorduk bebek ve biraz geç hanile kalmıştım. Belki de bu sebepten cok zor geçirdim o süreci. Simdi bir tek sen misin de bu kadar abarttın diyen çıkar kesin lutfen demesinler içlerinde kalsin azıcık insanliklari varsa... cunku her insan ayni yasamaz benzer de olsa olaylar. Sonra cok sukur oğluma hamile kaldim ve maalesef sikintili bir hamilelik gecirdim oglum cok sukur sağlıklı doğdu ama sonrasinda bir sağlık sorunu var dediler cok şükür asli olmadigi anlaşıldı ama iki uc yasina kadar biz bu sıkıntıyla yasadik. Neler yaşadık neler hissettik kimse bilemez.o yuzden diyorum kimse kimsenin içini bilemez ve yine o yüzden kimse kimseyi sorduğu sorudan ya da ettiği bir laftan yargilamasin diye... uzattım biraz psikolog kaybetme korkusu yasamissin ve o zamanki kaygin bu surecle birlikte daha da büyümüş dedi. Aslinda cok zor degil bu tanıyi koymak ama o dönem yasadigim sey günlük yaşantımi etkilemiyordu. O yüzden evet uzuldum ama geçti diye dusundum. Hayatında fazlaca sikinti yasayanlar biraz daha kolay mı kapiliyorlar kaygiya bilemiyorum. Bunu simdi soyluyorum cunku ben su yaşıma kadar bırakın psikiyatriyi normal hastalık için bile dr a gitmiş insan değildim. Güçlü bir kişiliğe sahiptim, olaylar karşısında soğuk kanliydim. Meğerse yaşadıklarım beni çok yıpranmış. Her güçlü durma çabam beni giderek yormaya başlamış. Hayat cok törpüledi beni kotu yanlarimi iyi anlamda ama iyi yanlarımı da kotu anlamda maalesef.
Niye yazdim bunlari Diye düşündüm bi an duraksayip. Bilmiyorum.
G
gul2016
canim seni bile gectim galiba uzun yazmakta
O makineyi görür görmez bayiyi aradim xunku hala yikiyorum ya da bosaltiyorum ben markettwn aldiklarimi cunku hic bir zaman kesin konuşmadilar bu ²konuda risk düşük dediler ama olmaz diyemediler ben de birakamadim. Ya ben onları yikama gücüm varken yikamazsam da ogluma kocama bisey olursa diye düşünmekten alamiyorum kendimj. Biliyorum diyen arkadaşlar olacak olduktan sonra önüne geçemeyiz Allah korusun ben de biliyorum ama en azindan icim rahat ediyo oylece koyamıyorum aldiklarirımı. Fakat UV aleti için kesin bisey diyemediler bayiden çalışanlar. Yoksa benim icin buyuk bir umuttu. Burada daha once akdiklarini yikayip koyan arkadaslardan bazıları spnra bıraktı yikamayi ama ben birakamadim.
Hopeforcum benim de kaygılarım geçmiş travmalarımla ilintili, bunun bilincindeyim.
sizin de söylediğiniz gibi bilgilenmek bunun en iyi çözümü ama anladığım kadarıyla bilgi de sizi tam olarak tatmin etmiyor. Bizlerin buradan verdiği bilgilere güvenmeyebilirsiniz o kabul. Biz de kendimizce güvendiğimiz uzmanlardan aldığımız bilgileri paylaşıyoruz. Ben internette bazı uzmanların paylaştığı bilgileri okuyorum, ayrıca en önemlisi benim güvendiğim bir biyolog arkadaşım var, bir de bir doktor arkadaşım var. Onların söylediklerini ben kesin bilgi olarak kabul ediyorum. Peki sizin söylediklerini "kesin bilgi" olarak kabul edeceğiniz "ehil kişi" kim olabilir? Bu "ehil" kişiyi tanımlayabilir misiniz? Dahiliye doktoru mu? bir viroloji uzmanı mı? bu kişi Prof mu olmalı Doçent mi olmalı? Ne olmalı sizin verdiği bilgileri "kesin" olarak kabul edeceğiniz "ehil kişi" ? Bunu tanımlayın, sonra da öyle bir insanı bulun, gerekirse bir randevu talep edin ve sorun tüm sorularınızı.
Burada bazı somut önerilerde bulunmaya çalıştım. Örneğin yüzeylerde virüsü uzun süre barındırmayan "antimic" sprey beni çok rahatlattı, Sabancı üniversitesi nano teknoloji ile üretmiş, bir kimyacı arkadaşıma da danıştım o da onayladı ve ben güvenerek kullanıyorum. size de önerdim ama sanırım siz almadınız. Oğlunuzu aşıya götürürken maske ile birlikte siperlik takmanızı önerdim "siperliğimiz yok" dediniz oysa her yerde satılıyor. Kaygıya fazla gömüldü mü insan kaygıyı azaltacak somut çözümlere de açılamıyor, buna karşı dikkatli olmamız gerekiyor. Kaygı da uyuşturucu gibi tehlikeli bir bağımlılık yaratıyor.
Ha diyeceksiniz ki "Sen çok mu iyi durumdasın? Sen niye yıkıyorsun o zaman öteberiyi?" Benim de kaygı düzeyim yüksek, evet ben de abartıyorum ama abarttığımın farkındayım. Bu virüs yüzeylerden değil,insandan insana bulaşıyor, insandan insana bulaştığı kesin bilgi, kimseyle görüşmüyorum, kimseye 2 metreden fazla yaklaşmamaya çalışıyorum. Benim tamamen sosyal izolasyon halinde yaşamam da herkese göre çok abartılı ama gerçekçi bir abartı çünkü insandan bulaşabilme riski gerçek bir risk. Objelerden veya alışveriş ürünlerin ambalajlarından bulaşma riski gerçekçi bir risk değil. Çünkü biliyorum ki bir kaç saat sonra nesnelerin üzerindeki virüs etkisini kaybediyor. Yine de hem bekletip hem de yıkıyorum. Bunu sadece beni rahatlattığı için yapıyorum ama gereksiz olduğunu biliyorum. Ciltten de bulaşmıyor, solunum yolu mukozasına yerleşmesi gerekiyor. Virüs elimizde kolumuzda saçımızda kalsa bile bulaşmaz, ama elimizi istemsiz olarak yüzümüze ve burnumuza götürdüğümüz için ellerimizi yıkamamız gerekiyor.
Kaygı şart, hiç kaygımız olmasa akarız kalabalıklara, maske bile takmayız, büyük ihtimalle enfekte oluruz. Ama kaygının azı faydalı, fazlası zarar. Kaygının fazlasının geçmiş travmalarımızla ilintili olduğunun bilincinde olmalı, kaygıya değil, somut çözümlere yönelmeliyiz.