- 29 Mart 2020
- 791
- 761
- 53
- Konu Sahibi hayalleriolankiz
-
- #1
Merhabalar. Bu platform iyiki var.
3ay önce sevgilimden ayrıldım konumda vardı burda zaten.
Ben bu kişiyi hala unutamıyorum sürekli aklım onda ve ağlıyorum. Arkadaşlarıma derdimi açtığımda bana dedikleri tek şey “amaaan çocuk tipsizdi şu tipsiz için mi ağlıyorsun “ mesele tip değilki. Ben onu sevdim kimse anlamıyor. Ona çok emek verdim ve bugün örnek veriyorum direksiyon sınavından kaldım ve ağlaya ağlaya eve gittim sorun direksiyon sınavından kalmam değildi her sorunumda, her düştüğümde ona sarılmaya alışmışım onla dertleşmeye Yokluğunu çok hissediyorum dayanamıyorum. Ailesi istemiyor diye ayrılmıştı benden, burda bikaç kişi başkasını mı buldu diye yazdı uzunca süre takip ettim fake hesaptan vs. Kimse yok gibi duruyor gerçekten ailesi için ve İstanbul da yaşamak istemediği için ayrılmış. Burdaki işinden istifa etmiş, ama en son bi fotoğraf attı ve istanbulda arkadaşlarıyla cafede. Tahminim eşyalaeını felan almaya geldi. Ama yani sindiremiyorum onun mutlu olması içime oturuyor, iyi değilim her an aklımda. Okadar ağır şeyler yaşattı bana ama sevgimden gram eksilmedi. Çok kötüyüm, namaz kılarak ayakta kalmaya çalışıyorum sadece öyle ferahlıyorum biraz sonra yine aynı. Zaten istanbulda oldugunu görünce dün sabaha kadar uyuyamadım ağlamaktan. Ben onu çok özlediğimi hissederken o kafasında bitirmiş, özlemiyor istemiyor. Yani gerçekten ilk defs böyle bir aşk acısı çekiyorum. Çok kötüyüm, çok sevdim ben onu hala seviyorum başka kimseyle görüşmek istemiyorum, dış görünüş olarak genelde etrafımdakiler çok beğenir beni. Onunla sevgili oldugumda herkes tepki vermişti tipsiz diye bense hep ama kalbi güzel diyodum yanılmısım. Beni okadar çaresiz bıraktıki. Bilmiyorum unutamıyorum böyle olan varmıydı benim gibi.. İçim ne zaman soğur bilmiyorum hiç bitmicekmiş gibi.. yokluğuna alışamıyorum günlük hayatta ufak bi olumsuz bişeyde hep sitem ediyorum beni bu sorunlarla tek bıraktın diye. Biz onunla iyi anlaşıyorduk ne oldudu buralara geldik neden bukadar annesinin etkisinde kaldı bilmiyorum ama canım çok yanıyor. Artık ağlayıp ağlayıp rahatlamayı kendime alışkanlık edindim. Ayrıldıgımızdan beri gerçekten ağlamadıgım gün yok, bişey diyin lütfen aranızda böyle birini çok zor unutan oldumu
3ay önce sevgilimden ayrıldım konumda vardı burda zaten.
Ben bu kişiyi hala unutamıyorum sürekli aklım onda ve ağlıyorum. Arkadaşlarıma derdimi açtığımda bana dedikleri tek şey “amaaan çocuk tipsizdi şu tipsiz için mi ağlıyorsun “ mesele tip değilki. Ben onu sevdim kimse anlamıyor. Ona çok emek verdim ve bugün örnek veriyorum direksiyon sınavından kaldım ve ağlaya ağlaya eve gittim sorun direksiyon sınavından kalmam değildi her sorunumda, her düştüğümde ona sarılmaya alışmışım onla dertleşmeye Yokluğunu çok hissediyorum dayanamıyorum. Ailesi istemiyor diye ayrılmıştı benden, burda bikaç kişi başkasını mı buldu diye yazdı uzunca süre takip ettim fake hesaptan vs. Kimse yok gibi duruyor gerçekten ailesi için ve İstanbul da yaşamak istemediği için ayrılmış. Burdaki işinden istifa etmiş, ama en son bi fotoğraf attı ve istanbulda arkadaşlarıyla cafede. Tahminim eşyalaeını felan almaya geldi. Ama yani sindiremiyorum onun mutlu olması içime oturuyor, iyi değilim her an aklımda. Okadar ağır şeyler yaşattı bana ama sevgimden gram eksilmedi. Çok kötüyüm, namaz kılarak ayakta kalmaya çalışıyorum sadece öyle ferahlıyorum biraz sonra yine aynı. Zaten istanbulda oldugunu görünce dün sabaha kadar uyuyamadım ağlamaktan. Ben onu çok özlediğimi hissederken o kafasında bitirmiş, özlemiyor istemiyor. Yani gerçekten ilk defs böyle bir aşk acısı çekiyorum. Çok kötüyüm, çok sevdim ben onu hala seviyorum başka kimseyle görüşmek istemiyorum, dış görünüş olarak genelde etrafımdakiler çok beğenir beni. Onunla sevgili oldugumda herkes tepki vermişti tipsiz diye bense hep ama kalbi güzel diyodum yanılmısım. Beni okadar çaresiz bıraktıki. Bilmiyorum unutamıyorum böyle olan varmıydı benim gibi.. İçim ne zaman soğur bilmiyorum hiç bitmicekmiş gibi.. yokluğuna alışamıyorum günlük hayatta ufak bi olumsuz bişeyde hep sitem ediyorum beni bu sorunlarla tek bıraktın diye. Biz onunla iyi anlaşıyorduk ne oldudu buralara geldik neden bukadar annesinin etkisinde kaldı bilmiyorum ama canım çok yanıyor. Artık ağlayıp ağlayıp rahatlamayı kendime alışkanlık edindim. Ayrıldıgımızdan beri gerçekten ağlamadıgım gün yok, bişey diyin lütfen aranızda böyle birini çok zor unutan oldumu