üslup

insanların yüzlerine gülerken alttan giydirenlere hep bayılmışımdır.
 
ben bu ince noktaları göremiyorum işte
 
Sakince ve direk söylerim. Suçlamadan, nasıl hissettiğimi anlatırım. Kinaye, laf sokma tarzında veya manipülasyon, oyun hiç hoşuma gitmez ve böyle insanlarla sadece bir iki sonuç cümlesi kurarım. Uzun uzun detaylı, tekrar tekrar anlatan birini bir kere dinlerim. İkinci, üçüncüye sabrım önceden vardı, ne yazık ki şimdi yok.

Gereksiz soru soran, rahatsız olduğum kimseyle artık görüşmüyorum. Onlar benim görüşmediğinin bile farkında değiller.
 
Ayy ben herhangi bir konuda kendimi anlatmaya calisirken ozellikle de artik dolup dolup tastiysam ya "la siz manyak misiniz sayiyla mi verdiler sizi bana" tadinda bodoslama dalarim mevzuya ya da aglarim ahahah :d
Benim iliski bicimim iliski icindeyken yani bir gonul bagim varken her seye yapilan yapilmayan jer seye kendimce sebepler bulmak, hos gormek, tolerans gostermek, taviz vermek ve bardagin dolup tasmasi. Bunun farkinda bile olmuyorum. Bir an geliyor tamam diyorum, butun kopruleri yikip geciyorum.
O ana kadar cok uzulmus, gunlerce dusunup tasinmis dahi olsam o andan itibaren gozum bir sey gormuyor.
Es ve ailesi konusundaysa sorun yasadigimda aldim karsima sessiz ve sakince konustum.
Ne tepki vereceklerini bilmiyordum, korkuyorum da ama yine de boyle alttan alta soguk savasa girmektense kopan ip kopsun dedim.
Sakince bu yaptiginiz hosuma gitmiyor, soyle olsa daha iyi olmaz mi diye konusabilirsiniz araya iltifat da ekleyerek.
Ornegin ben siz benim buyugumsunuz, her ailede sorunlar elbet olur, onemli olan konusabilmemiz, ne iyi insanlarsiniz ki konusabiliyorum sizinle cekinmeden, ben sizi seviyorum da su huyunuz beni cok yordu artik seklinde bir konusma yapmistim, ise yaramisti.
 
Bende sessiz kalamıyorum malesef.
İçimdeki çirkef ortaya çıkıyor, kırılır mı üzülür mü diye düşünmeden pat pat sayıyorum.
 
Herhangi bir sorun yaşadığımda ben direkt yüzlerine düşüncelerimi söylüyorum, tabiki kırmadan. Ve bana göre mantıklı olan açıklamasını sakince anlatıyorum. Tabi karşımdaki kişi sakince düşüncesini açıklamak yerine agresifleşince konuşmayı direkt kesiyorum.
 
Eş ailesi ile asla tartışmaya girmeme, haklı olsam bile bunun acısını sinsi bir piremses rolü oynayarak eşim yolu ile çıkartma taraftarıyım ve hepte öyle yaparım çünkünüm ben hakkımı savunacağım diye direkt eş ailesinin gözünde kötü kadın olursam hem yuvamda eşimle huzurum bozulur, hem de çok fazla gerilip saygısızlaşılır gerek yok. Ama koyu bir akrep olarak kinciyimdir, bana yapılan haksızlığı asla unutmam bunun acısını da söylediğim yolla çıkartırım

Onun dışında insanlara karşı her zaman üsluplu olma taraftarıyım, ağzımı bozmam ve çirkinleşmem için cinnet geçirmem gerek. Sorun yaşadığım kişi de beyin varsa ve beni dinleyecek biriyse derdimi anlatır karşılıklı çözmeye çalışırım ama seviyesiz biriyse ve laftan anlamıyorsa zaten cevap vermeye gerek bile duymayıp muhattap olmam.
 
Önce karşımdaki insanın karekterini ve hayatımdaki yerini göz önüne alırım ve duruma göre o anda tepki vermeyebilirim sonrasında acısı çıkarırım genelde kendi eşimin ailesinede çok laf sokmışlugum vardır yeni yeni tanıyorum tabi ilk başlarda çok agzımı açmazdım tanımıyoruz sonuçta ama tanıdıkça onlara onlar gibi davrandım konuştum konuştum eşim yokken sonra ben bişey demedim ki ayagına yatarım
 
Uzun süre sessiz kalırım taaa ki damarıma basılana kadar damarıma basıldığı anda cirkinlesmeden patlarım küfür, hakaret etmeden haklılığımı savunurum..
Şöyle birşey de var karşındaki cahil se cahile laf anlatmak mümkün değil onlara'da siz haklısınız diyip geri çekilirim çünkü sabaha kadar konuşsan faydasız..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…