Uzak Mesafe

garciass .!.:

Bence bu kadar sorumluluğu tek başınıza almış olmanız ve buna alışkanlık kazanmanız doğru gelmedi bana .Tamam öyle içinize sinmiş olabilir.Fakat bu alışkanlıklar ve bu bağ sizi zorlayacak bence.Kardesleriniz keşke daha kapsamlı yardımcı tutmak dönüşümlü almak yada daha uygun bir yere nakletmek konusunda sorumluluk alsa .Sadece bekar olduğunuz için sizin böyle bir seçim yapmış olmanız ilerde bu kaybı en derin şekilde sizin hissetmenizi sağlayacak .Bilmiyorum bende annemi çok seviyorum sizde biraz daha bağlılık olayını aşmış hayata ortak arkadaş gibi bir bağımlılık gelişmiş gibi geldi bana Bu hayat içinde her tür kararı olumsuz olarakda etkileyebilir .Yanlış anlamayın lütfen

Genişletmek için tıkla...

Söylediklerinizde haklısınız. Ama ben erken yaşta babamı kaybettiğim için, annemi kaybetme korkusu , ona olan bağımlılığım çocukluktan geliyor aslında. Ve bu durum ablamların evlenmesi ve bizim artık o evde sadece ikimizin yaşamasıyla daha da arttı. O yaşlandıkça benim sorumluluğum da arttı. Rolleri değiştirdiğimizin, sanki ben anneyim o çocuk gibi davrandığımın da farkındayım çoğu zaman. Eskiden ben evlenip nasıl gidicem, annem bensiz ne yapar düşüncesi daha fazlaydı. Ama şimdi yaş ilerledikçe, Allah geçinden versin annem öldüğünde ben bu evde nasıl yaşayacağım tek başıma düşüncesi de beni korkutmaya başladı. Herkesin ailesi var, tutunacak bir şeyi var ama benim yok .Evlenip gittiğimde her türlü o acıyı, vicdan azabını yaşayacağım zaten. Ama alışırsın diyorum içimden. Başka ne yapabilirim ki ..

Allah bı yoluna koyar deyip bakarsınız farkında olmanıza sevindim Farkındalık sizi depresyondan korur .İnşallah istediğiniz gibi iyi olur

Yanlış anlamayın ama 37 yaşına gelmişsiniz artık annenizi bırakmanın zamanı çoktan geldi de geçiyor. Evlat olmakatan istifa etmeyeceksiniz kafanıza uyarsa sadece evleneceksiniz düzeninde değişecek herkesin ki gibi.