Belki erken, ama ister istemez ileriyi düşünüyorum.Daha görüşmemişsiniz bile, evlilik ve taşınmayla ilgili düşünmek için fazla erken değil mi?
Öncelikle çok güzel şeyler yazmışsınız çok teşekkür ederim. Söyledikleriniz de çok doğru, benim de yuvamı kurup önüme bakmam gerekiyor. Ama şu annem bensiz ne yapacak düşüncesi kocaman bir kaya gibi kalbimde. Ve ben o kayayı kaldırıp nasıl bir kenara bırakacağımı bilmiyorum sanırım.ben sizi çok iyi anlıyorum, şu açıdan, yorumlarda daha çok erken bunları düşünmek için demişler ama bazı insanların elinde olmadan sürekli aklına ihtimaller, olasılıklar geliyor ve genel bir kaygı hali oluşuyor. tamamen dışarıdan bakan bir göz olarak objektif şekilde yorum yapacağım, siz olayın merkezinde olan kişi olarak bunun ne kadarını alırsınız bilemiyorum.
siz ebeveyn rolüne -isteyerek ya da mecbur kalarak- bürünmüşsünüz ama siz aslında bir evlatsınız, anneniz de tüm kardeşlerinizle brilikte hepinizin annesi. Allah uzun ömür versin ama hepimiz faniyiz ve göçüp gideceğiz, ama şimdi ama 10 sene sonra bir şekilde yalnız kalacaksınız. eğer imkan olursa istediğiniz gibi bir ilişki yaşarsanız bence kendi yuvanızı kurmalısınız. annenizin bakımını da tüm kardeşler ortak şekilde üstlenmelisiniz. şu an yardım ediyorlarmış gerektiğinde ama bundan sonrasında daha aktif olarak herkes üstüne düşen sorumluluğu yerine getirmeli. siz de bunu dile getirirken utanmamalı, çekinmemelisiniz. sonuçta bu zamana kadar her şeyiyle siz ilgilenmişsiniz, ama unutmayın bu hayata siz de bir kere geliyorsunuz, sizin de yaşayacak tek bir hayatınız var.
benzer şartlardaymışız. ben de aynen bu şartlarda iken tek farkla 40 yaşında evlendim..Merhaba kızlar,
Biraz uzun olacak, şimdiden kusura bakmayın. Öncelikle kısaca kendimden ve hayatımdan bahsetmek istiyorum. 37 yaşındayım ve hiç evlenmedim, 4 kız kardeşiz en küçükleri benim. Babam ben 7 yaşındayken vefat etti. Ablamlar evlendiğinden beri annemle ikimiz yaşıyoruz. Anneme de çocukluğumdan beri aşırı düşkünüm. Kaybetme korkum da çok büyük. Annem yaşlı olduğundan evdeki çoğu sorumluluk bana ait. Ev işleri , temizlik , alışveriş, annemin hastane işleri ,evdeki eksik gedik vs. Çok şükür yemeğini yapar yer, eli ayağı tutuyor. Ama benimde sorumluluklarım bir hayli fazla. Çalışıyorum aynı zamanda. 2 ablam da bize yakın oturuyor, sağ olsun onlarda yetişemediğim yerde ilgileniyorlar ama aynı evde yaşadığımız için ben daha fazla ilgileniyorum annemle.
Neyse, konuya gelirsek yaklaşık bir ay önce uzaktan akrabam olan biriyle instagramda öylesine konuşmaya başladık, sonra bu sohbetler uzadı ve birbirimizden etkilendiğimizi anladık. Kendisi Ankara' da yaşıyor. O daha önce evlenip boşandı. Bu cumartesi İstanbul' a gelecek ve ilk kez ilişki anlamında görüşeceğiz. Düşünceleri, hayata bakışı benimkiyle nerdeyse aynı. Sohbet edip konuşabiliyoruz. Ailesini zaten tanıyorum ve severim. Ama olurda ilerde evlenirsek Ankara' da yaşamam gerekecek ve ben buradaki düzenimi annemi nasıl bırakıp giderim bilmiyorum. Bir yandan da yaşım geçiyor ve en büyük korkum annemi kaybetmek ve onu kaybettikten sonra o evde yalnız kalma düşüncesi. Kendi içimde konuyu nasıl değerlendirmem gerekiyor bilmiyorum. Tecrübeleriniz doğrultusunda belki bana akıl verebilirsiniz.
Kafamı daha da karıştırdın ama kjdhfjkdshfsdkjhfsd. Neden zor dedin evlilik için ? Seni en çok zorlayan ne oldu ki ?benzer şartlardaymışız. ben de aynen bu şartlarda iken tek farkla 40 yaşında evlendim..
şimdiki aklım olsa evlenmezdim. bekarlık çok güzel. o eski bekar günlerimi özlüyorum. özgürlük gibisi yok. ahhh ahh özgürlükkkkkkkkkkkkk bak ağlayasım geldi yine. annem uzakta ve çok zorluk yaşıyor. o hala alışamadı. sen şanslısın yakınında ablan varmış bende o da yok. ama bekarlık gibisi yok be.
evdeki durumundan iyi olacaksa evlen. evdeki durumundan zor şartlara gideceksen asla evlenip başına dert alma.
keşke evlenmeseydim diyenlerin sayısı daha fazlaKafamı daha da karıştırdın ama kjdhfjkdshfsdkjhfsd. Neden zor dedin evlilik için ? Seni en çok zorlayan ne oldu ki ?
Hem Herkes evlendiğinde mutlu olacağını düşünerek evleniyor, bunu yaşamadan bilemem ki. İlerde yalnız kaldığımda, yaşlandığımda keşke evlenseydim de diyebilirim.
Merhaba kızlar,
Biraz uzun olacak, şimdiden kusura bakmayın. Öncelikle kısaca kendimden ve hayatımdan bahsetmek istiyorum. 37 yaşındayım ve hiç evlenmedim, 4 kız kardeşiz en küçükleri benim. Babam ben 7 yaşındayken vefat etti. Ablamlar evlendiğinden beri annemle ikimiz yaşıyoruz. Anneme de çocukluğumdan beri aşırı düşkünüm. Kaybetme korkum da çok büyük. Annem yaşlı olduğundan evdeki çoğu sorumluluk bana ait. Ev işleri , temizlik , alışveriş, annemin hastane işleri ,evdeki eksik gedik vs. Çok şükür yemeğini yapar yer, eli ayağı tutuyor. Ama benimde sorumluluklarım bir hayli fazla. Çalışıyorum aynı zamanda. 2 ablam da bize yakın oturuyor, sağ olsun onlarda yetişemediğim yerde ilgileniyorlar ama aynı evde yaşadığımız için ben daha fazla ilgileniyorum annemle.
Neyse, konuya gelirsek yaklaşık bir ay önce uzaktan akrabam olan biriyle instagramda öylesine konuşmaya başladık, sonra bu sohbetler uzadı ve birbirimizden etkilendiğimizi anladık. Kendisi Ankara' da yaşıyor. O daha önce evlenip boşandı. Bu cumartesi İstanbul' a gelecek ve ilk kez ilişki anlamında görüşeceğiz. Düşünceleri, hayata bakışı benimkiyle nerdeyse aynı. Sohbet edip konuşabiliyoruz. Ailesini zaten tanıyorum ve severim. Ama olurda ilerde evlenirsek Ankara' da yaşamam gerekecek ve ben buradaki düzenimi annemi nasıl bırakıp giderim bilmiyorum. Bir yandan da yaşım geçiyor ve en büyük korkum annemi kaybetmek ve onu kaybettikten sonra o evde yalnız kalma düşüncesi. Kendi içimde konuyu nasıl değerlendirmem gerekiyor bilmiyorum. Tecrübeleriniz doğrultusunda belki bana akıl ve
Önce bir görüşseydiniz….Merhaba kızlar,
Biraz uzun olacak, şimdiden kusura bakmayın. Öncelikle kısaca kendimden ve hayatımdan bahsetmek istiyorum. 37 yaşındayım ve hiç evlenmedim, 4 kız kardeşiz en küçükleri benim. Babam ben 7 yaşındayken vefat etti. Ablamlar evlendiğinden beri annemle ikimiz yaşıyoruz. Anneme de çocukluğumdan beri aşırı düşkünüm. Kaybetme korkum da çok büyük. Annem yaşlı olduğundan evdeki çoğu sorumluluk bana ait. Ev işleri , temizlik , alışveriş, annemin hastane işleri ,evdeki eksik gedik vs. Çok şükür yemeğini yapar yer, eli ayağı tutuyor. Ama benimde sorumluluklarım bir hayli fazla. Çalışıyorum aynı zamanda. 2 ablam da bize yakın oturuyor, sağ olsun onlarda yetişemediğim yerde ilgileniyorlar ama aynı evde yaşadığımız için ben daha fazla ilgileniyorum annemle.
Neyse, konuya gelirsek yaklaşık bir ay önce uzaktan akrabam olan biriyle instagramda öylesine konuşmaya başladık, sonra bu sohbetler uzadı ve birbirimizden etkilendiğimizi anladık. Kendisi Ankara' da yaşıyor. O daha önce evlenip boşandı. Bu cumartesi İstanbul' a gelecek ve ilk kez ilişki anlamında görüşeceğiz. Düşünceleri, hayata bakışı benimkiyle nerdeyse aynı. Sohbet edip konuşabiliyoruz. Ailesini zaten tanıyorum ve severim. Ama olurda ilerde evlenirsek Ankara' da yaşamam gerekecek ve ben buradaki düzenimi annemi nasıl bırakıp giderim bilmiyorum. Bir yandan da yaşım geçiyor ve en büyük korkum annemi kaybetmek ve onu kaybettikten sonra o evde yalnız kalma düşüncesi. Kendi içimde konuyu nasıl değerlendirmem gerekiyor bilmiyorum. Tecrübeleriniz doğrultusunda belki bana akıl verebilirsiniz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?