bende ailemden uzaktayım. başka şehire evlendim.ilk 1 sene hergün ağladım hiç abartmıyorum. eşimin ailesi onun arkadaşları tamamen onun hayatını yaşıyorum. bana dair hiç bir şey yok. yaşama dair hiç bir amac edinemedim hala. camdan bakıyorum hiç ama hiç tanımadığım bir yer. hala yadırgıyorum. eşim kardeşleriyle bir araya geldiğinde içim burkuluyordu hep. aynen dediğin gibi en ufak bir işaretle bile anlaşıyorlar. benim hiç kimsem yok. en ufak derdimde bana koşacak hiçkimse. hastalansan gelip evinde bakan yok. herkes istiyorki gel evime bakıyım sana. ama ailen olsa senin koşulsuz şekilde yanına gelir destek verir. ama bunların hiçbiri yok. hiç bilmediğin bir şehirde insan cok özgüven sorunu yaşıyor. halbuki kendi şehrinde bile dışardaki coğu insan yabancı ama bukadar yadırgamıyorsun. özgüvenim alt üst oldu. ben cok sosyal biriydim. şimdi iyice içime kapanır oldum. yine herkesle hemen muhabbet kurabilirim ama kimse kolay kolay güven vermiyor bana.şimdi 2 sene biticek kursa gidince biraz daha rahatladım. evde durdukca düşünüp ağlıyordum. birşeyle meşgul olunca kafan dağılıyor. tabi benim eşimin aileside kendi aileme gitmem konusunda problem cıkartıyor. bu tarz zorluklarımda var ama artık rabbime güveniyorum hepsinin üstesinden gelicem inşaallah. ama hala uzağa gelin gidicem diyenleri kolundan tutup bir silkeleyesim geliyor. çok zor yapma diye. ama anlamıyacaklarını da biliyorum çünkü biz dendiğinde bizde anlamıyorduk. ama seni coooooooook iyi anlıyorum allah yardımcın olsun..
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Uzaklara Gelin Olmak... İçimi Dökesim Geldi...
- Konu Sahibi Anie
- Başlangıç Tarihi
bende ailemden uzaktayım. başka şehire evlendim.ilk 1 sene hergün ağladım hiç abartmıyorum. eşimin ailesi onun arkadaşları tamamen onun hayatını yaşıyorum. bana dair hiç bir şey yok. yaşama dair hiç bir amac edinemedim hala. camdan bakıyorum hiç ama hiç tanımadığım bir yer. hala yadırgıyorum. eşim kardeşleriyle bir araya geldiğinde içim burkuluyordu hep. aynen dediğin gibi en ufak bir işaretle bile anlaşıyorlar. benim hiç kimsem yok. en ufak derdimde bana koşacak hiçkimse. hastalansan gelip evinde bakan yok. herkes istiyorki gel evime bakıyım sana. ama ailen olsa senin koşulsuz şekilde yanına gelir destek verir. ama bunların hiçbiri yok. hiç bilmediğin bir şehirde insan cok özgüven sorunu yaşıyor. halbuki kendi şehrinde bile dışardaki coğu insan yabancı ama bukadar yadırgamıyorsun. özgüvenim alt üst oldu. ben cok sosyal biriydim. şimdi iyice içime kapanır oldum. yine herkesle hemen muhabbet kurabilirim ama kimse kolay kolay güven vermiyor bana.şimdi 2 sene biticek kursa gidince biraz daha rahatladım. evde durdukca düşünüp ağlıyordum. birşeyle meşgul olunca kafan dağılıyor. tabi benim eşimin aileside kendi aileme gitmem konusunda problem cıkartıyor. bu tarz zorluklarımda var ama artık rabbime güveniyorum hepsinin üstesinden gelicem inşaallah. ama hala uzağa gelin gidicem diyenleri kolundan tutup bir silkeleyesim geliyor. çok zor yapma diye. ama anlamıyacaklarını da biliyorum çünkü biz dendiğinde bizde anlamıyorduk. ama seni coooooooook iyi anlıyorum allah yardımcın olsun..
500km uzağa gelin gideceğim aslında şuanda da ailemden 200km uzaktayım 2 haftada bir görüşürüm ama evlilik ve o ailenin yanında olmak farklı bir psikoloji sanırım.şimdi bayramda seyranda ailemin yanındayım bayram sabahına ailemde uyanıyorum ama evlenince önce onlarla bayram geçirip sonra ailemin yanına gidebileceğim
bu aralar anneme babama daha fazla sarılır öper oldum...az çok anlayabiliyorum ama yine de sevdiğinle berabersin ve kimse sizi zorla orada tutmuyor.aileniz sağlıklı ve bir arkadaşın da dediği gibi sabah gidip akşam dönebilecek mesafedesin.haline şükret...
bu aralar anneme babama daha fazla sarılır öper oldum...az çok anlayabiliyorum ama yine de sevdiğinle berabersin ve kimse sizi zorla orada tutmuyor.aileniz sağlıklı ve bir arkadaşın da dediği gibi sabah gidip akşam dönebilecek mesafedesin.haline şükret...
canım yaa seni çok iyi anlıorum bende uzağa gelin gidenlerdenim.. bana da 1 buçuk yıloluo ama inan çok zor bizim aile birbirimize çok bağlıyızdır normalde pazarları hep buluşuruz bişeyler vardır ben buraya geldim eşim çok anlayışlı her zaman bana destek eşimin aileside ii ama mesela senin gibi beni tanıştırmaya falan hiç götürmediler hala götürmezler bi yerlere işte hani olurda rastlaşırsak bu durumda burda yalnızım desem daha ii o yüzden bende çok evde durmadım ve evlendikten bi ay sonra çalışmaya başladım işim olmasaydı heralde daha zor olurdu ya da hemen bebiş yapmaya çalışırdım bende kendime çevre ediniorum kısacası biraz zaman alsada ama bu günlerin geçecek ilk aylar çok fena oluo içinde yine burukluğu kalacaktır çünkü bende annemlerle ne zaman konuşsam diğer arkadaşların dediği gibi neden ben burdayım diyip gidesim geliyor..
- 17 Mayıs 2017
- 3
- 1
- 36
- 44
Evleneli 3.senem bitti nerdeyse..Evlenmeden önce yalnız yaşardım,kendime ait güzel,özgür kimseye hesap vermediğim bir hayatım vardı ve çok da güzel bir kariyerim vardı...Aşık olunca insanın gözü kör oluyor ve kendine ait olmayana bir hayatın bile üstesinden gelirmişsin gibi geliyor...Bazı özel sebeplerden dolayı işimi bırakıp başka memlekete taşındık her şeye yeniden başladık...düğün yapmıştık oradan gelen nakit paralarla araba alırım en azından sağa sola giideriz alışırız yeni şehre diye düşündüm..malaesef biriken paraları ailesine verdik düğün salonu v.s. masrafları içinmiş..zaten düğün istemiyordum takı ve takılan paralar için kabul etmiştim..neyse olan oldu...yeni taşındığımız şehre eski benim yaşadığım evdeki eşyaları taşımamak için yenisini alırız dedik bi dünya borca girdik..yapamadık alışamadık o şehre gerisin geri geldik yaşadığımız şehre..bu seferde ailesinin alt katına taşındık...işte en büyük hayatımın yanlışını orda yaptım..maddi durumumuz da başka yerde yaşamayı kaldırıyordu halbuki..ailesi akrabaları geleneklerine inanılmaz bağlı..ben onlara uyum sağlamaya çalışırken sıcak kanlı davranırken onlar benim geçmiş yaşamamı anlayamadığından sürekli öyleymişim gibi zannediyorlar ve alışmaya çalıştığım bu yeni hayatımdaki özverilerimi görevimmiş gibi görüyorlar..biraz cümle bozukluğu olabilir yazımda ama tek nefeste yazdım inanın...çünkü artık nefes alamadığımı hissetmeye başladım...benim ailem uzakta ve çok anlayışlılar...bekar ve yalnız yaşadığım zamanlar itiraf edeyim pek ailemle 3 gün bile kalmaya tahammül edemezdim..şimdi evlenince sürekli özlüyorum...ailem konusunda ne kadar şanslı olduğumu evlendikten sonra daha bir hissettim..maddi anlamda durumları çok iyi olmasa da ihtiyacımızın olduğu her an sorgusuz sualsiz hep yardıma hazır oldular..o nun ailesi de sağolsunlar yaptılar yapmadı değil ancak sürekli o kadar kazanıyorsunuz nereye harcıyorsunuz sorgusu suali...halbu ki a dan z ye kendimiz aldık her şeyi..eşim biz hallederiz biz yaparız diyp karıştırmayınca...her neyse v.s. vs...Ynei evleneceklere tavsiyem imkanınız varsa ne o nun ailesi ne de kendi ailenizin yanında yaşamamaya gayret edin...inanın ne kadar iç içeyseniz o kadar sorun oluyor...eğer mecburen bir aradaysanız muhakkak bi seviye koyun...seviye derken soğuk davranın demiyorum..sadece kendinize ait bir dünyanız olduğunu ve buna saygı duyulmasını sağlayın bir şekilde...Ve herkese aynı anda iyi olamazsınız bu dünyada...küçücük sorunları takmaın kafanıza biraz gamsız olmayı öğrenin...Ancak yine de sevdiğiniz insanın ailesini değiştirmeyeceğiniz ve bir gün siz de birilernin kayınvalidesi olma ihtimalini düşünerek saygınızı esiregemeyin derim..Hepinize bol sabır ve huzur dilerim..
- 18 Nisan 2017
- 2.514
- 3.369
- 63
- 27 Haziran 2015
- 3.341
- 13.231
- 138
Beni de İzmit'e gelin almak istediler ilk. İstanbul'da yaşıyorum ailem burada, nişanlımın annesi babası burada ama orada da evleri var. Ablaları da orada yaşıyorlar. Herkes hayat daha ucuz olduğu için ilk başta orda daha rahat edersiniz dedi. Gerçekten de buradan aldığımız evle orada 2 ev alırdık. Gittim gezdim İzmit'i nişanlımla. Yok, güzel bir yer evet ama ben ısınamadım yaşayacak kadar. Yine de istemedim, İstanbul'da doğup büyüyünce insan başka yerde (Bodrum dahil olsa) en fazla 1 ay duruyor. Karmaşık bir şehir evet, stresi de gürültüsü de çok. Ama bir İstiklal'de yürüyünce içimi huzur kaplıyor. Bir Galata'dan geçince mutlu oluyorum. Çok düşündük gerekirse evliliği erteleyelim yine de buradan kopmayalım dedik. Allah yardım etti şükür, burada oluyor tüm düzenimiz.
İstemediğiniz bir şehirde yaşamak zordur. Gerçekten emin misin?
İstemediğiniz bir şehirde yaşamak zordur. Gerçekten emin misin?
- 18 Nisan 2017
- 2.514
- 3.369
- 63
- 18 Nisan 2017
- 2.514
- 3.369
- 63
Yazinizi su an okudum. Gozlerim doldu resmen. Ben de 3 yillik evliyim ve ailemden kmlerce uzaktayim, esimin ailesiyle ayni sehirdeyiz. Ayni sizin dediginiz seyleri yasiyorum, ozellikle ilk zamanlar cok zorlandim kendi ailem oralarda bir baslarina, biz burda haftada iki gitmesek surekli mizmizlayan bir kv. Yeni yeni atlaaya calisiyorum. Uzuluyorum aklima geldikce. Hayirlisi diyelim ne diyelim. Sagol canim
