Selam arkadaşlar. Nasılsınız? 4 buçuk yıllık evli ve 6 aylık hamileyim. Eşimle en başından sıkıntılı bir ilişkimiz vardı. Hep hararetli kavga eder barışırdık. Evlenince de farklı olmadı tabiki..Ben buna cahillik diyorum başka hiçbirşey değil.. İlk yıl eşim resmen beni yaşlandırdı.. Çok anlayışsız bir adamdı. Ne yemek beğenir ne iş beğenir.. Ki ben o zaman atama bekliyordum.. Yani tecrübesizlikte vardı.. Ama şuan anlıyorum bu adam beni sevmiyormuş hiçbir şeyi görmemezlikten gelmiyordu.. Sabah işe gidince uykudan uyandırırdı neymiş çok uyumaya alışır mışım
Bi de herşeye karışan, baskıcı ailesi vardı tabiki.. Ablaları sürekli akıl veriyordu sürekli.. Abisiyle mesajlarını yakaladım abisi diyor yok yüz verme, kendini ezdirme.. Sonra atandım. Paralanınca biraz değişir gibi oldu. Ama ailesine gönderiyordu. Ki evde yine aynıydı herşeye karışır, herşeye laf ederdi. Artık en son depresyona girdim. Hiçbir iş yapamaz hale geldim. En son boşanma aşamasına geldik. Bu süreçte istenmeyen şeyler yaşandı.. Her iki tarafta hoş olmayan şeyler.. Yaptığımın hata olduğunu görüyorum ama milletin baskıları, gelen gidenin laf çarpması, vicdan yaptırmaları vs barıştık. Ve ben hamile kalamama rağmen hamile de kaldım. İlk başlarda iyiydi düzelmiş gibiydi. Sonra ailem gelecekti misafirliğe babası arıyor yüzlerce laf gelemezler onları evine sokarsan hakkım helal değil vs.. Nasıl iğrenç insanlar. Bu olaydan sonra yine değişti. Ben de maalesef sürekli bu konuları açıyorum çünkü çok üzdüler hala devam ediyorlar. Eşimse hemen küfür edip bağırıp, çağırıyor. Bi ton laf sayıyor bende tabiki. Paramı vermeyeceğim sana artık dedim. Çünkü çook alakasız ilgisiz bebeğine karşı bile. Çocuk ailen ve senin diyo. Muhtemelen ailesi dolduruyor. Ne yapmayalım? Kendimi üzmekten bıktım zaten hassas dönemdeyim.