- 11 Ocak 2016
- 865
- 898
- 103
Ben de bayramdan yeni geldjm. Donusu cok zor oluyor. Insan her seye alisiyor ama. Zamanla alisirsin. Hayat mesgalesi filan derkenHerkesin geçmiş bayramını kutluyorum öncelikle.
1 aydan fazla süredir eşimle beraber abimde kalıyorduk, şehir dışında. Abim evli ve bir çocuğu varçocuğu deyince bile kalbim sızlıyor.
Bayram tatili için beraber arabayla döndük bizim eve, 10 güne yakın da bizde kaldık. Yeğenim birer avuç yanağa sahip 4 yaşında bir kız çocuğu, hayatımda gördüğüm en bicirik canlı ve ben ona inanılmaz alıştım. Abime, abimin eşine (benim 12 senelik arkadaşım zaten, abimle de benim aracılığımla tanıştı) de öyle.
Dün sabah yeğenimin ağlamalarıyla beraber gittiler, akşam aradım “senle istediğim zaman konuşabilirim ama sarılamıyorum” diye telefonda ağladı bu sefer. Çoooook mutsuzum. Ben de eşim de inanılmaz boşlukta hissediyoruz. Ev değil de sanki izbe bir depo falan gibi geliyor ev. Hiç evde durmak istemiyorum. Bildiğiniz depresif bir moda girdim, kolum kalkmıyor resmen. Onunla arayıp konuşmak da istemiyorum aklı dağılmış, unutmuştur, ararsam hatırlayıp ağlar diye.
Verecek tavsiye falan da yok biliyorum, ne diyebilirsiniz ki. Sadece içimi dökmek ve hissettiğim yalnızlığı biraz hafifletmek istedim
Neden 1 ay onlarda kaldınız Zaruri bir durum muydu keyfi miydi
Evet evden çalışıyorum, eşim işten çıkmıştı şehir dışındayken çalışmadı, dinlendi o sürede.Birkaç gün içinde alışırsınız mutlaka, çok alışınca olabiliyor öyle şeyler.
Çok yoğun çalıştığınızı yazmışsınız, bir aydan fazla nasıl başka bir ilde kalabildiniz ben onu merak ettim. Konuyla ilgisi yok aslında ama cidden eşiniz de kalmış, evden falan mı çalışıyorsunuz?
Bu her olayı aşırı duygusallaştırıp uçlarda yaşama hali mahvediyor beni. İşin kötüsü yeğenim de böyleBen de sizin gibiyim, çok çok sevdiğim insanlar evimden gidince o ev, ev gibi gelmiyor bana bomboş geliyor her şey. Kalan olmaktan nefret ediyorum. Biraz drama queen olabiliriz1-2 güne normale dönüyor her şey, buna verilecek pek bi tavsiye yok maalesef.
Hayırlısı ne zamanda ,doğru zamanda gelsin inşallahDurun yahu zaten ortalık karışıkevliliğimden çok memnunum ancak bedensel ve ruhsal olarak hazır değilim açıkçası. Eşim de çok istiyor ama benim çok yoğun bir iş hayatım var, evden çalışıyor da olsam.. sigarayı bırak, kilo ver, çalışamamayı göze al, birikimi ayarla derken çocuk fikri dağ gibi gözümde. Cidden bu duyguları hissediyor olmam çocuk vakti geldiğinden mi yoksa yeğenimin bıdıklığından mı kafam karıştı şimdi
Çok istiyorum ama çok korkuyorum bebekten. Hayatımın yok olup gideceğini hissediyorum, daha doğrusu dönüşeceğini, o dönüşümü de istiyorum pekala ama yönetememekten korkuyorum, hem iş hem çocuk derken tükenirim gibi geliyorHayırlısı ne zamanda ,doğru zamanda gelsin inşallah
Bence bundan dolayi. Benim de 4 yaşında bıcır bıcır kiz yeğenim var, değil on gün bir ay da beraber yaşasak bu hisleri beslemem yani.Durun yahu zaten ortalık karışıkevliliğimden çok memnunum ancak bedensel ve ruhsal olarak hazır değilim açıkçası. Eşim de çok istiyor ama benim çok yoğun bir iş hayatım var, evden çalışıyor da olsam.. sigarayı bırak, kilo ver, çalışamamayı göze al, birikimi ayarla derken çocuk fikri dağ gibi gözümde. Cidden bu duyguları hissediyor olmam çocuk vakti geldiğinden mi yoksa yeğenimin bıdıklığından mı kafam karıştı şimdi
Gerçekten istiyorum anne olmak ama ah cesaret edebilsem. Devasa bir proje gibi geliyor bana ve asla planlı değilim, daha aşamaları bile belirlememişim gibi, saçma sapan bir panik hali. Fobi mi oluştu nedir anlamıyorum kendimi de. Bu sıralar da yaptığım her muhabbet buraya geliyor bir de. Sürekli gündemdeBence bundan dolayi. Benim de 4 yaşında bıcır bıcır kiz yeğenim var, değil on gün bir ay da beraber yaşasak bu hisleri beslemem yani.
Bence biyolojik saat çalışmaya baslamiş:)
Acaba yakınlarına taşınsanız mı? Hem güzel bir frekans yakalamışsınız sizinde çocuğunuz olsa onlarla beraber olursunuz daha iyi olurEvet evden çalışıyorum, eşim işten çıkmıştı şehir dışındayken çalışmadı, dinlendi o sürede.
Zaruri değildi aslında ama itici bir sebep de vardı, küçük abimle sorunlardan ötürü uzaklaşmak için gittik ama erken döneriz derken çok güzel zaman geçirince beraber, abimlerin de ısrarıyla bayrama beraberce döndük
Aynı aynıı benim yeğenim de böyle. Veda zamanı gelince çıkarıp bilekliğini, kolyesini veriyor “buna baktıkça aklına ben geleyim” diyor, zorla ağlatıyor insanı minicik çocukBu her olayı aşırı duygusallaştırıp uçlarda yaşama hali mahvediyor beni. İşin kötüsü yeğenim de böyledün “biraz eğlendim ama senle daha çok eğleniyordum” diyor. Dört yaşında suçluluk hissedecek kadar drama queen halası gibi
İsterdim aslında ama arada 10 saat var, güneydoğuda bir il. Buraya bağlayan pek bir şey olmasa da alışkanlıklar.. hem oraya taşınsam eşimin memleketine 23 saat falan oluyor mesafe.Acaba yakınlarına taşınsanız mı? Hem güzel bir frekans yakalamışsınız sizinde çocuğunuz olsa onlarla beraber olursunuz daha iyi olur
Ev 6+1 falan çok büyük bir evdi. Abim eşi ve yeğenim sabah 7’de gidip akşam 7’de geliyorlardı. Ben de yemek vs yapıp onlara destek oldum, abim ve eşi beni işlerim için motive ettiler, hafta sonları gezdik, beraber zaman geçirdik eğlendik falan.. hep evde olsalardı sanırım ben de yapamazdım, çok yakın olsak da. Eşi zaten çok çok yakın arkadaşım, onlar evlenmeden önce beraber kalmışlığı olan insanlarız vs.Yanlış anlamayın ama bir şey soracağım bir aydan fazla nasıl kaldınız abinizin evinde ?
Ben çatlardım yani , abim de olsa başkasının evinde asla rahat edemem.
Annemler bize gelmisti, iste gittiler ugurladık. Ben annem ile babamın yastıgını koklayıp sarılarak uyumusum SKDJFKFÖFIFKBen de sizin gibiyim, çok çok sevdiğim insanlar evimden gidince o ev, ev gibi gelmiyor bana bomboş geliyor her şey. Kalan olmaktan nefret ediyorum. Biraz drama queen olabiliriz1-2 güne normale dönüyor her şey, buna verilecek pek bi tavsiye yok maalesef.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?