Öncelikle böyle bağlarınız olduğu için şükredin. Benim abimde yurt dışında. Her gittiklerinde aynı böyle olurdum. Sonra çoluk çocuğa karışınca geçtiHerkesin geçmiş bayramını kutluyorum öncelikle.
1 aydan fazla süredir eşimle beraber abimde kalıyorduk, şehir dışında. Abim evli ve bir çocuğu varçocuğu deyince bile kalbim sızlıyor.
Bayram tatili için beraber arabayla döndük bizim eve, 10 güne yakın da bizde kaldık. Yeğenim birer avuç yanağa sahip 4 yaşında bir kız çocuğu, hayatımda gördüğüm en bicirik canlı ve ben ona inanılmaz alıştım. Abime, abimin eşine (benim 12 senelik arkadaşım zaten, abimle de benim aracılığımla tanıştı) de öyle.
Dün sabah yeğenimin ağlamalarıyla beraber gittiler, akşam aradım “senle istediğim zaman konuşabilirim ama sarılamıyorum” diye telefonda ağladı bu sefer. Çoooook mutsuzum. Ben de eşim de inanılmaz boşlukta hissediyoruz. Ev değil de sanki izbe bir depo falan gibi geliyor ev. Hiç evde durmak istemiyorum. Bildiğiniz depresif bir moda girdim, kolum kalkmıyor resmen. Onunla arayıp konuşmak da istemiyorum aklı dağılmış, unutmuştur, ararsam hatırlayıp ağlar diye.
Verecek tavsiye falan da yok biliyorum, ne diyebilirsiniz ki. Sadece içimi dökmek ve hissettiğim yalnızlığı biraz hafifletmek istedim
Ben de mi karışsam ne yapsamÖncelikle böyle bağlarınız olduğu için şükredin. Benim abimde yurt dışında. Her gittiklerinde aynı böyle olurdum. Sonra çoluk çocuğa karışınca geçti
Saçma olduğu kadar da can sıkıcıNe saçma bir histir ooo
Evde birşeylere ver kendini .Saçma olduğu kadar da can sıkıcı
Tabi ki sırf bu konu için karış diyemem sana ama kendini hazır hissettiğinde durum böyle olacak. Kardeşlik çok güzel bir his. Ben abimle hergün konuşurum. Artık buraya da yerleşecekler. Belki zamanla sizde yaklaşırsınız. Aynı yerde yaşarsınız, neden olmasın? Seni çok iyi anlıyorum. zamanla alışacaksın tekrar gelecekler. En azından görüntülü konuşma da artık çok basit. Umarım kader sizi de birleştirir.Ben de mi karışsam ne yapsam
Hamile olabilir misin. Anaclik hormonlar coşmuş sanki. İnsan her şeye alışır. Abartmayın.Herkesin geçmiş bayramını kutluyorum öncelikle.
1 aydan fazla süredir eşimle beraber abimde kalıyorduk, şehir dışında. Abim evli ve bir çocuğu varçocuğu deyince bile kalbim sızlıyor.
Bayram tatili için beraber arabayla döndük bizim eve, 10 güne yakın da bizde kaldık. Yeğenim birer avuç yanağa sahip 4 yaşında bir kız çocuğu, hayatımda gördüğüm en bicirik canlı ve ben ona inanılmaz alıştım. Abime, abimin eşine (benim 12 senelik arkadaşım zaten, abimle de benim aracılığımla tanıştı) de öyle.
Dün sabah yeğenimin ağlamalarıyla beraber gittiler, akşam aradım “senle istediğim zaman konuşabilirim ama sarılamıyorum” diye telefonda ağladı bu sefer. Çoooook mutsuzum. Ben de eşim de inanılmaz boşlukta hissediyoruz. Ev değil de sanki izbe bir depo falan gibi geliyor ev. Hiç evde durmak istemiyorum. Bildiğiniz depresif bir moda girdim, kolum kalkmıyor resmen. Onunla arayıp konuşmak da istemiyorum aklı dağılmış, unutmuştur, ararsam hatırlayıp ağlar diye.
Verecek tavsiye falan da yok biliyorum, ne diyebilirsiniz ki. Sadece içimi dökmek ve hissettiğim yalnızlığı biraz hafifletmek istedim
Hayır, değilim. Yorumunuz için teşekkürlerHamile olabilir misin. Anaclik hormonlar coşmuş sanki. İnsan her şeye alışır. Abartmayın.
Benim cvUzun süre birileriyle beraber olduktan sonra (o kişileri çokkk seviyor olsam da) sonunda 2 kişilik hayata dönmek bana iyi geliyor hep. Curcuna seven biri değilim belki ondan.Acaba evde ilgilendiginiz şeyler mi yok hani birileriyle ilgilenmek bu yuzden iyi gelmiştir.
Evet çookk büyük bi dönüşüm oluyor. Eskiye dair sen, eşin, eski hayatın bi günde yok olup gidiyor. Pek kolay değil. Ki benim gibi hayatı laylaylom, kafasına göre yaşayıp hiçbi şeyi dert tasa edinmeyeler, hâlinden gayet memnun olanlar için çok ağırÇok istiyorum ama çok korkuyorum bebekten. Hayatımın yok olup gideceğini hissediyorum, daha doğrusu dönüşeceğini, o dönüşümü de istiyorum pekala ama yönetememekten korkuyorum, hem iş hem çocuk derken tükenirim gibi geliyor
Son cümleye istinaden ne güzel işte ne güzel fırsatİsterdim aslında ama arada 10 saat var, güneydoğuda bir il. Buraya bağlayan pek bir şey olmasa da alışkanlıklar.. hem oraya taşınsam eşimin memleketine 23 saat falan oluyor mesafe.
Ne kadar güzel bir akrabalık ilişkisiBence bu kadar güzel ilişkileriniz olduğu için sevinin. Fırsat bulunca yine program yaparsınız. Telefon var, görüntülü konuşma var, ohooo yeter ki gönüller bir olsun
İki günden fazla ne başkasının evinde kalabilirim en yakınım bile olsa, ne de evimde kalınmasını isterim. Bu düşünceme rağmen aranızdaki bağa birbirinize duyduğunuz sevgiye özleme hayran kaldımÇoğumuz bu hislerden çok uzaklaştık. Küçükken kuzenlerimle birbirimizde böyle uzun süre kalırdık ayrılınca aynı böyle üzülür, özlerdik birbirimizi. Bizler o hisleri kaybettik umarım siz kaybetmezsiniz
Valla okurken kıskandım sizi ne güzel bir aile bağınız varmış
Ben de biraz ilgilendim bakımıyla bu süreçte ama 4 yaş bakımı kolay nispeten, bizim küçük hanım büyümüş de küçülmüş olduğu için zevkli de oluyor. Bildiğin muhabbet edip dedikodu falan yapıyoruz hanımefendiyle.Louder gaza gelme bakım annede olunca yeğen çok seviliyor
Ben üniversitedeyken doğdu yeğenim zırt pırt öğrenci harçlığımla il değiştirir sever gelirdim. Şimdi oğlan yatılı anneannede kalsa diye takla atıyorum
Dört yaş en zorlarından ya. İnat kendi bildiğini okuma. TutturmaBen de biraz ilgilendim bakımıyla bu süreçte ama 4 yaş bakımı kolay nispeten, bizim küçük hanım büyümüş de küçülmüş olduğu için zevkli de oluyor. Bildiğin muhabbet edip dedikodu falan yapıyoruz hanımefendiyle.
Çocuk için hiç gaza da gelemiyorum ya. Çok hazırlanmam gerek, çoook farklı boyutlarda. Bilmiyorum hiç nasıl yapacağım, asla hazır olamam gibi geliyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?