Var mi benim gibi nefret ettigi bir yerde yasamak zorunda olan?

ERERSE .!.:

keyfini çıkar valla inş bi gün bnde evde oturur keyif yaparım...kktc balinada balık yemeni tavsiye ederim çıkarsa :)

Genişletmek için tıkla...

inşallah olurda tayin çıkarda gidersem aklıma gelirsin saol.

sevde_ .!.:

Bu konum beni de duygulandirdi, inanin ben de cogu cevabimi aglayarak yazdim. Yok boyle birsey. Aynen ben de her doneni ve zaten orda yasayani kiskaniyorum. Ozellikle Istanbul'dakileri tabii. Simdi havalar guzel, facebook'ta insanlarin sagda solda cektikleri fotograflara baktikca delircek gibi oluyorum. Kendim gidemedigim icin, burda butun gunlerim ziyan oldugu icin... Biraz once yine bunu dusunuyordum, acaba dedim dondursam mi hesabimi yaz sonuna kadar, bunlari gormesem. Iste bende de durumlar boyle. Aklima boyle deli deli fikirler geliyor. Insallah sizin de doneceginiz gunler gelir.


Acaba olduk mu diye dusunmen komigime gitti:). O tarif ettiginiz kadin oluyorum ben de. Evin icine kapanik, depresyonlu kiziyim ben. Bogulmakta haklisin, aynen ben de boyle hissediyorum. Cok kez intihari dusundum hatta. Resmen intihar yontemlerini arastirdigim oldu. Ama bir turlu cesaret edemedim, edebilsem su anda hayatta olmazdim zaten. Artik olmeyi dusunen insanin hicbirsey umrunda olmaz. Turkiye'de hayat zor muymus, adaleti miymis, insani miymis... Hicbirsey umrumda degil.
Ben psikologa cok sinir krizleri gecirdigim, herseyi kirip doktugum, ve artik trafikte araba surerken kendi hayatimi tehlikeye atacak davranislar sergiledigim icin, yani artik baya baya olmeye calistigim icin gitmistim. Mesela trafikte 130 kusur hizla giderken tek kolumu disari cikartiyordum. Direksiyon hakimiyetimi kaybedip kaza yapmak istiyordum. Direkt intihara cesaretim yoktu, ama bu sekilde kaza yaparim diye umuyordum. Artik yolun sonuna geliyordum anlayacagin. Dusun o andaki ruh halimi artik... Kendi canindan vazgecmis, olmeye calisan bir insanin psikolojisi nasil olabilir... Benim icin de korkunctu. Korkunc gunler yasadim. Simdi de cok farkli degil gunlerim zaten. Simdi tekrar o son noktaya dogru gitmekten korkuyorum, cunku yavas yavas yine zivanadan ciktigimi hissediyorum. Istiyorsan git doktora bence. Antidepresani aldigim ilk birkac ay intihar dusunceleri silindi kafamdan. Yani ne olursa olsun niye oleyim ki demeye basladim. Bir sure oyle gitti. Ama son zamanlarda yine olmeyi ister oldum. Ama sinir krizlerimi azaltti ilaclar. Oyle kirip dokmelerim olmuyor. Yani antidepresan cok da fena degil. Istiyorsan doktora gidip deneyebilirsin.
Insallah size de nasip olur donmek.

Genişletmek için tıkla...

Donmek nasip olur insallah birgun ama donene kadar o ulkede nasil yasayacagimi hic bilmiyorum. Su an te deyim donmeden ben de bir psikologa gideyim bari. Valla aklima gelince bile icim yaniyor, o ucaga bindigim halim bile beni uzmeye yetiyor.

Sevde bu konunla beni de duygulandırdın..

Bir yerden çok istekli gitmek istemek ve gitmek çok güzel birşey .Tüm yaşayacaklarını orda yaşamış oluyor,oraya doyuyorsun.Hislerinde bir kesinlik var.Bu çok güzel birşey...Sayılı gün çabuk geçer...Aile orda mı kalacak,burda herşeyi kafanda ayarladın mı?Tek mi kalacaksın mesela ist?

Kesin hislerle gittiğinde insan arkasında kalana üzülmüyor genelde.Ben de kimi zaman kesin hislerle gittim bir yerden..O kadar bıkmış oluyorsun..


Şimdiyse:Ben de gün belirlemiştim senin gibi,o gün doldu.Ama İşyerimden memnundum,başka konularda da çok rahatsız edici bir durum yoktu buraya dair.Evde yalnız kalmak sıkar olmuştu,kalabalık ev ortamı bana daha iyi geliyor diye düşünmüştüm...Bak ben burdan birbuçuk saat uzağa gideceğim ama,herşeyim değişecek.Ama sanki iyi olmayacakmış gibi bir endişe var içimde...Keşke senin gibi kesin hisler barındırsaydım,gönülsüz gitmek bazı önyargıları beraberinde getiriyor..Zamanı mı değilmiş bilmiyorum..Sırf burası rahat,orası bir bilinmezlik diye..Bukadar rahat olmayacağım diye mıymıntılık mı bu?Gereksiz bir cesaretsizlik mi?Yada ben iyileşemedim mi henüz..Elim gitmiyor dilekçeye..Yerdeğiştireceğim kişi benim cevabımı bekliyor ve ben onu oyalıyorum..Tayin reddinin durumu belli olmadı''diyorum...Burdan gidersem geri dönemem buraya..Büyükşehire gidersem ailem orda,bıkarsam,sevemezsem işyerimi nereye gideceğim...Belki yakın ilçelere nöbetlere gidiş geliş yaparak..Of bana da bir fikir..Dondum kaldım,objektif bakamıyorum kendime,stresten herhalde..Değişeceğim kişiyi arayıp tmm hadi dilekçeyi yazalım demek,o dilekçeyi yazmak...Belki gitsem 'boşuna endişe etmişim diye de bilirim..Çok sinirim kendime şuan kesin duygularım olmadığı için..

Sen tr'ye dönüp memnun olmasan bile geri dönebilirsin sonuçta..Ama anladım ki hislerinde kesinlik var,sanırım geri dönmeyi de isteemzsin..Benim kuzen Almanya'da doğdu büyüdü.Trye gelmek istiyordu.Evlendi,tr'ye geldi,anne babası da geldi onla son çocuk zaten.Şimdi soruyorum.Pişman mısın?Yok hiç,ben bıkmıştım ordan ''diyor..

Benim hayalet sevgili de yurtdışında.O da tr'ye dönecek.O da artık orayı sevmiyormuş.Ama maddiyat sıkıntısını sorun ediyor,burda nasıl iş bulacak onu sorun ediyor(meslek yok,almanca var)..Ekmeğini taştan çıkaran bir adam değil,Burda evlenip iş yönünden barınamazsa diye sorun ediyor..Kararlı bir tip değil,yada belki haklı..

tulipa .!.:

Sevde bu konunla beni de duygulandırdın..

Bir yerden çok istekli gitmek istemek ve gitmek çok güzel birşey .Tüm yaşayacaklarını orda yaşamış oluyor,oraya doyuyorsun.Hislerinde bir kesinlik var.Bu çok güzel birşey...Sayılı gün çabuk geçer...Aile orda mı kalacak,burda herşeyi kafanda ayarladın mı?Tek mi kalacaksın mesela ist?

Kesin hislerle gittiğinde insan arkasında kalana üzülmüyor genelde.Ben de kimi zaman kesin hislerle gittim bir yerden..O kadar bıkmış oluyorsun..


Şimdiyse:Ben de gün belirlemiştim senin gibi,o gün doldu.Ama İşyerimden memnundum,başka konularda da çok rahatsız edici bir durum yoktu buraya dair.Evde yalnız kalmak sıkar olmuştu,kalabalık ev ortamı bana daha iyi geliyor diye düşünmüştüm...Bak ben burdan birbuçuk saat uzağa gideceğim ama,herşeyim değişecek.Ama sanki iyi olmayacakmış gibi bir endişe var içimde...Keşke senin gibi kesin hisler barındırsaydım,gönülsüz gitmek bazı önyargıları beraberinde getiriyor..Zamanı mı değilmiş bilmiyorum..Sırf burası rahat,orası bir bilinmezlik diye..Bukadar rahat olmayacağım diye mıymıntılık mı bu?Gereksiz bir cesaretsizlik mi?Yada ben iyileşemedim mi henüz..Elim gitmiyor dilekçeye..Yerdeğiştireceğim kişi benim cevabımı bekliyor ve ben onu oyalıyorum..Tayin reddinin durumu belli olmadı''diyorum...Burdan gidersem geri dönemem buraya..Büyükşehire gidersem ailem orda,bıkarsam,sevemezsem işyerimi nereye gideceğim...Belki yakın ilçelere nöbetlere gidiş geliş yaparak..Of bana da bir fikir..Dondum kaldım,objektif bakamıyorum kendime,stresten herhalde..Değişeceğim kişiyi arayıp tmm hadi dilekçeyi yazalım demek,o dilekçeyi yazmak...Belki gitsem 'boşuna endişe etmişim diye de bilirim..Çok sinirim kendime şuan kesin duygularım olmadığı için..

Sen tr'ye dönüp memnun olmasan bile geri dönebilirsin sonuçta..Ama anladım ki hislerinde kesinlik var,sanırım geri dönmeyi de isteemzsin..Benim kuzen Almanya'da doğdu büyüdü.Trye gelmek istiyordu.Evlendi,tr'ye geldi,anne babası da geldi onla son çocuk zaten.Şimdi soruyorum.Pişman mısın?Yok hiç,ben bıkmıştım ordan ''diyor..

Benim hayalet sevgili de yurtdışında.O da tr'ye dönecek.O da artık orayı sevmiyormuş.Ama maddiyat sıkıntısını sorun ediyor,burda nasıl iş bulacak onu sorun ediyor(meslek yok,almanca var)..Ekmeğini taştan çıkaran bir adam değil,Burda evlenip iş yönünden barınamazsa diye sorun ediyor..Kararlı bir tip değil,yada belki haklı..

Genişletmek için tıkla...

Dogru, simdi ben de farkettim, dedigin gibi baya kesinlik var bende. Yani bu konuda gidip gelmiyorum, 2 senedir sabit hislerim ve kararlarim. Ben de kuzenin gibi pisman olmayacagimi dusunuyorum. Diyelim ki cok cok kotu oldu. Ihtimal vermiyorum burdan daha kotu olmasina ama hadi diyelim kotu gitti hersey, orda yapamadim. E burda da yapamayacagimi biliyorum yani. O zaman kocaman bir bosluga dusmus olcam, ne orda ne burda oluyor diye. Ama sanmiyorum. Ben dondugume hic pisman olmayacagim, iyi ki donmusum diyecegim, oyle hissediyorum.
Senin aklin baya karismis, benim okurken bile kafam karisti. Ama sanirim ayni yerde kalmiyorsun. Bir yeri begenmesen bile bir sure sonra baska yere gidebiliyorsun, bu guzel birsey. Benim gibi sevmedigin yerde 9-10 sene hapsolmayacaksin en azindan.

Sorularina cevap vermek gerekirse, burda ailemleyim. Benim disimda herkesin kararlari degisiyor zaman zaman. Kardesim donmeyecek onu biliyorum. Annemle babamin karari degisiyor. Annem de benimle donecegini soyluyordu, ama burdan da ev alma asamasindalar su anda. Yani ev kardesimin olacak ama ne bileyim, belki de bunlar gelmez, tek gelirim TR'ye. Belli olmaz. :) Orda herseyi kafamda ayarlamak derken, bizim Istanbul'da evlerimiz var. Maddi durumumuz iyi. O evde yasayabilirim. Ya da is durumuma gore kiraya da cikabilirim. Gerekirse tek yasayacagim. Zaten 1 sene tek yasamisligim var, yalniz yasamaya bayilmistim, yani oyle bile olsa benim canima minnet. A grubu ozel hastanelerden birini hedefledim, oraya ya da onlardan birine girmeye calisacagim. Boyle boyle planlarim var iste.

sevde_:Ama sanirim ayni yerde kalmiyorsun. Bir yeri begenmesen bile bir sure sonra baska yere gidebiliyorsun, bu guzel birsey.or

Gidebiliyoruz da,hizmet puanı yeterse.Hizmet puanı yüksek olanlar(çalışma yılı çok olanlar) istediği yere rahatça gidiyor.Düşük olanlar kolay gidemiyor.Ama becayiş bulursa(değiştokuş) kolay gidiyor.Yada eş durumundan.Benim ailem burda merkezde(ben ilçesindeyim)..Evlenmeden başka şehre gitmem, çünkü;ailem bana, yalnızken ,iyi geliyor.Ben de bu konuda kesin hisliyim.Bunaldığım zamanlar özellikle onlarla çok huzur buluyorum....Ancak 40dklık yakın ilçelere hizmet puanı yetmese de becayiş bulursam olur.Nöbete gidiş geliş yaparak....Yada çok yakın şehirler,ev kurarak...

Sevde.İstanbul'da şehir yönündne pişman olacağını sanmıyorum.Çok güzel bir yer İstanbul.Ben bayılıyorum oraya.Ama ist.kendi evin olmazsa kiralar pahalı,memurun belini büküyor,oyüzden memurlar gitmek istemiyor..Ama sizin ev varmış..Düzene alışacağını sanıyorum.Bence öyle çok zor şartlarımız yok..Özellikle büyük şehirlerde....İnsanı en çok üzen ,bence ilişkileri.

Geriye iş kalıyor...İşte tercih edilecek şartlardasın..Hem eğitim,hem tecrübe.bir tek düzene ayak uydurman zaman alabilir..Ama ona da alışırsın..Ben de kendi bölümün harici bir işi silbaştan öğrendim,ilk tuhaf gelmişti,gitmek istemiştim..Şimdi ezbere yapıyorum..Hem de bu yaşta,bu yorgun kafayla..
Özel kurumları şuanki durumunu ve ist.hast.bilmiyorum..İstanbul şartları belki iyidir..Araştırmışsındır herhalde,maaşı falan....Ben sevmezdim..Tecrübe önemli oluyor,ama sen tecrübelisin bildiğim kadarıyla..,çıkarılma korkusu falan..Kamuda çıkarılma korkun yok..Ama kamudan daha nezih binaları vardır diye düşünüyorum..Malzeme bile daha boldur..
Geriye ilşkiler kalıyor..Onu da senin çok sorun yaşayacağını sanmıyorum..
Diyelim ki o işi beğenmedin,başka bir hastaneye başvurursun..Heryeri denersin,Neden boşluğa düşeceksin..Bazen tam mutlu olacağımız bir ortam olmuyor.Şunlar şunlar olsa varya çok mutmain olurum ''diyor insan...Senin tatminsizliğin olmuyor aslında herşey...Olabilir..Ya orası daha kötüydü benim için dersin,olduğun durumu daha tolere edilir kabul eder,kanaat edersin kimbilir....Belki evlenirsin ist..Ozaman daha güzel olur bakarsın..
Ya da en olmadı geri dönersin,nasılsa ailenin bir kısmı orada,bu konuda zorluk yok..Belki başka şehri denersin..

Ama senin dr da dediği gibi bazen bunalmalar tamamen durumsaldır..Çevrede etkili aslında..Birşeylerin değişmesi gerekir daha iyi olabilmek için..,Rahatsız eden şeyin değişmesi..Değişiklik iyidir derler.(Tebdil-i mekanda ferahlık vardır)

Ben ne olacağım ama:)

faat .!.:

Ben de bu şehirden nefret ediyorum.
Doğu görevi gelsin de gidelim hemen bir daha da Allah uzak etsin diyorum.
O kadar yani. Ben biraz da takıntı yaptım. Derdim başka benim

İstanbul dedin de içim cız etti.
Benim ailem, tüm sevdiklerim orda.
Burda eşim var benim sadece.
Ben 8 aydır buradayım ilk aylar çok daha kötüydüm.
Çünkü işimde de sıkıntılar başladı şehir değişikliği ile.
Tüm bunlara sebep eşimi görüyordum içten içe ona çok kızıyordum.
3 aydır daha iyiyim.
Çok değil bir kafadengi arkadaş edindim.
Onunla çıkıyoruz. Eşlerimizle toplu yemek yiyoruz falan o bile iyi geliyor.

Tabi ki İstanbul'daki günlerimin çeyreği etmez..
Ama maalesef bu üzüntüyle yaşanılmıyor.
Unutmaya çalışıyorum.
Whatsap ile uzağı yakın etmeye çalışıyorum.

Ordaki arkadaşlarımla aynı anda kahve içip fincan resmi bile atarız..
Fallaşırız falan eski günlerdeki gibi..
Manyak diyebilirsin
Allah muhtaç etmesin, ,insan zorda kalınca manyaklaşıyor.
Bunun dışında Güney Kore dizilerimin birini bitirir yenisine başlarım.
Günleri böyle geçiriyorum ben..

Sen de 1 yılı en güzel, en kolay şekilde atlatmak için kendine mutlu anlar yaratmalısın.
Allah kavuştursun bizi İstanbulumuza :) Aminnnn

Genişletmek için tıkla...

Amin, insallah. Istanbul'un ozlemi bir baska ya.:)
Biz de gecen sene kameradan arkadasin dogum gununu kutlamistik. Bana kamera actilar, kiz karsimda mumlari ufledi. Insan boyle boyle kendini kandiriyor iste, uzaklari yakin ediyor. Ya da manyaklasiyor mu desem. :) Bir an once ben de ait oldugum yerde olmak istiyorum iste. O gunler ikimiz icin de kolay ve cabuk gecer de doneriz insallah.

----

Tulipa , yazdiklarin cok iyi geldi. Cok tesekkur ederim. Insanin gecelek boyle pozitif seyler duymaya ihtiyaci oluyor. Su zamana kadar gercek hayatta tanidiklarimdan aldigim cogu yorum ic karartici. Ne kadar farkliymis, ne kadar zorlanabilirmisim, burayi ne kadar ararmisim, vs. Bunlari duymaktan gina gelmisti.

sevde_ .!.:

Amin, insallah. Istanbul'un ozlemi bir baska ya.:)
Biz de gecen sene kameradan arkadasin dogum gununu kutlamistik. Bana kamera actilar, kiz karsimda mumlari ufledi. Insan boyle boyle kendini kandiriyor iste, uzaklari yakin ediyor. Ya da manyaklasiyor mu desem. :) Bir an once ben de ait oldugum yerde olmak istiyorum iste. O gunler ikimiz icin de kolay ve cabuk gecer de doneriz insallah.

----

Tulipa , yazdiklarin cok iyi geldi. Cok tesekkur ederim. Insanin gecelek boyle pozitif seyler duymaya ihtiyaci oluyor. Su zamana kadar gercek hayatta tanidiklarimdan aldigim cogu yorum ic karartici. Ne kadar farkliymis, ne kadar zorlanabilirmisim, burayi ne kadar ararmisim, vs. Bunlari duymaktan gina gelmisti.

Genişletmek için tıkla...

Sevde ne yaptın

Gel yer değişelim
Fizan'a gidesim var
Nerde insan yığını hepsini buraya kakalamışlar, trafik toplu taşıma felç..
Akraba mı bay geldi, uzaklara gidip kafa dinleyesim var

Off off 2014 konusu

sevde_ .!.:

Merhabalar,
Benim kronik derdim bu. Kronik depresifligim, kronik mutsuzlugum. Buraya konu acmayi uzun zamandir dusunuyordum, artik dayanamadim, aciyorum.
2 senedir boyle hissediyorum, ama artik adayanamayacak noktada oldugumu hissediyorum.
24 yasindayim. Bilen bilir, 9 yildir yurtdisinda yasiyorum. Ve en buyuk istegim tekrardan Istanbul'a, dogup buyudugum sehire yerlesmek. Tekrar bu asik oldugum sehirle, arkadaslarimla, akrabalarimla bir arada olmak...

Malesef elimi kolumu baglayan bir okulum var. Hem calisiyorum, hem yuksek lisans yapiyorum. Is birakilir, gittigin yerde yine birsey bulunur da okul varken bir yere gidemiyor insan. Okulum gelecek Mayis'ta bitiyor. Allah'a sukur, 1 senem kaldi, ama gunlerim nasil geciyor bir de bana sorun. Dunyada cehennemi yasiyor gibi hissediyorum kendimi. Gelip gorseniz, hayatimin yatak odamda calisma masamda gerek ders calisarak, gerek kalkip ise giderek gectigini gorseniz siz de "sen boyle nasil yasayabiliyorsun" derdiniz herhalde. :) Sosyal hayatim yok. Eskiden cevrem vardi, artik gorusmuyorum. Zaten kimseyle gorusesim, cikip takilasim da yok. Eski ben degilim. Bayagi asosyal oldum. Keyfim yok yani, hani arkadasim olsun, cikayim edeyim, yok. Sanki benim hayatim bitmis. Yasama sevincim yok, kalmadi.

Sunu da ekliyim, oyle gezilecek dolasilacak bir yerde yasamiyorum. Yoksa kendi kendimi oyalayacak birsey bulurdum belki. Yok yani, benim keyif alabilecegim hicbirsey burda yok malesef.

Depresyonda oldugum, psikolojimin bozuk oldugu zaten belli. Ama gecen yaz hepte zivanadan cikmistim. Sinir krizleri, havalimanlarina gidip ucak seyretmeler, Turkiye'ye gittigimi dusunmeler, telefonumu parcalamalar, kendime zarar verme dusunceleri.... Derken doktora gittim, major depresyon tanisi koydu. Antidepresan kullaniyorum o gundur. Zaten doktorum bile "senin depresyonun durumsal, ulkene dondugunde buyuk bir iyilesme gostereceksin, bu antidepresanlar sadece bu zamanda idare etmek icin" diyor. Bence de oyle.

1 sene kaldi deyip gecemiyorum o yuzden. Gunlerimi boyle yasayan olu gibi gecirirken. Yoksa 1 sene dedigin nedir ki? Degil mi? Ama ben o bir sene icin kendime sabir dileyip duruyorum, cunku gitgide daha beter oluyor sanki hislerim. Bilmiyorum.

Neyse, benim durumum bu. Bu konuyu da benim gibi olan var midir, ne tavsiye edersiniz, sizin gunleriniz nasil geciyor fikir almak icin, dertlesmek icin actim. Ara sira goruyorum tayinciler olsun, tasinanlar olsun, sevmedigi yerde yasayan bir ben degilim diyorum. Bu konuda paylasimlarinizi bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Geldin mi konu sahibi

Aa

nerdeyim .!.:

Sevde ne yaptın

Genişletmek için tıkla...

Öncelikle 2 senelik konumu hortlattığın için tebrikler. :))
Vazgeçmek zorunda kaldım. Hala Abd'deyim. Daha sonra konu açtım hatta bu meselede. :)

Parcali Bulutlu .!.:

Geldin mi konu sahibi

Genişletmek için tıkla...

Yok, ABD'deyim.

valla hiç nasıl yaşıyorsun öyle demem. 1 senem öyle geçti benimde.

Ben ben..
Muğla, Eskişehir ve Ankara gibi daha hareketli bir sosyal hayatımın olduğu, insanların daha rahat olduğu bir şehirden atamayla Konya'ya geldik ve hiiç ama hiç sevmiyorum. Hiç mutlu değilim. Arkadaşım yok evden çıkasım gelmiyor zaten kimse de yok görüşeceğim. Yaz geldi sokakta şöyle bir kısa elbiseyle gezsem bakan eden oluyor rahatsız oluyorum, eşimle akşam serinlemek için canlı müzik dinler bir bira içeriz diyemiyoruz her yer erkeklerin gidip ziftlendiği pavyon ama nezih bir pub bar falan yok eşle oturamıyorsun. Yani erkeğin kendi iğrenç ortamda içiyor da karısıyla yada sevgilisiyle iki hoş sohbetle içemiyor.
Mahallemi zaten sevmiyorum.
İnanılmaz zor bir şey, insanın evden çıkasının gelmemesi bir sohbet edeceği arkadaşının olmaması seni anlıyorum. Şimdi bir de ramazan burada açık yer de olmaz hiiç dışarı çıkamayız artık. Bilmiyorum ben burada her gün mutsuz uyanıp evde kendimi mutlu edecek bir şeyler arıyorum.

elvanelvan88 .!.:

Ben ben..
Muğla, Eskişehir ve Ankara gibi daha hareketli bir sosyal hayatımın olduğu, insanların daha rahat olduğu bir şehirden atamayla Konya'ya geldik ve hiiç ama hiç sevmiyorum. Hiç mutlu değilim. Arkadaşım yok evden çıkasım gelmiyor zaten kimse de yok görüşeceğim. Yaz geldi sokakta şöyle bir kısa elbiseyle gezsem bakan eden oluyor rahatsız oluyorum, eşimle akşam serinlemek için canlı müzik dinler bir bira içeriz diyemiyoruz her yer erkeklerin gidip ziftlendiği pavyon ama nezih bir pub bar falan yok eşle oturamıyorsun. Yani erkeğin kendi iğrenç ortamda içiyor da karısıyla yada sevgilisiyle iki hoş sohbetle içemiyor.
Mahallemi zaten sevmiyorum.
İnanılmaz zor bir şey, insanın evden çıkasının gelmemesi bir sohbet edeceği arkadaşının olmaması seni anlıyorum. Şimdi bir de ramazan burada açık yer de olmaz hiiç dışarı çıkamayız artık. Bilmiyorum ben burada her gün mutsuz uyanıp evde kendimi mutlu edecek bir şeyler arıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Orda ne kadar kalacağınız belli mi ? Evden çıkasın gelmemesi be kadar benden bir cümle , evde de deliriyorum eşime nefret basıyor , burda iyi kazanıyorum diyor eşim , onun memleketi Doğu ili ailesi burda görüşmüyorum sorunlar oldu , boğuluyorum daralıyorum anladığını sanmıyorum eşimşn beni , ömür boyu burda kalma düşüncesi beynimi patlatıyor resmen

sevde_ .!.:

Öncelikle 2 senelik konumu hortlattığın için tebrikler. :))
Vazgeçmek zorunda kaldım. Hala Abd'deyim. Daha sonra konu açtım hatta bu meselede. :)

Yok, ABD'deyim.

Genişletmek için tıkla...

Bir gun bende geleceğim, bekle beni

Ben de doğma büyüme istanbulluyum ve yurtdışında kaldım/tekrar gideceğim eşim dolayısıyla. Ben de istanbul a aşığım ve bunu şöyle çözdüm.

Öncelikle kendimle başbaşa kalmaktan zevk almaya başladım. Yapacak bir şeyler buldum, düşündüm, yazdım. Gurbet insanı şair yapar. Yazın, okuyun bence. İstanbuldan uzaktayken istanbula hasret, içindeyken de artık kendimi göçmen kuş gibi görmeye başladım ve bu hissi çok sevdim açıkçası. Bir yere aitsiniz evet ama aynı zamanda kafeste duramayan bir kuş gibi düşünün kendinizi. Bence bol bol yazın ve edebi kitap ve romanlara bakın. Umarım siz de kendinizi iyi hissedersiniz

sevde_ .!.:

Öncelikle 2 senelik konumu hortlattığın için tebrikler. :))
Vazgeçmek zorunda kaldım. Hala Abd'deyim. Daha sonra konu açtım hatta bu meselede. :)

Yok, ABD'deyim.

Genişletmek için tıkla...

WTF o kadar depresyon bosunamiydi???

Konu niye hortlatildi acaba?