Allah razı olsun arkadaşlar ben de sizleri seviyorum. gerçek kimliklerimiz burada görünmüyor burada belki ama dışarıda olduğumuzdan daha gerçek olduğumuzu düşünüyorum. çünkü birbirimizi kırmadan dökmeden içimizden geldiği gibi, en yakınlarımızla paylaşamadıklarımızı belki burada yazıyoruz öylece. her zaman yazamıyorum ama yazılanları okuyorum ve bazen üzülüp bazen seviniyorum. bazen çevremde bir olay olunca sizleri hatırlıyorum, bizim kızlar aynısını yazmıştı diye :) bu aralar doldum biraz, insanların hayattaki tek başarıymış gibi annelikten bahsetmesi,sizin yapıp ettiğiniz diğer işlerin silikleşmesi, bir de üstüne içimdeki anne olma isteği hepsi üst üste gelince sonuç böyle oluyor. önceden kendimi çok seven bir insandım, şimdi de seviyorum ama bir tarafım eksikmiş gibi hissediyorum. ama bu girdaptan kurtulmak lazım, hayatım boyunca bebeğim olmayabilir, o yüzden toparlanıcam inşallah. böyle giderse huysuz bir teyze olup çıkıcam :) hayde öptüm sizi, kendinizi sevin, hem de kocaman