öncelikle doğum günün kutlu olsun canım. Anlattıklarına çok üzüldüm bi an kendi gençliğim geldi aklıma bende annemden hiç sevgi görmedim. 32 yaşındayım evlendim yaşadığım şehirden ayrıldım face de bile olsa gençlik ve çocukluk arkadaşlarımdan biriyle denk gelsem anılardan konuşurken laf anneme gelince annenden çok korkardık hala aynımı derler. Ara sıra sarılıp öpmek istesem itelerdi inanki. Bayramda elini öptürcek diye sevinirdim ben. Sürekli acımasızca laf sokardı. Hiç unutmuyorum kardeşimle ikimiz de ünv. bitirdik işsiziz. Bi kış günü dışarısı resmen ayaz bizi gidin iş bulun utanmıyormusunuz evde oturmaya diye evden kovdu kaç gün o soğukta dışarılarda kardeşimle iş aradık ya. ikimizde genç kızız bu şekilde onur kırmak doğrumu. Bide o soğukta biz dışarlarda gezerken evde rahatmıydı ki. Sakın annene kızdığın için biriyle evlenme. pire için yorgan yakılmaz. Sırf annene kızdığın için ani bi kararla belkide kötü biriyle evlenip ömür boyu mutsuz olacaksın Allah korusun. İnan annende değişir hemde çok değişir. İlerde en sevdiği evladı sen olursun ve nasıl olduğunu anlamazsın bile. Anne sonuçta güzelim başımızın tacı ne yapacaksın. İnşallah annenden görmediğin sevgiyi ilerde evlenip eşinde görürsün. Doğum günün kutlu olsun tekrar öpüyorum yanaklarından
peki babanla aran nasıl ve abılerınle
evet annesızlık buyuk bı boşluk helede annen yasarken bu boşluğu yasamak insana ne koyar en ıyı ben bılırım(tamda bunla ilgili bu gun bı konu acmıstım ama şükretkı senınkı daha hafif) ama bak en azından hayat sana adaletlı bı yönunu göstermiş baban var .bazen ıkısıde olmuyor yada ıkısı bırden oluyor ama olduguna pişman oluyosun varlıgından utanıyosun... en azından sevgını paylasacagın bı baban var ona sarıl...babamla aram cok fazla iyi, hasta oldugum gecelerde annem uykusundan ödün vermez uyur sabaha kadar basimda babam bekler beni cok iyi anlar. bir gün olsun haksizsin demedi annemin davranislarini onaylamadigindanda eminim ama bu konuda anneme uyarilarda bulunmuyor galiba cünkü anne-kiz kavgasina dahil olmak istemiyor. birde annem kendine asla laf söyletmez. evde bi ezdigi ben varim bide babam var.
kardesim laylay lom disarlarda gezer daha cocuk 18 yasina girdi hic ciddi bir sorunumuz yok iyiyiz. abimlede cok iyiyiz beni anlar o da annemin bazi davranislarindan sikayetci zaten. yani evde tek sorun yasadigim kisi annem.
canım benim ne demek seni çok ii anlıyorum ben. Benimde melek gibi bi babam var Allah uzun ömürler versin hepsine. Hep düşünmüşümdür bu adam annemle mutlumu diye hep ona da bağırıp çağırırdı. O evde hep kendi isteklerini yapardı. Ne biz ne babamın istekleri önemliydi onun için. İstediği olmadımı dellenirdi. Sürekli bağırırdı. Babam sakin bi adamdı. Şu anda bile annem 1 hafta geçer hiç aramaz. Yeni doğum yaptım birbuçuk ay oldu. İnsan bi merak eder arar değilmi ama yok. Babam arar nasılsın bebek nasıl emiyomu bi eksiğin varmı diye. Bizim anne tarafından şansımız yok belki ama inan baba kötü olsa o daha zor bi durum aslında biliyomusun. Babanın varlığı ve desteği daha güzel bi durum. Baba sonuçta sırtımızı yasladığımız bi kaya onların varlığı yeter be gülüm. Sakın üzme kendini ablası. Asla üzme. İlerde sen öyle merhametli bi anne olacaksın ki inşallah. yavrularına annenden görmediğin sevgiyi sen verceksin inşallah
Herkese Merhaba,
Ne büyük bir boşluk,Ne büyük bir eksiklik,benimde senden hiç bir farkım yok 32 yaşındayım kendimi bildim bileli her gece ağlatır o eksiklik, bir abim var iki kardeşiz annem onu başının üstünde taşır beni ayağının altında ezer,daha dün eşime anne olduktan sonra çok daha net anladım benim annem aslında yok dedim,asla aramam,ayda yılda bir kendisi arar,az konuşurum,öylesine bıktırmış ki,yokluğu daha çok huzur veriyor,sesimi çıkarmıyorum olabildiğince az görüşmek için elimden geleni yapıyorum,onun yaptıkları bir anne yüreğinden çıkacak şeyler değil,çocukluğum,genç kızlığım kayıp buna yanarım,üzülürüm,yaramı kapatmalıyım artık büyüdüm aşmalıyım bunları derim ama o eksiklik şimdi bile içimi dağlar,yapabileceğim en iyi şey oğluma bu eksikliği asla hissettirmemek,her koşulda onun yanında olmak diye düşünürüm.
Annesine koşan birini görürsem gözlerim dolu dolu olur ne mutlu ona derim.
Üstelik benim babam da iyi adamdır ama pasiftir,annem sev derse sever,gel derse gelir,beni aramamasını söylerse aramaz
Maalesef zorla güzellik olmuyor,değiştirebileceğimiz bir şey yok,karşındaki taş,kavgaya tartışmaya gerek yok,arkanı dön sen bilirsin de geç,geleceğini iyi planla,iş güç sahibi ol,onun da canı sağ olsun boşver,aklına geldiğinde yapabileceğin tek şey ağlayıp rahatlamak.
Herkesin yolu açık olsun :)
hepinize merhaba su son zamanlarda nefes almama bile engel olan bir derdim var, annembiz annemle hic bir zaman anne-kiz olamadik o benim hep eksik taraflarimi bulur ve onlari yüzüme vurur. bunu yapmasinin sebebi beni düsünmesiymis. 22 yasindayim ve hayatimda annemle gecirdigim bir tek güzel günüm yok. Bu güne kadar hic bir derdimi paylasmadim cünkü sormadi. Onun yüzüne bunu haykirdigimda bana '' neyini sorucam senin körmüsün topalmisin sakatmisin'' diye cevap verdi. Ona göre kizinin ne derdi olabilirdiki. acilarimi, asklarimi bunalimlarimi hep kendi icimde yasadim bir gün olsam destegini hissetmedim. Mükemmel olmaya calistim ama yine birseyler bulup beni assagiladi. komsumuzun kizlariyla bile o kadar samimi konusurdu ki benimle hic olmadigi kadar.
hayatimi tamamen eline alip beni yönetmek istiyor, ben aldigim nefesi bile ona bildirmek zorundaymisim bana böyle söylüyor. hic bir gün beni karsisina alip konusmadi, hic bir özelini paylasmadi bende böyle gördügüm icin acimida, sevincimide hep kendim yasadim. Ben haftasonlari okulum olmadigi icin erken uyanmak istemiyorum en gec uyandigim saat 11 dir ama ben uyurken söylemedigi laf kalmaz. kapilari carpar, laf carpar sonra surat asinca suclu benmisim gibi hakaret eder.
Benim bir abim birde erkek kardesim var onlara genelde ''oglum'' diye seslenir ama bana bir gün ''kizim'' demisligi yoktur. bekliyorum bir gün yanlislikla agzindan cikarda bende duyarim diye. artik canim cok yanmaya basladi git gide sogudum ondan, icimden anne demek bile gelmiyor bazen. en son 3 hafta önce dayim yüzünden bana bagirdi bir sürü laf saydi o günden beridir onunla konusmuyorum gelip nedenini bile sormadi. ''sana laf söyleyemiycekmiyim ben suratinin haline bak nankör'' dedi. arkadaslarimin anneleriyle diyaloglarina hep imrenek baktim ortaokulda, lisede. cünkü onlarin anneleri benim annem gibi degildi, onlar eve gidince annelerine günlerini anlatir beraber gülerlerdi benim annem en yakin arkadasimi bile bilmezdi, sormazdi merak etmezdi. Bazen annelerimizden konu aacildiginda hayalimde olmasini istedigim anne modelini anlatirdim hep cünkü utanir aramizda hicbir bagin olmadigini söyleyemezdim.
simdi 3 haftadir konusmuyorum cünkü dayanacak halim gercekten kalmadi, artik kalbimin acidigini hissedeyorum görmemezlikten gelemiyorum büyüdüm artik.bu gün dogum günümdü takvimden yapraklari kopardi mutlaka görmüstür tarihi belki hatirlamistir ama tek kelime etmedi. Hayatimizda bir daha elimize gecmeyecek su zamanlari ikimizede zehir ettigi icin annemi hic affetmiycem. ondan ne kadar uzaga gidersem gideyim hic özlemiycem cünkü özlemle anacagim bir dakikamiz bile olmadi. Karsima ilk cikan kisiyle evlenicem sirf bu durumdan kurtulmak icin(( cok üzgünüm
hepinize merhaba su son zamanlarda nefes almama bile engel olan bir derdim var, annembiz annemle hic bir zaman anne-kiz olamadik o benim hep eksik taraflarimi bulur ve onlari yüzüme vurur. bunu yapmasinin sebebi beni düsünmesiymis. 22 yasindayim ve hayatimda annemle gecirdigim bir tek güzel günüm yok. Bu güne kadar hic bir derdimi paylasmadim cünkü sormadi. Onun yüzüne bunu haykirdigimda bana '' neyini sorucam senin körmüsün topalmisin sakatmisin'' diye cevap verdi. Ona göre kizinin ne derdi olabilirdiki. acilarimi, asklarimi bunalimlarimi hep kendi icimde yasadim bir gün olsam destegini hissetmedim. Mükemmel olmaya calistim ama yine birseyler bulup beni assagiladi. komsumuzun kizlariyla bile o kadar samimi konusurdu ki benimle hic olmadigi kadar.
hayatimi tamamen eline alip beni yönetmek istiyor, ben aldigim nefesi bile ona bildirmek zorundaymisim bana böyle söylüyor. hic bir gün beni karsisina alip konusmadi, hic bir özelini paylasmadi bende böyle gördügüm icin acimida, sevincimide hep kendim yasadim. Ben haftasonlari okulum olmadigi icin erken uyanmak istemiyorum en gec uyandigim saat 11 dir ama ben uyurken söylemedigi laf kalmaz. kapilari carpar, laf carpar sonra surat asinca suclu benmisim gibi hakaret eder.
Benim bir abim birde erkek kardesim var onlara genelde ''oglum'' diye seslenir ama bana bir gün ''kizim'' demisligi yoktur. bekliyorum bir gün yanlislikla agzindan cikarda bende duyarim diye. artik canim cok yanmaya basladi git gide sogudum ondan, icimden anne demek bile gelmiyor bazen. en son 3 hafta önce dayim yüzünden bana bagirdi bir sürü laf saydi o günden beridir onunla konusmuyorum gelip nedenini bile sormadi. ''sana laf söyleyemiycekmiyim ben suratinin haline bak nankör'' dedi. arkadaslarimin anneleriyle diyaloglarina hep imrenek baktim ortaokulda, lisede. cünkü onlarin anneleri benim annem gibi degildi, onlar eve gidince annelerine günlerini anlatir beraber gülerlerdi benim annem en yakin arkadasimi bile bilmezdi, sormazdi merak etmezdi. Bazen annelerimizden konu aacildiginda hayalimde olmasini istedigim anne modelini anlatirdim hep cünkü utanir aramizda hicbir bagin olmadigini söyleyemezdim.
simdi 3 haftadir konusmuyorum cünkü dayanacak halim gercekten kalmadi, artik kalbimin acidigini hissedeyorum görmemezlikten gelemiyorum büyüdüm artik.bu gün dogum günümdü takvimden yapraklari kopardi mutlaka görmüstür tarihi belki hatirlamistir ama tek kelime etmedi. Hayatimizda bir daha elimize gecmeyecek su zamanlari ikimizede zehir ettigi icin annemi hic affetmiycem. ondan ne kadar uzaga gidersem gideyim hic özlemiycem cünkü özlemle anacagim bir dakikamiz bile olmadi. Karsima ilk cikan kisiyle evlenicem sirf bu durumdan kurtulmak icin(( cok üzgünüm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?