- 21 Nisan 2018
- 8.154
- 30.244
- 548
- 36
- Konu Sahibi Less-is-More
-
- #101
Ya inanmıyorum ben de bebeğimi manavda çok ağladığı gece bir türlü uyutamadim. O kadar etkiliyor mu gerçekten
Ya inanmıyorum ben de bebeğimi manavda çok ağladığı gece bir türlü uyutamadim. O kadar etkiliyor mu gerçektenBenim oğlum 1 buçuk yaşında. birkaç gün üst üste görüştüğümüz birinden korktu o da ısrarla sevmeye çalıştı ben de kadına alışsın istedim ama geceleri ağlama krizine girmeye başladı susturamadım önce ne olduğunu anlamadım araştırdım uyku terörü dedikleri şey sanırım. Gün içinde yaşadığı stres sebep olabiliyormuş. Dün o kişiyi görmedi ve gece ağlamadı. Bize basit gelen şeyler onların küçük dünyalarında çok önemli olabiliyor.
Ya inanmıyorum ben de bebeğimi manavda çok ağladığı gece bir türlü uyutamadim. O kadar etkiliyor mu gerçekten
Benim ömrüm Ç. Ö Ç. S diye 2ye ayrılıyor milad bile insanlık tarihini bu kadar değiştirmemiştirValla benimki arabasında oturmak istemezdi ayağa kalkardı. Bunu da anne olunca anladım zaten..
Ç.Ö. ve Ç.S. olarak evrildim..
Bir ortaları yok mu bunların yahu :) o da yorar, sürekli tetikteBiz çocukları birbirine sürtsek ya; huyları birbirine geçer mi ki biraz?
Tam tersine bi elaleme yanıklık var benim çocukta, insanların arasından güç bela topluyoruz kendisini.
Nasıl yani?
Hiç cıkcık yapmadın mı?
Anneye kınayıcı o çok değerli bakışlarından atarak yerin dibine sokmadın mı?
Ben de düşünmemiştim ama etkiliyormuş demekki yazık değil mi onlara bebektir alışır bebektir unutur deniyor ama bilinç altında kalıyor hepsi ve ilerde kişiliğini etkiliyorYa inanmıyorum ben de bebeğimi manavda çok ağladığı gece bir türlü uyutamadim. O kadar etkiliyor mu gerçekten
Benim ömrüm Ç. Ö Ç. S diye 2ye ayrılıyor milad bile insanlık tarihini bu kadar değiştirmemiştir
Bir ortaları yok mu bunların yahu :) o da yorar, sürekli tetikte
yok yapmadım cinsim ben:)
benim oğlum o şeker şeylerinin önünde aynısını yaptığında da umursamamıştım sen tepin annecim burda ben eve gidiyorum deyip yürümüştüm kalkıp peşimden gelmişti:)
umursamamak çok etkili bir taktik o yüzden kadınla çocuğunu da umursamadım:)
Hem de ne biçim... Artık ceylan kulaklarım kartal gözlerim var evrim geçirdim çocukla beraber.
Sizin durum iyi ciddi diyorum, böyle giderse ne güzel yabancı bilen, ayıran, kendini geride tutup süzen bir çocuk olur. Millete de aldırış etme "Kusura bakmayın, ağlıyor yani, sonra susturacağım diye paralanıyorum hiç gerek yok böyle seviverin uzaktan; uzaktan seviliriz biz" filan söyleyin, gerisini duymazdan gelin geçin.
Benim oğlan neden böyle oldu acaba? Herkese öpücükler, el sallamalar selamlar göz kırpıp kikirdemeler, yolda sokakta tanımadığı tiplere salça olmalar, çocukları yakalayıp darlamalar; oyuncaklarımızı ne varsa dağıtmalar...
Hem de ne biçim... Artık ceylan kulaklarım kartal gözlerim var evrim geçirdim çocukla beraber.
Sizin durum iyi ciddi diyorum, böyle giderse ne güzel yabancı bilen, ayıran, kendini geride tutup süzen bir çocuk olur. Millete de aldırış etme "Kusura bakmayın, ağlıyor yani, sonra susturacağım diye paralanıyorum hiç gerek yok böyle seviverin uzaktan; uzaktan seviliriz biz" filan söyleyin, gerisini duymazdan gelin geçin.
Benim oğlan neden böyle oldu acaba? Herkese öpücükler, el sallamalar selamlar göz kırpıp kikirdemeler, yolda sokakta tanımadığı tiplere salça olmalar, çocukları yakalayıp darlamalar; oyuncaklarımızı ne varsa dağıtmalar...
Konuya çok yüzeysel baktığınızı düşünüyorum. Biraz farklı bakış açıları olabileceğini, her sevginin masum ve iyi niyetli olmayabileceğini düşünmekte fayda var.Görmedigin cocugu olmus...
ya birakin sevmek isteyen sevsin. Cocugun bagisiklik sistemi mikroplarla pislikle beraber gelisecek ne var ki bunda.. siz hic mi cocuk sevmediniu
Bebeğim onuncu ayında ve son birkaç aydır insanları çok yabancılıyor. Biri suratına bakıp konuşmaya çalışsa bile hemen ağlamaya basliyor. Bunu güzel bir dille insanlara anlatmaya çalışıyorum. Hatta bazen işi sakaya vurup "aman adam yerine koymayın şunu" diyerek olayın benim sakinmam olmadığını, bebeğin bundan kendisinin rahatsız olduğunu anlamalarını sağlamaya calisiyorum. Ama nedense çoğu kişide ver bir de ben deniyim hevesi var. Yani benim oğlum denek mı? Neyi ispatlamaya çalışıyorsun? İstemiyor işte. Kırıcı olmak istemiyorum çünkü gerçekten bebeğimi kimse sevmesin, aman mikrop bulaşır, hasta olur kafasında bir insan değilim. Ama bu konu gerçekten zorluyor beni. Daha ne diyebilirim insanların anlaması için?
Hiç çocuk sevindirmemek, yüzüne bakmamak, gülmemek de cool olmak veya entellektüellik değil.
Algı oraya doğru gidiyor her şeyi tersinden anlayan toplum olduğumuz için..
Yalap şap yapışılmasın (evet yapan var. arkadaşımla buluştuğumuz bir avm de bebeklerimize yemek yedirirken bir genç kız grubu gelip okşayıp finalde de bir güzel öpüp gitmişlerdi biz orada yokmuşuz gibi),
Yoldan geçen yabancı biri sıfatındaysanız sırf çocuk diye temas etme özgürlüğünüz olmadığı bilinsin (Ben bir yetişkinim benim gelip suratımı biri okşayabilir mi? Ne kadar tuhaf bir sahne değil mi?),
Bir annenin kendi çocuğu ile ilgili "o öyle olmaz bunu böyle yap" diye bilmişlik taslanmasın,
Şimdilik kâfi..
Ben markette falan gördüğüm yüzüme bakan çocuklara gülerim göz kırparım. Daha da hoşuna gittiyse beklenti içindeyse konuşurum yeter..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?