vicdan azabi,cikmazda hissediyorum..

annekuslarucuyo .!.:

gecen ay yasadigimiz yerin en guzel daglarina gittik 1 haftaligina,evimizin dibi orman..havalar musade ettigi surece hep cikiyoruz ama gercekten umrunda degil agac cicek bocek..o kadar cok bana odakli ki,artik aglamak istiyorum.
bilmiyorum belki de hissediyor baska sorumlulugum oldugunu ve kendince kabullenmek istemiyorum.
dogumdan 1 ay kadar once kardes gelecegini soyleyecegiz cunku bosuna strese sokmak istemiyorum onu,doktorunun da onerdigi bu..
beni anladigina inaniyorum ama babayi anliyor mu bilmiyorum..

Genişletmek için tıkla...

souvvenir .!.:

Sakinlik, tek tavsiyem bu olacak size.
Benim de 2 buçuk yaşında bir oğlum var, maşallah ele avuca sığmıyor.
Dediğiniz gibi bir dönem hiç bir yere gidemiyorduk onunla, rezil ediyordu bizi.
Ama çocukta haklı, 4 duvar arasında yaşayan bir çocuk, sokağa çıktığı zaman ne yapacağını şaşırıyor.
Biz de elimizden geldiğince enerjisini atabilmesi için ona yönelik hareket etmeye başladık.
Dışarı her çıktığımızda yanımızda götürüyoruz ve elimizden geldiğince serbest bırakıyoruz.
O zaman söz dinliyor, zorlamayınca "hayır yapma, aman düşeceksin, dur koşma" demediğimizde, daha laftan anlıyor.
Artık genelde "bak burada ne varmış, seninle bakalım mı? ay şuranın ışıklarını gördün mü?" gibi yaklaşımlarla daha rahat dışarda zaman geçirir olduk. Biraz suyuna gitmek gerekiyor.
Tam "terrible two" yani 2 yaş sendromu içinde.
Ben bilirim, ben yaparım, benim dediğim, benim istediğim, sen karışma, modundalar.

2. ye hamileyim.
Zorlanıyorum, çünkü oğlum sanki anlıyor gibi her anını benimle geçirmek istiyor.
Benim eşim çok özverili bu anlamda, ilgilenir, oynar, vaktini onunla geçirmeye çalışır ve usanmaz.
Sadece çocuk benim görevimmiş gibi davranmıyor. Büyük destek bana.
O anlamda şanslı olmama rağmen oğlum hep bir "anneeee" modunda.
Bensiz duramıyor.

Diyorum ya sabır, sen ne kadar çok tepki verirsen o da o kadar çok tepki veriyor.
Sen ne kadar kızıyorsan, o da o kadar hiddetleniyor.
Verdiğin artarak geri sana çarpıyor.
Sukunetle davranmak kolay birşey değil, ben çalışıyorum da aynı zamanda.
Bu yüzden çocuğun bana olan açlığının da farkındayım, ilgi ve alakama, sevgi şevkatime aç,
Bunu da görüyorum, kızınca dediğin gibi vicdan azabı çekiyorum, hep yapma etme diyerek büyümez elbet.
O yüzden tek çare sakinlik ve eğitici şekilde davranmak.
Sevdiği şeyleri bularak ona göre yönelmek.

Benim oğlum yeni yeni arabalar ile tamamen oynamaya başladı.
Bende ona onun ilgisini çekecek oyuncaklar alıyorum.
Hem eğitici hem de el oyalayıcı.
Böylelikle o da güzel vakit geçiriyor bizde, kızmadan bir birimizi üzmeden vakit geçiriyoruz.
Zaten şahsım adıma diyeceğim geçirebildiğim saat dilimleri belli, haftasonlarımı iple çekerek çocuğuma adıyorum. Yeterki mutlu olsun, üzülmesin, bizi çok özlüyor, o özlemi hafiflesin.

İnşallah sen de evladın ile kaliteli zaman yaratabilirsin.
Aynı zamanda eşinin davranışı doğru değil, o çocuk dünyaya sadece senin sayende gelmedi.
Tek eğitmeni de sen değilsin, eşinin de sana destek olması gerek, o da babası.
Çocukların babadan da gerekli eğitimi alması ve iletişimi kurması gerekmekte.
"Tek anne sen değilsin" demesi kolay, ama insan kendisini dünyadaki tek anne sanıyor kendi evladı ile.
Evet dünyada yalnız değiliz, ama her çocuk şahsına munhasır, hiç biri birbirine benzemiyor.
Her birinin zorluğuda ayrı, o yüzden bir an önce eşini de bu konulara dahil etmek zorundasın.
Yoksa kendi psikolojini bozarsın ve çocuğuna da bu şekilde faydan hiç olmaz.

Genişletmek için tıkla...

annekuslarucuyo .!.:

yorumunuz icin tesekkur ederim.
bizde sizin gibi bi ozleme durumu da yok,sabahtan aksama kadar beraberiz tam tamina 3 senedir.
bence ben onun icin gereginden fazla sey ifade ediyorum,oyun arkadasi,sevdigi,yedireni icireni,yeri gelince hizaya getireni..yani bu babanin beni anlamiyor sen anlat diyip geri cekilmesinden kaynaklaniyor tabi..
aslinda esim gencken bi cok cocuk kamplarinda egitmenlikte yapmis,resimleri videolari dolu..oglum onunla degil benimle iletisime gectikce aliniyormudur nedir anlamadim gitti,uzak duruyor,bi nevi hersey ustume kaliyor..
sagolsun benden ev yemek isini cok beklemez o konuda hakkini yemeyim.
isten gelince cogu kez mutfaga da girer,evi siler supurur,gelirken alisverisi yapmis olur..
fiziksel yuku kendince ustumden almaya calisiyor ama oglanla oyun kurmaya calisip da oglum onu istemeyince adam cocuk gibi guceniyor,icine kapaniyor,herseye beni one suruyor..

herkes aslinda tek anne..
biz evlatlarimiz icin dunyaya acilan ilk kapilariz.
tekrar cok tesekkur ederim yorum icin

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

10 aylik oglumla bile senin durumundayim su an senin boyle olman cok dogal, hamilesin ve de yaninda 3 yasinda bir cocuk daha var cokkkk zor cok Allah sabir versin.
Ben de cocugun dogaya cikarilmasindan yanayim. Ayrica neden elaleme rezil oluyormussunuz ki tek cocuk sizde mi var sanki onlara nooluyor? Birakin cocuk yerlerde yuvarlansin. Bu yaslarda normal diye biliyorum. O da sizin dikkatinizi cekmeye calisiyor boyle yaparak.

Genişletmek için tıkla...

grill .!.:

benim iki kızım var 3 yaş ve 1.5 yaş. dışarıda o kadar fenalar ki her defasında dışarı çıktığım için pişman oluyorum. pişmanlık 2 gün sürüyor. sonra yine dışarıdayız.
çocuk sonuçta, eve hapsedemem ki. zaman geçiyor büyüyorlar bir anda.
ki kocanın yardımcı olmadığını söylüyorsun. yetişkinler laf dinlemezken çocukların eleştirilmesi haksızlık.

Genişletmek için tıkla...

annekuslarucuyo .!.:

tabi haksizlik..
herseyi anliyorlar desek de hala beyinleri gelisiyor cogu seyi kafalarinda oturtmak icin caba sarfediyorlar..
en cok kendimi elestiriyorum zaten..
herseyi gectim bende evde fenalik geciriyorum,kus gibi butun gun insan catliyor..
bizde sizin gibiyiz aslinda.
cildirsam da 2 gun sonra en gec disardayiz,havalar guzelken ne kadar tadini cikarirsa ancak o kadar,zaten 1 aya sogur havalar,parklar filan hep camur olur diye korka korka goturuyorum.

Genişletmek için tıkla...

souvvenir .!.:

Öncelikle rica ederim, anneler böyle işte, herşeyde herşeye yetmeye çalışıyoruz.
Ama bizim de güç ve takatimiz bir noktaya kadar yetiyor.
Dediğim gibi benim oğlum bu aralar öyle, babasını istemiyor, babası sarılıp öpmek istiyor "git" diyor ona.
Eşim yine de yılmıyor, seveceği birşeyler yapmaya çalışıyor ki ilgisini çeksin.

Böyle olmaz ama, eşiniz de çocukla çocuk olmamalı.
Çocuklar malesef ki çok sabır istiyor, kendim de bunu öğrendim bunca zaman içerisinde.
Ve sabrı tüketebiliyorlar, insan yorulup zorlanıyor psikolojik olarak.
O yüzden sizin yapacağınız eşinize de bu anlamda destek olmak belki.
Durumu ona anlatmak.
böyle yaptığı zaman çocuk ondan daha da uzaklaşacak, nasılsa çaba sarf etmiyor diye.
Bu anlamda çocuklar tek ilgi noktası olmak ister ve en çok ilgiyi de kimden alıyorsa onu ister.
Zaten bütün gün berabersiniz nazını da çilesini de sen çekiyorsun ve bunu çocuk anlıyor.
Farkında herşeyin.
Baba gelince de "nasılsa beni anlamıyor istemiyor" diyerek bir kenara çekilince olmuyor.
Çocukta bu nasılsa benle ilgilenmeyecek diyerek dışlıyor.
Bütün mevzu bu bence.

Allah yardımcınız olsun. İnşallah eşiniz biraz daha ılımlaşır bu konuda.
Yoksa işiniz zor, hele ki bir de ikincisi yolda iken.
Eşinizden daha çok destek isteyin, olmadı bir pedagog ile görüşün, bir sefer dahi olsa fayda faydadır.
Eminim en düzgün şekilde o sizi yönlendirecektir.
Belki de en sağlıklısı bu olacaktır, aksi halde yine en çok yıpranan siz olacaksınız.
Ve haliyle çocuğunuz bundan çok kötü etkilenecektir.

Genişletmek için tıkla...

annekuslarucuyo .!.:

merhaba,
Bu konuyu utana sIkila yaziyorum cunku elimde olanin kiymetini bilmiyormus isyan ediyormus gibi hissediyorum kendimi..
3 yasinda bir oglum var ve 6 aylik hamileyim.
1 haftadir kendimi cok dipte hissediyorum,oglum siradan bi cocuk yaramazliklari tabi ki var ama ozellikle disari ciktigimizda bizi rezil rusva ediyor,geceleri kac kere yanima geliyor saymiyorum bile..
Esim kesinlikle oglumla bi yere tatil amacli gitmek istemiyor,nereye gittiysek burnumuzdan geldi cunku.
Parka cikardigimizda bile kendini yerlerde surumekten etrafina donup bakmiyor.
Artik ona karsi iyice tahammulsuzlestim,kizmak hicbirseye hic kimseye faydali degil,zaten ardindan gelen vicdan azabi beni daha cok yorup kahrediyor.
Careyi kendimi eve kapamakta buldum cunku rezil olmaktan biktim
Ogluma hamileyken cok rahat bi hamilelik gecirdim,onunla konusurdum spor yapardim vs..
Evde kurallar var ama ozgur oldugu soz sahibi oldugu bi cok konu da var,hep dengeyi bulmaya calistim ama anlamiyorum neden bu cocuk bu sekilde davraniyor..
farkettiyseniz hep BEN diyorum cunku esim pek cocuk yetistirme konusunda destek olmadi..
Bu hamileligim ne yazik ki kaos halinde geciyor,kendimi cok suclu hissediyorum..Elimde olmadan karnimdakine haksizlik yaptigimi dusunuyorum,sonucta yasadigim stres,sesimin yukselmesi herseyi oldugu gibi sunger misali cekiyor kizim..
Yasadigim yerde kresler eylule kadar kapali,acilmasina az kaldi ama ben 15 gun degil 1 saatin bile hesabini yapar oldum.
3 yasinda cocuga haksizlik yaptigimi dusunmekten ve karnimdakine eziyet etmekten de bitap dustum resmen..
Aglama krizlerine giriyorum esim abartiyorsun dunya uzerindeki tek anne sen misin diyip geciyor.
Neden 2. cocuk derseniz..
Allah bilir tabi kimin erken gidecegini ama hep birbirine destek olacak kardesler olmasini istedim,ben bugun varim yarin yokum,yasim da gidiyor,30 yasindayim..ne kadar erken o kadar iyi dedim kendimce..
ne yapacagimi nasil rahatlayacagimi bilmiyorum.
hep dua ediyorum,Kuran okuyorum ama bikac saat sonra oglumun inlemeleri beni cileden cikariyor..
kimsin ki sen diyorum,sabretmekten aciz insansin..
cok fena depresyondayim

Genişletmek için tıkla...

annekuslarucuyo .!.:

Allah razi olsun cok tesekkur ederim.
insan kendi memleketinde yeri gelir yapistirir cevabi ama yasadigim yerde bunu yapmaya utaniyorum..
artik bilmiyorum benim oglan mi cilgin bunlarin cocuklari mi sakin,kendi hallerinde oyun oynarken benim oglan azginlik yapinca ve ben oglumu onlarin konustugundan farkli bi dille uyarinca yerin dibine giriyorum cunku zaten dil ve gorunus bakimindan buranin yerlilerinden cok farkliyim,oglumda -Allah saglik versin- etrafin dikkatini bagirmasiyla filan cekince cok uzuluyorum..
hani gercekten yasamayan anlamaz bi yerde azinlik olma duygusunu ki sanirim yasadigim yerde tek turk benimdir,azinlik bile sayilmam..
aldik gecen ay dag evine gittik ormanlik daglik bi yer,bagirsin cagirsin istedigi kadar diye..
bagirdi cagirdi tabi..
beni okul donemi dusunduruyor..
insallah uyumlu olur,yuzum kipkirmizi olmaz kresinde..
biz cocugunuzla ugrasamiyoruz derlerse ne esimin dilinden kurtulabilirim ne de kendimi affederim

Genişletmek için tıkla...

bsrgunes .!.:

Benim erkek kardeşim de öyleydi perişan ediyordu bizi. Şimdi o kadar sakin o kadar efendi

Genişletmek için tıkla...

lknr .!.:

Evet bunalmis olabilirsin ama cocuk dedigin bi kosede oturup kalsa ona cocuk denmez bence. Cocuk bu kiricak dokucek ustunu kirleticek..cocugunuzla eglenmeyi oyun oynamayi deneyin. İse yarar diye dusunuyorum

Genişletmek için tıkla...

pelin- .!.:

bence kesinlikle çocuğu daha çok dışarı çıkarmalısınız, çıktıkça alışacak, diğer çocuklar gibi davranmaya başlayacak, hem dil gelişimi için de olumlu olur diğer çocuklarla diyalog kurması.
bırakın baksınlar, emin olun türkiyede olsanız daha çok bakarlar, hiç farklı olma psikolojisine girmeyin.
ben yerinizde olsam iyi bir pedagog bulur ve çözümü onunla birlikte arardım, hem kardeşinin gelişi sürecinde de uzman desteğine ihtiyacı olacak, şimdiden başlaması en iyisi sanki.

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

Ne munasebet, cocugunuz da siz de irk ve davranis acisindan farkli hatta tek olabilirsiniz ne varmis utanacak? Her cocuk bir olur mu hic? Kimisi yaramaz olur kimisi sakin. Gonul elbet ister sakin cocuk olsun diye ama Allah onunda oyle yaratmis naapsin. Kiyamam ona annem ilkokul ogretmenidir, okula baslayinca butun cocuklarin duzeldigini ve sakinlestigini soyler. Yureginizi ferah tutun, ailenize saglikli gunler dilerim onemli olan saglikli olmak hayatta olmak

Genişletmek için tıkla...

Cakmamarliyn .!.:

bu konu benı oyle korkuttu kı, bizde ayrı dilleri konuşuyoruz ve bırbırımızın dilini bilmediğim için aramızda da İngilizce konuşuyoruz üstüne. bu bahsettiğiniz problemi internette cok okudum. yol yakınken donmeyı bıle düşünüyorum artık

Genişletmek için tıkla...