Kızlar panikteyim biraz.
Yakın arkadaşım 31 yaşında. Sağlıklı bir ilişkisi olmuyor yillardir. Ben 25 yaşındayım. Uzun süredir hayatımda kimse yok. Arkadaşıma çok üzülüyorum. Aynısı ya başıma gelirse diye çok korkuyorum. Gelir mı ki ya ? Ya birkac kez sevdiğim insanların başkasını sevdiğini öğrendim. Platonikligi çok deli yaşamadım. Kendi psikilojimi düzeltmek için hemen o adamdan soğumaya zorladım kendimi. Nitekim soğudum da. Ama birkaç kez öyle olunca üstelik kilo da aldım. Hepten özgüvenimi yitirdim galiba bu konularda. Yakınimdaki arkadaşım da öyle olunca Allah dedim ben de öyle olucam herhalde. Demek istediğim evlenmemesi değil. Hayatında düzgün bir ilişki tutturamamis olması. Ay diyorum ,5 sene sonra ya ben de dikis tutturamamis olursam napicam. Kardeşim de yok benim bir başıma yaslanır ölürüm herhalde
Açıkçası moral istiyorum valla ne yalan söyleyeyim. Ufacık çocuklar sevgili buluyor ben bir başıma kuruycam galiba