Bende tıpkı anneniz gibi çoğu şeye ben yetişiyor tamamlamaya çalışîyorum ama yinede bazen çok üzülüyorum mesela komşular ailece toplanıp pikniğe gidiyor ya da akşam oturması falan yaparken biz hep seçiliyoruz bu aktivitelerden bunun istememesi yüzündenBenim babam da çekirdek ailesi ve damadı dışında kimseyi sevmez, ama güleç biri olduğu için kimse bunu farkında değil.
Benim farketmem bile 28 yılımı aldı. Bir anda bir aydinlanma geldi. Misafirlere güler yüzle hoşgeldiniz der, yalandan bir iki yüzeysel konuşur,sonra salona geçer. Misafir hep annemle takılır. Kendi kardeşleri bile babamla "abi nasilsin-bi yaramazlık yok di mi" cümlesini kurar,sohbet biter. Sonra telefonu annem alır uzun uzun konuşur. Hiç bir arkadasi asla eve gelmez ya da bir arkadaşıyla,akrabasiyla piknige falan gitmeyiz:) "bugün bayram/kandil şunu bunu arayayım" diye bir dusuncesi yoktur:) kardeşi veya babasi değilse şehir disina kimsenin cenazesine , düğününe gitmez-annem gider. Gelen konugu güzel güzel uğurlar 'yine bekleriz' der, ama bir kere asla görmedim ki herhnagi anneme birini davet etmesini söylesin,ya da arasın
Sanki annemi halkla ilişkilere atamış gibi biriama kimse farkında değil, ben bile dediğim gibi çok geç yaşta farkettim. Onu farketmem de kendi gizli yabaniliğimi kesfedince oldu . Kendimi sorgularken bir anda bu gerçek tüm Aydınlıgiyla karşıma çıktı ablam da çok yabanidir. 8 yıllık evliliğinde o kadar hiç misafir davet etmedi ki yemek masasini kaldırdı yer kaplıyor diye
Ama olsun, bazı insanlar yabanidir. Sevdiklerine iyi olması yeterli bence.
El iyisi olsa daha kötü
Kimse kimseyi bir göreve atamıyor ki. Sen talip oluyorsun.Benim babam da çekirdek ailesi ve damadı dışında kimseyi sevmez, ama güleç biri olduğu için kimse bunu farkında değil.
Benim farketmem bile 28 yılımı aldı. Bir anda bir aydinlanma geldi. Misafirlere güler yüzle hoşgeldiniz der, yalandan bir iki yüzeysel konuşur,sonra salona geçer. Misafir hep annemle takılır. Kendi kardeşleri bile babamla "abi nasilsin-bi yaramazlık yok di mi" cümlesini kurar,sohbet biter. Sonra telefonu annem alır uzun uzun konuşur. Hiç bir arkadasi asla eve gelmez ya da bir arkadaşıyla,akrabasiyla piknige falan gitmeyiz:) "bugün bayram/kandil şunu bunu arayayım" diye bir dusuncesi yoktur:) kardeşi veya babasi değilse şehir disina kimsenin cenazesine , düğününe gitmez-annem gider. Gelen konugu güzel güzel uğurlar 'yine bekleriz' der, ama bir kere asla görmedim ki herhnagi anneme birini davet etmesini söylesin,ya da arasın
Sanki annemi halkla ilişkilere atamış gibi biriama kimse farkında değil, ben bile dediğim gibi çok geç yaşta farkettim. Onu farketmem de kendi gizli yabaniliğimi kesfedince oldu . Kendimi sorgularken bir anda bu gerçek tüm Aydınlıgiyla karşıma çıktı ablam da çok yabanidir. 8 yıllık evliliğinde o kadar hiç misafir davet etmedi ki yemek masasini kaldırdı yer kaplıyor diye
Ama olsun, bazı insanlar yabanidir. Sevdiklerine iyi olması yeterli bence.
El iyisi olsa daha kötü
Maalesef evlrnmeden öncede böyleymiş
Bazi insanlar bazı ortamları sevmezler.Kimse kimseyi bir göreve atamıyor ki. Sen talip oluyorsun.Benden de ne kadar zorlasan öyle 50 kişi ağırlayan, tek eli ile 10 kişilik servis açarken sohbet edebilen biri çıkmaz, çıkmıyor da. Olmuyor lan napayım. Eşim beni böyle zorlasa inan dayanmam, ben de onu anlayışla karşılıyorum mesela, saçma sapan gördüğüm birkaç huyu var, idare ediyorum. Çünkü düzelmez. Ben düzeldim mi? Yooo. Eee?
Aynen, içinde olana karı/koca gerekmiyor zaten, gittiğin yerde o düzeni kendine çekiyorsun. Annen böyle biriymiş hep, baban ise o ortama öyle böyle uyum sağlayan biri. Etkisi yok adamın. Konu sahibi bence kendi de çok yapamıyor, aradığı şey destek.Bazi insanlar bazı ortamları sevmezler.
Konu sahibi kalabalık pikniklere, akşam oturmalarina ozeniyormus ama piknik için kcoa şartı yok ki. Kök ailen, ablan kardeşin bir gün ayarla , eşin için de 'onlarin firma denetlemeye girecekmis,bu aralar hep evde hesap kitap yapıyor,vakti yok' gibi bir bahane bul git pikniğe. Ya da çocuğu kocaya bırak, sen buluş akşam arkadaslarinla arada sırada. Çözüm üretmek yerine adamı darlamanin çok da bir alemi yok.
Ben de dışardan gören çok sosyal, parti kızı zanneder. Ama biri buluşmaya ikinci üçüncü kisiyi getirince - tanışma etkinliklerinde - kalabalık kamplarda - cistak cistak müzikli yerlerde inanılmaz geriliyorum.
Zorla değil ya
Bizimkiler mutlular ya. Annem çok zor bir ikizler kadınidir. Babamdan başkasıyla evlense kesinlikle bosanirdi. Kimse çekemez öyle baskın birini. Eskiden hep 'babam anneme katlanıyor' olarak bakardım. Çünkü evde bağıran çağıran sadece annem. Ama sonra dengeli bir çift olduklarını farkettim. Babam da hep der 'ben zaten stresli bir işte çalışıyorum, anneniz sayesinde evde kafam rahat. Sağolsun her şeyi o düşünür'Aynen, içinde olana karı/koca gerekmiyor zaten, gittiğin yerde o düzeni kendine çekiyorsun. Annen böyle biriymiş hep, baban ise o ortama öyle böyle uyum sağlayan biri. Etkisi yok adamın. Konu sahibi bence kendi de çok yapamıyor, aradığı şey destek.
sizin nereniz yabani ya herkese uzun uzun mesajlar atıp yardımcı oluyorsunuzBenim babam da çekirdek ailesi ve damadı dışında kimseyi sevmez, ama güleç biri olduğu için kimse bunu farkında değil.
Benim farketmem bile 28 yılımı aldı. Bir anda bir aydinlanma geldi. Misafirlere güler yüzle hoşgeldiniz der, yalandan bir iki yüzeysel konuşur,sonra salona geçer. Misafir hep annemle takılır. Kendi kardeşleri bile babamla "abi nasilsin-bi yaramazlık yok di mi" cümlesini kurar,sohbet biter. Sonra telefonu annem alır uzun uzun konuşur. Hiç bir arkadasi asla eve gelmez ya da bir arkadaşıyla,akrabasiyla piknige falan gitmeyiz:) "bugün bayram/kandil şunu bunu arayayım" diye bir dusuncesi yoktur:) kardeşi veya babasi değilse şehir disina kimsenin cenazesine , düğününe gitmez-annem gider. Gelen konugu güzel güzel uğurlar 'yine bekleriz' der, ama bir kere asla görmedim ki herhnagi anneme birini davet etmesini söylesin,ya da arasın
Sanki annemi halkla ilişkilere atamış gibi biriama kimse farkında değil, ben bile dediğim gibi çok geç yaşta farkettim. Onu farketmem de kendi gizli yabaniliğimi kesfedince oldu . Kendimi sorgularken bir anda bu gerçek tüm Aydınlıgiyla karşıma çıktı ablam da çok yabanidir. 8 yıllık evliliğinde o kadar hiç misafir davet etmedi ki yemek masasini kaldırdı yer kaplıyor diye
Ama olsun, bazı insanlar yabanidir. Sevdiklerine iyi olması yeterli bence.
El iyisi olsa daha kötü
Bencedesizin nereniz yabani ya herkese uzun uzun mesajlar atıp yardımcı oluyorsunuz
Ben gizli yabaniyim. Sık sık bulustugum,çok sevdiğim yakın arkadaş sayım 30u geçer , boş zamanlarımda hiç tanimadigim bir turistle bulusur şehri gezdiririm, bu akşam bile geçen hafta tiyatroda tanıştığım biri tarafından bir oyuna davet edildim,ona gideceğimsizin nereniz yabani ya herkese uzun uzun mesajlar atıp yardımcı oluyorsunuz
ooo bunlar ben ve eşim için ultra insan canlısı sevecen durumlar bunu istinaden sizin gizli sosyal fobiniz varsa bizim alanen açık açık fobinin ötesinde bi şeyler var isim bulamadım,Ben bi tık daha iyim ama eşim benide aşağı çekiyor yeni birileri ile asla tanışmak istemez daha dün arkadaşım eşli buluşalım diye teklif etti diyorum ne gerek var siz takılın işte bizsiz diyorBen gizli yabaniyim. Sık sık bulustugum,çok sevdiğim yakın arkadaş sayım 30u geçer , boş zamanlarımda hiç tanimadigim bir turistle bulusur şehri gezdiririm, bu akşam bile geçen hafta tiyatroda tanıştığım biri tarafından bir oyuna davet edildim,ona gideceğimama aynı zamanda ciddi derecede asosyallik bulgularim var.
Beni az tanıyanlar asla tahmin etmez ama yakınlarım bu huyumu çok iyi bilir.
Mesela couchsurfingde biriyle eşleştim, turist gezdirecegim. 'yanimda bir arkadaşım daha var' derse hiç hoşuma gitmez. Edebilirsek iptal ederim. Biriyle bulusacakken yanında birini getirse uyuz olurum, ağzımı bıçak açmaz. Öncesinde söylerse 'hayir ya getirme, Erken ayrılır onla buluşursun' derimTanışma etkinlikleri falan oluyor bazen, dil gruplarının ya da gezgin sayfaların. Herkes herkesle konuşuyor. Bir iki kere gittim, bir kisiyle bile konuşmadan çıktım, nefret ederim. Ya da kalabalık kamp organizasyonlari olur beni bıçaklasan gitmem:)
Bir çocuk beni hep couchsurfing eventlerine cagirirdi,böyle derdim gitmezdim.
Eki Görüntüle 3257381
Bir gün buluştuk,çıkışta buraya gidecekti "bir şey ismarlayayim sıkılırsan dönersin" dedi. Tüm gudubet ve suratsizligimla oturdum, insanların oynadıkları salak oyuna 'bu ne aw' bakışıyla baktım, bana soru soranlara bir kelimelik cevaplar verdim. Barmen, arkadasima demiş ki "arkadaşının canı mi sıkkın"
Tüm arkadaşlarım benimle tatile çıkmak ister , ben hep 'iyi bir tatil arkadaşı değilimdir, ama sen gitmek istersen yaz bana,ucuz bilet bulmaya calisayim' derim
Kalabalık , dans edilen, yüksek sesli müzikli mekanlara , partilere asla asla gitmem.
Ve 18-19 yaşımdayken sosyal fobinin bir çeşidi olan agorafobim vardı,ilaçla düzeldim :))
O yüzden konu sahibinin kocasını anlayabiliyorum. Eşim beni de istemediğim ortamlara zorlasa hatri için giderdim belki ama bana eziyet gibi gelirdi
Buna mı üzülüyorsunuz,az insan her zaman iyidir zamanla anlarsınızBende tıpkı anneniz gibi çoğu şeye ben yetişiyor tamamlamaya çalışîyorum ama yinede bazen çok üzülüyorum mesela komşular ailece toplanıp pikniğe gidiyor ya da akşam oturması falan yaparken biz hep seçiliyoruz bu aktivitelerden bunun istememesi yüzünden
Çok teşekkür ederim yorumunuz için kesinlikle aynen öyle ister istemez bu benim arkadaşlıklarıma da yansıyorSelam vermesin karismayin felan demişsiniz de kadına
Aynı sitede oturduğumuz bir komşum var
Çok iyi dost olduk
Ama eşi hickimseye selam vermeyen ve asosyal bir tip olduğu için
Eşimle tanışmiyorlar selam sabah yok çünkü
Biz arkadaşımla istediğim gibi görüşemiyoruz
Çünkü adam arkadaşı olmadığı için herşeyi karısıyla yapmak istiyor
Pazara eşiyle gidiyorlar
Yürüyüşe
Alış verise
İşte bunlar sosyal hayata eksileri
N Neffel haklı yani
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?