Hanımlar merhaba. Sizlere bir sorundan bahsedeceğim, değişik fikirlere ihtiyacım var.
1. dereceden bir akrabamın kardeşim ve bana beddua ettiğini öğrendik. Bu kişi baba tarafımdan birisi ve bu bedduayı babam vefat ettikten 6 ay sonra falan yapıyor (güya biz çok çektirmişiz babama, asla böyle birşey sözkonusu bile olamaz) Ben beddua ettiğini bilmeden, her kandilde simidimi aldım gittim, cumaları aradım cumasını kutladım, bayramda gittim, düğün yaptılar her fırsatta koşturdum vs. Kısacası yüzümüze gülmüşler ve arkamızdan konuşmuşlar.
Aslında daha çok şeylerini gördüm, ama yaşlı insan dedim, boşver dedim kendi kendime. Ama biz bu kadar iyi niyetliyken, beddua da nesi? Ve şimdi bu akrabam beni aradı, akşama yemeğe gelin hemde kurban etinizi verelim dedi. Ha bu arada bayramda ilk gün aradım kutladım, ikinci günü öğlen gelelim mi diye aradım etle uğraşıyoruz akşam gelin dediler, akşam gittik. Bir akrabam ChocolateMilk in kurban payını ver istersen dedi, beddua eden kişi de "etleri daha ayırmadım, ayırayım öyle" dedi. Bende "ne eti canım buraya et istemeye gelmedik ki, elinizi öpmeye sohbete geldik" dedim. Bende şimdi arayınca, ne eti canım bayram bitti gitti düşünme böyle şeyler falan dedim. Sonra ısrar etti illa yemeğe gelin diye.
Açıkcası içim almıyor. Yuvam yıkılsın diye beddua eden birinin yemeğini yemek. Kırmakta istemiyorum. Belki çaya geliriz dedim.
Bu arada eşim bu beddua işini bilmiyor, ben yaşlı insan diye geçiştirmeye çalışsam da o belki tamamen uzak durmak isteyebilir. Eşime söyleyemediğim içinde, onun gözünde de huzursuzluk çıkartan olmak istemiyorum çünkü eşime falan hep iyi davranırlar.
Siz ne dersiniz hanımlar? Sanırım akşama çaya gideceğiz, ama içimden gelmiyor, onları kırmakta istemiyorum. Off
Okuduğunuz için teşekkür ederim, karışık anlattıysam kusura bakmayın lütfen
1. dereceden bir akrabamın kardeşim ve bana beddua ettiğini öğrendik. Bu kişi baba tarafımdan birisi ve bu bedduayı babam vefat ettikten 6 ay sonra falan yapıyor (güya biz çok çektirmişiz babama, asla böyle birşey sözkonusu bile olamaz) Ben beddua ettiğini bilmeden, her kandilde simidimi aldım gittim, cumaları aradım cumasını kutladım, bayramda gittim, düğün yaptılar her fırsatta koşturdum vs. Kısacası yüzümüze gülmüşler ve arkamızdan konuşmuşlar.
Aslında daha çok şeylerini gördüm, ama yaşlı insan dedim, boşver dedim kendi kendime. Ama biz bu kadar iyi niyetliyken, beddua da nesi? Ve şimdi bu akrabam beni aradı, akşama yemeğe gelin hemde kurban etinizi verelim dedi. Ha bu arada bayramda ilk gün aradım kutladım, ikinci günü öğlen gelelim mi diye aradım etle uğraşıyoruz akşam gelin dediler, akşam gittik. Bir akrabam ChocolateMilk in kurban payını ver istersen dedi, beddua eden kişi de "etleri daha ayırmadım, ayırayım öyle" dedi. Bende "ne eti canım buraya et istemeye gelmedik ki, elinizi öpmeye sohbete geldik" dedim. Bende şimdi arayınca, ne eti canım bayram bitti gitti düşünme böyle şeyler falan dedim. Sonra ısrar etti illa yemeğe gelin diye.
Açıkcası içim almıyor. Yuvam yıkılsın diye beddua eden birinin yemeğini yemek. Kırmakta istemiyorum. Belki çaya geliriz dedim.
Bu arada eşim bu beddua işini bilmiyor, ben yaşlı insan diye geçiştirmeye çalışsam da o belki tamamen uzak durmak isteyebilir. Eşime söyleyemediğim içinde, onun gözünde de huzursuzluk çıkartan olmak istemiyorum çünkü eşime falan hep iyi davranırlar.
Siz ne dersiniz hanımlar? Sanırım akşama çaya gideceğiz, ama içimden gelmiyor, onları kırmakta istemiyorum. Off
Okuduğunuz için teşekkür ederim, karışık anlattıysam kusura bakmayın lütfen