sağlıksız mıydı dersiniz
sağlıksız mıydı dersinizSorunda bu zaten. Sadece derdi paylaşmak arkadaşlık değildir. Bence ilişkilerinizle birlikte arkadaşlığınızda toksikmiş. Sağlıklı bir arkadaşlık ilişkisi böyle olmaz.
ben de darbe yedim ama hâlâ işliyor nedense hahahaArkadaşlık için açılan konuları anlayamıyorum ben . Sanırım bu konuda çok darbe yiyince artık işlemiyor hiç bir şeyboşverin gitsin , kendisi bilir.
Sırtımda ki bıçakları satsam yalı alırımben de darbe yedim ama hâlâ işliyor nedense hahaha
Hiç suclamadim. Çünkü arkadaşlıklarımda her zaman naif ve vericiydim. Karşı tarafı incitecek herhangi buyuk bir hareketim olmadı. Bence siz de kendinizi yok yere sucluyorsunuz. Bazen dedim ya, o arkadaşlığın miadi dolar ve bitmeye mahkumdur. Bazen iki kişi farklı yönlere gider, ortak paylaşım kalmaz. Bazen bir taraf mutlu bir taraf mutsuzdur, ve mutsuz taraf sessizce uzaklaşır. Ben sebebi ne olursa olsun biten arkadasliklarimi hep içimden ve kalbimden uğurladım ve dönüp geriye bakmadım.katılıyorum, her ilişkinin bir ömrü var. keşke ben de rafa kaldırabilsem ama bazen güçsüz hissediyorum bu konuda. ortaokul yıllarındaki arkadaşlarım bile durup dururken rüyama girebiliyor. arkadaşlık meselesi hep bir yara bende galiba. bu yüzden bu kadar takıyorum. siz de benim gibi kendinizi suçladınız mı şuan olduğunuz noktaya ulaşana kadar? hep bir şeyi eksik yapan benim gibi hissediyorum da bazen.
Hiçbir şey göründüğü gibi değil aslında biliyor musunuz:) teyzemin tıpkı tarif ettiğiniz gibi 40 senelik bir arkadaşı var, aynı zamanda yıllardır kapı komşusu. Bir gün onlardaydim. Her yere birlikte giderler falan. Neyse yedik içtik, kadın evine gitti. Teyzem arkasindan yer içer gider bu hep böyle, sömürgeci dedi. Espri değil ciddi ciddi. Ben valla şok oldum:) sonra biraz daha dert yandı. Sonra ben ee peki teyze neden bu kadar samimisiniz o zaman dedim. Napiyim idare ediyoruz birbirimizi, başka arkadaşımız yok dedibiraz da şans işi galiba 40-50 yıl süren dostluklar. her şeyin denk gelmesi gerekiyor sanırım. dediğinizi uygulamaya çalışacağım. sınırları güzel çizilmiş arkadaşlıklarınız daim olsun :)
"ben onun için onun koşullarındayken değerliydim." aaaah kalbime oturdu bu söz. çok güzel açıkladınız. biten ilişkileri/arkadaşlıkları sürüklemeyip uğurlayabilmek lazımmış.Hiç suclamadim. Çünkü arkadaşlıklarımda her zaman naif ve vericiydim. Karşı tarafı incitecek herhangi buyuk bir hareketim olmadı. Bence siz de kendinizi yok yere sucluyorsunuz. Bazen dedim ya, o arkadaşlığın miadi dolar ve bitmeye mahkumdur. Bazen iki kişi farklı yönlere gider, ortak paylaşım kalmaz. Bazen bir taraf mutlu bir taraf mutsuzdur, ve mutsuz taraf sessizce uzaklaşır. Ben sebebi ne olursa olsun biten arkadasliklarimi hep içimden ve kalbimden uğurladım ve dönüp geriye bakmadım.
Mesela şimdi yazarken aklıma geldi, bir örnek vereyim. Bekarken üniversiteden beri yaklasik 15 senelik arkadaşım benim hayatima biri girdikten sonra benimle paylaşımlarını giderek azalttı. Ki ben hayatımdaki insandan bile fazla bahsetmiyodum. Ben yine aynı bendim. Sonra ben evlilik sürecine girdim ve paylaşımımiz neredeyse hiç kalmadı. Tamamen karşı tarafin tavrından ötürü. Ben onun için onun kosullarindayken degerliydim. O kalıptan çıkınca benim de bir anlamım kalmamış oldu.
eyvah eyvah çıkar ilişkisi yani. biz duygusal boşlukta tuhaf erkeklere vakit harcayınca üzülüyoruz da millet 40 sene birbirini idare ediyor demek.Hiçbir şey göründüğü gibi değil aslında biliyor musunuz:) teyzemin tıpkı tarif ettiğiniz gibi 40 senelik bir arkadaşı var, aynı zamanda yıllardır kapı komşusu. Bir gün onlardaydim. Her yere birlikte giderler falan. Neyse yedik içtik, kadın evine gitti. Teyzem arkasindan yer içer gider bu hep böyle, sömürgeci dedi. Espri değil ciddi ciddi. Ben valla şok oldum:) sonra biraz daha dert yandı. Sonra ben ee peki teyze neden bu kadar samimisiniz o zaman dedim. Napiyim idare ediyoruz birbirimizi, başka arkadaşımız yok dedi
Gercek dost o mutluyken onun mutluluguna mutlu olur. Ama sizinki bence bak bi mutsuz ben değilim arkadaşlığı gibiymiş7-8 yıllık bir arkadaşım var, son 3 yıldır çok yakındık. her gün konuşuyorduk, vakit buldukça da buluşuyorduk. geçen sene onun bir ilişkisi oldu fakat çok toksikti ve mutsuzdu. ben de aynı şekilde toksik bir durumun içindeydim. sürekli dertleşirdik ve garip bir şekilde, ikimiz de mutsuzuz diye daha da derinleşti arkadaşlığımız sanki. sonra ben çıktım o toksik ilişkinin içinden. ama arkadaşım kendi ilişkini bitirmedi, devam etti. bu senenin başında ben çok mutlu olduğum bir ilişkiye başladım. işte ipler orda koptu. arkadaşımla daha az konuşur olduk. yazdığımda içten cevaplar vermiyordu, hayatından çok az bahsetmeye başladı. hatta bir süre sonra hiç bahsetmemeye başladı. kendinle mi kalmak istiyorsun diye yokladığımda, evet diyordu. böyle böyle aylar geçti. zamanla muhabbetimiz tamamen bitti. hayatını hiç anlatmadığı için instagram hikâyesini bile gizlemişti bir gün benden. üzülüyorum gerçekten. en son kalp kırıcı bir konuşmamız oldu. benim ilişkimi onaylamadığından, çok hızlı kendimi kaptırdığımdan bahsetti. müdahale etmek istedim ama edemedim, sonra aklımda kabul ettim bunu dedi. neye müdahale edecekti ki? ben gayet mutluyum. hatta ben ona dedim, seni mutsuz gördükçe o toksik ilişkinin içinden seni çekip almak istedim ama müdahale edemedim diye. gözümün önünde neşesi söndü gitti resmen. 2 sene üst üste doğum günümü geçiştirdi ki birlikte hep güzel kutlardık o günü. hayat neşesini kaybedip bambaşka bir insana dönüştü. adım adım uzaklaştı benden. dışarıdan bakınca da ben mutluluğu bulup onu bırakmış insan konumuna düştüm. ne yapmam lazım hiç bilmiyorum. farklı açılardan bakıp fikirlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
Edebi tarafım güçlüdür"ben onun için onun koşullarındayken değerliydim." aaaah kalbime oturdu bu söz. çok güzel açıkladınız. biten ilişkileri/arkadaşlıkları sürüklemeyip uğurlayabilmek lazımmış.
Şöyle bi düşündüm, düşünüyorum, hala düşünüyorumhahahah olsun farklı yönleriniz güçlenmiştir
her ilişki başlar ilerler biter.biriyle sırf bir zamanlar çok mutlu oluyoruz diye ömür boyu taşıcaz diye bişey yok7-8 yıllık bir arkadaşım var, son 3 yıldır çok yakındık. her gün konuşuyorduk, vakit buldukça da buluşuyorduk. geçen sene onun bir ilişkisi oldu fakat çok toksikti ve mutsuzdu. ben de aynı şekilde toksik bir durumun içindeydim. sürekli dertleşirdik ve garip bir şekilde, ikimiz de mutsuzuz diye daha da derinleşti arkadaşlığımız sanki. sonra ben çıktım o toksik ilişkinin içinden. ama arkadaşım kendi ilişkini bitirmedi, devam etti. bu senenin başında ben çok mutlu olduğum bir ilişkiye başladım. işte ipler orda koptu. arkadaşımla daha az konuşur olduk. yazdığımda içten cevaplar vermiyordu, hayatından çok az bahsetmeye başladı. hatta bir süre sonra hiç bahsetmemeye başladı. kendinle mi kalmak istiyorsun diye yokladığımda, evet diyordu. böyle böyle aylar geçti. zamanla muhabbetimiz tamamen bitti. hayatını hiç anlatmadığı için instagram hikâyesini bile gizlemişti bir gün benden. üzülüyorum gerçekten. en son kalp kırıcı bir konuşmamız oldu. benim ilişkimi onaylamadığından, çok hızlı kendimi kaptırdığımdan bahsetti. müdahale etmek istedim ama edemedim, sonra aklımda kabul ettim bunu dedi. neye müdahale edecekti ki? ben gayet mutluyum. hatta ben ona dedim, seni mutsuz gördükçe o toksik ilişkinin içinden seni çekip almak istedim ama müdahale edemedim diye. gözümün önünde neşesi söndü gitti resmen. 2 sene üst üste doğum günümü geçiştirdi ki birlikte hep güzel kutlardık o günü. hayat neşesini kaybedip bambaşka bir insana dönüştü. adım adım uzaklaştı benden. dışarıdan bakınca da ben mutluluğu bulup onu bırakmış insan konumuna düştüm. ne yapmam lazım hiç bilmiyorum. farklı açılardan bakıp fikirlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
İstemekte onemlı bazen ınsan cıkmak ıstemıyor .herkesin yolunu tek başına bulacağına inanıyorum artık.
her şeye takılmamak olabilir mesela, süper güç gibi bir şeyŞöyle bi düşündüm, düşünüyorum, hala düşünüyorumyok, bulamadım
sizi çok sevdim, arada yazın buraya
vefa bir semt adı olmasın istemiştim :)her ilişki başlar ilerler biter.biriyle sırf bir zamanlar çok mutlu oluyoruz diye ömür boyu taşıcaz diye bişey yokanlatışınızdan siz arkadaşlığınız için herşeyi yapmışsınız o görüşmek istemiyor.içiniz rahatsa önünüze bakın..çok bişey yapmak istiyorsan mesaj at ama bence arkadaşın görüşmek istemiyor
evet evet, durduğumuz yerin verdiği acıyla değişimin acısı arasında seçim yaparak yaşıyoruz bu hayatı.İstemekte onemlı bazen ınsan cıkmak ıstemıyor .
Belkıde karsısına kımse cıkmıodur .Çıksa belkı bu duzenı degıstırırevet evet, durduğumuz yerin verdiği acıyla değişimin acısı arasında seçim yaparak yaşıyoruz bu hayatı.
Bir benzeri 25yıllık arkadaşım. Her yerden blokladim görüşmüyorum. Cooook daha rahatim. Uzun yıllardır arkadaşım olabilir ama kangren olan kolu da kesmek gerekir7-8 yıllık bir arkadaşım var, son 3 yıldır çok yakındık. her gün konuşuyorduk, vakit buldukça da buluşuyorduk. geçen sene onun bir ilişkisi oldu fakat çok toksikti ve mutsuzdu. ben de aynı şekilde toksik bir durumun içindeydim. sürekli dertleşirdik ve garip bir şekilde, ikimiz de mutsuzuz diye daha da derinleşti arkadaşlığımız sanki. sonra ben çıktım o toksik ilişkinin içinden. ama arkadaşım kendi ilişkini bitirmedi, devam etti. bu senenin başında ben çok mutlu olduğum bir ilişkiye başladım. işte ipler orda koptu. arkadaşımla daha az konuşur olduk. yazdığımda içten cevaplar vermiyordu, hayatından çok az bahsetmeye başladı. hatta bir süre sonra hiç bahsetmemeye başladı. kendinle mi kalmak istiyorsun diye yokladığımda, evet diyordu. böyle böyle aylar geçti. zamanla muhabbetimiz tamamen bitti. hayatını hiç anlatmadığı için instagram hikâyesini bile gizlemişti bir gün benden. üzülüyorum gerçekten. en son kalp kırıcı bir konuşmamız oldu. benim ilişkimi onaylamadığından, çok hızlı kendimi kaptırdığımdan bahsetti. müdahale etmek istedim ama edemedim, sonra aklımda kabul ettim bunu dedi. neye müdahale edecekti ki? ben gayet mutluyum. hatta ben ona dedim, seni mutsuz gördükçe o toksik ilişkinin içinden seni çekip almak istedim ama müdahale edemedim diye. gözümün önünde neşesi söndü gitti resmen. 2 sene üst üste doğum günümü geçiştirdi ki birlikte hep güzel kutlardık o günü. hayat neşesini kaybedip bambaşka bir insana dönüştü. adım adım uzaklaştı benden. dışarıdan bakınca da ben mutluluğu bulup onu bırakmış insan konumuna düştüm. ne yapmam lazım hiç bilmiyorum. farklı açılardan bakıp fikirlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?