Artık daha fazla dayanamayıp buraya yazmak istedim.Bazı arkadaşlar lezbiyenleri o kadar aşağılaşmışlar ki.Yerden yere vurmuşlar.Kimisi sapık demiş , kimisi hastalıklı demiş.Öncelikle birşey itiraf etmek istiyorum burdaki herkese , forumdaki tüm insanlara, forumdan atılma riskine rağmen.
BEN LEZBİYEN BİR KADINIM !!!
Öncelikle ben kendimi bildim bileli lezbiyendim.Çocukluktan itaberen hep bu yöndeydi hislerim.Ergenlıktete değişmedi.Yetişkinliğimde de değişmedi.Yani hayatımın hiç bir döneminde erkeklere karşı ne bir sevgi nede ilgim oldu.Erkeklerden sıkıldım bide kadınları deneyelim durumları hiç bir zaman olmadı bende.Lezbiyen olduğumu anca 21 yaşında kabullenebildim ben.Ondan önce hep inkar ettim kendimden.Ama ne kadar engel olmaya çalışssamda hislerim hiç bir zaman değişmedi.Beni korkutan şey lezbiyenliğin kendisi değildi.Korktuğum şey yalnızlık, kimseye derdimi anlatamamak ve toplumdan dışlanmakdı.Bu korkumu 21 yaşındayken anca yenebildim.Kabullendimde ne değişti diye soracaksanız, size tuhaf gelicek ama eskisine oranla çok daha mutluyum.Ama yinede gizliyorum toplumdan kendimi.Ne ailem nede en yakın arkadaşalrım bilmiyorlar gerçek beni.Onlara söylemeyi o kadar çok isterdim ki ama korkuyorum işte; dışlanmaktan , alay edilmekten , sapık muammelesi görmekten.Oysa hiçbir zaman en yakın arkadaşlarıma ''o gözle'' bakmadım.Ama lezbiyen görünce aklınıza hemen bu gelir sizlerin.Sizlere sarkıntılık edeceğimizi , aşık olacağımız aklınıza gelir.Ve bizimle aynı ortamda bulunmaktan kaçınırsınız çünkü isminiz çıkabilir.İlk defa lezbiyen olduğumu bu kadar kadının olduğu bir yerde sanal da olsa itiraf edebiliyorum.Gerçek hayatımda annemin bilmesini o kadar çok isterdim ki ama beni evlatlıktan redd etmesinden korkuyorum.O beni gelinlik giyeceğimi , çocuklarımın olduğu günleri hayal ediyor.Öylesine üzülüyorum ki onu hayal kırıklığına uğrattığım için.Ama anlamayacağınızdan eminim ama elimde değil gerçekten.Suçluluk duygusu çekiyorum her gece yatağıma yattığımda.Siz hiç bilemezsiniz bu duyguyu.Midenizde oyle bir rahatsızlık yaratırki koparıp atmak istersiniz midenizi.Sadece annemin ve ablamın lezbiyen olduğumu bilmesini isterdim.Başka kişilerin değil.Çünkü buna hazır değilim.
Çoğunuz için bizler sapıkça fantezileri olan , her daim seks düşünen azgın kadınlarız.Erkeklerden sıkılıp başka şeyler arayan insanlarız size göre.Küçük kızlara sarkıntılık eden aşağılk insanlarız.Erkeksi , erkekliğe özenmiş , erkek gibi giyinen , davranan kadınlarız sizlere göre.Oysa bu hiçde doğru değil.Aramızda bir kaç kişinin yaptığını , bizlerin çoğuna mal etmenız çok büyük bir haksızlık bence.Ben ne her daim seks düşünüyorum nede küçük kızlara ilgi duyuyorum.Emin olun ki lezbiyenlerin büyük bir çoğunluğu benim gibi kişiler.Hiçbirimizin görünüş olarak sizlerden farkımız yok.Uzaylıda değiliz biz.Ama gizliyoruz maalesef kendimizi sizlerden , buna mecburuz çünkü bizlerden maalesef nefret ediyorsunuz.Halbuki ben o kadar çok kendimi tanıtmak isterdim ki sizlere ama kadınları sevmem kadınlardan hoşlanmam , yaptığım tüm iyi şeyleri , karakterimi, başarılarımı , kişiliğimi hepsini örtbas edip , sapık olarak yada psıkopat olarak görülmemi engelleyemeyecek sizlerin gözünde.
Ne yaparsam yapayım ''ruh hastası'' olmadığımı ispatlayamacağım sizlere.Bir hastalığa sahip insanların mutsuz olabilceğini tahmin edersiniz.Kansere yakalanan mutlu bir ınsan gördünüz mu hıç , yada panik ataklarından müzdarip bir kadının , ben çok mutluyum bu hastalıktan dediğini hiç duydunumuz mu ? Biliyorum size çok tuhaf gelicek ama ben lezbiyenliğimden mutluyum herşeye rağmen.Kendi irademle sevdim kadınları bunca sene, hiç bir kimsenın baskısı haberi bile olmadan.Ruh hastası olsam lezbiyen olmaktan mutsuz olur ve bundan kurtulmak için elimden geleni yapardım.Ama mutsuz değilim.Tahmin ediyorum ki git bir doktara görün , bir iki ilaç al birşeyceğin kalmaz diyeceksiniz ama bu beni çok ama çok mutsuz ediyor.Aynı şeyi ben sizden istesem mesala.Bir iki ilaç alıp lezbiyen olabilirmisiniz.Vazgeçebilirmisiniz erkeklere duyduğunuz sevgiden , aşktan.Hiç sanmıyorum işte benim durumumda böyle.Pek bir farkı yok.
Birde bizlerin bilinçli olarak böyle olduğumuzu düşünüyorsunuz biliyorum.Ama öyle değil.Hangi aklı başında olan insan dışlanacagını , alay edileceğini , insanların ona sapık gözüyle bakmasını isteyerek seçer.Bana tercih imkanı verilseydı inanın bana lezbiyenliği tercih etmezdim.Peki siz hetereosekseul olmayı bilinçli mi sectiniz.Birileri size sordumu , lezbiyen mı yapalım seni yoksa hetereoseksel mı diye ?
Lezbiyen bir kadın olarak hayatımda vazgeçtiğim ve pek çok kadının asla vazgeçemeyeceği şeyleri size listeleyim.
1) Hiç bir zaman anne olamayaçağım.
2) Annem beni hiç bir zaman olduğum gibi kabul edemeyecek.
3) Bir aile kuramayacağım.
4 )Yaşlandığımda kimseler yanımda olmayacak.
5) Lezbiyen olduğum için işimden atılma korkusu yaşıyorum.
6) Rol yapıyorum , gizleniyorum.
7) Pek çok kadının yaptığı gibi sırtımı zengin bir kocaya yaslama şansım hiç bir zaman olmayacak.Kendi paramı kazanmak zorundayım.senağlama
Sizce bunlardan vazgeçen biri , mutluluğu için mi burnunun dikine gider ?
Bunlardan vazgeçebilecek kadın var mı aramızda?
Umarım bizleri , sizlerin deyimi ile '' kadın sapıkları yada ruh hastalarını '' biraz olsun anlatabilmişimdir.Aslında bizler kadınların özgürleşmesini o kadar çok istiyoruz ki.Kadın-erkek eşitsizliğinin ortadan kalkmasını.Şiddete maruz kadınların azalmasını.Tecavuze uğrayan kadınların haklarının aranmasını.Bunun içinde çabalıyoruz , çalışıyoruz.Kadınların daha özgür daha güçlü daha eğitimli olması için destek veriyoruz.Feminist gruplara çoğumuz üyeyiz.(Lezbiyenlerin çoğu feministtir).Ama isterdik ki sizlerde bizleri anlayın , destek olun demiyorum sadece anlayamaya çalışsanız biraz.Sizlerin desteği olmadan kadınların özgür olmasını sağlayamayız.
Bizler kadınları sevıyoruz , sizlerde erkekleri ama bu yüzden kutuplaşmamıza gerek yok bence.
Kadınların daha özgür olduğu bir geleceğe birlikte gitmeye nedersiniz?
)
