Canım başın sağolsun,rabbim mekanını cennet etsin anneciğinin.Anneyi kaybetmek çok acıdır mutlaka..Bende babacığımı kaybettim hem de 3,5 yaşındayken .Benim babamla ilgili -fotğrafları hariç-hatırladığım hiçbir anım yok.En çok bu içimi acıtır,ses tonunu ,boyunu.göz rengini sadece anlatılanlardan biliyorum.Babamı ben sadece mezarlığında ziyaret ettim.En çok ne zaman ağladım biliyormusun evlendiğim gün .Neyse ölüm hep çok acıtıyor canı.Ama bu dünyanın düzeni maalesef böyle.Şimdi sen anılarına sıkı sıkı sarıl ve onun sana öğütlediklerini hiç aklından çıkarma.İnşallah sende ileride çok iyi bir anne olup yavrularına anlatırsın onu.Ben öyle yapıyorum babam hakkında bildiklerimi....Ve onun için dua et.O hep seninle canım unutma.Ben hep daraldığımda bir gizli melek beni feraha çıkartmıştır mutlaka.Mutluluklar...kimi kaybettiniz,neler yaşadınız ben annemi 2 ay önce kaybettim.gelecek günlerden hiçmi hiç umudum yok.hayata küstüm.onsuz hiçbişi yapasım yok çok zor hyat çook.nasıl atlatıcam bu durumu bilmiyorum.ağaçtan düşenin halini ağaçtan düşen anlar demişler.ne olur anlatın nasıl geçicek bu acım.
Canim basin sagolsun, Allah rahmet eylesin annecigine.
Ben Annemi yaklasik 2yil önce kaybettim ve bende hayat durdu sandim. Hic birseyden zevk almiyor sürekli agliyordum. Sunu söylemeliyimki annem aniden vefat etti ve ben 4aylik hamileydim. Bu psikolojiyle baya bir kendime gelemedim´.
Lafin kisasi yani arkadasim senin zamana ihtiyacin var. Zamanla acin azaliyor, unutmuyorsun kesinlikle onu andikca hala icin yaniyor ama acin hafifliyor.
Allah sana bu zor gününde bol sabir versin.
amin arkadaşım seninde başın sağolsun eminim affetmiştir seni baban.ben en son 5 yıl önce babamı kaybettim..kendisiyle bir hiç yüzünden boşanma sonrası küsmüştük ve babaannem yüzünden, ölümünden 3 ay sonra haberim oldu...heyecanla beklediğim 20.yaş günümü kocaman bir mezarlıkta babamı arayarak geçirdim...her ziyaretimde de beni affetmesini diliyorum ondan...bir evlat olarak...
bu ölümden sonra, 1 yıl kadar adeta boşlukta asılı olarak yaşadım...ne gülmem gülmek, ne ağlamam ağlamaktı...herşey-ben de dahil- kocaman bir hiç olarak geliyordu bana...babacığımın ismini o soğuk taşta görmek gücüme gidiyodu ama inancıma Allahıma sığındım..sonuçta ölüm O'nun emri...
ve bu olaydan aldığım en büyük ders, küslükleri hayatımdan kaldırmak oldu...eskisi kadar can ciğer olamasam da beni kıran, hatasını anlayan insanlara sırtımı dönmüyorum artık, dönemiyorum...aynı sahneyi bir daha yaşamaya gücüm yok çünkü...
Allah tüm ölmüşlerimize rahmet eylesin, kalanlara da hayırlı sağlıklı ömürler versin:Saruboceq:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?