yakınlarını kaybedenler...

Aralık 9 da ,doğuma bir hafta kala bebeğim karnımda öldü
evlat acısı.....allah kimseye yaşatmasın.Hayalkırıklığı,acı..ıkinci bebeğim de de aynısı olur mu diye çok endişeliyim.Eşimin psikolojisi çok kötü,her gün mezarlıkta.ıçine kapandı,ben desen kimseye belli etmemek için,gizli gizli köşelerde,yastık altlarında ağlar oldum.Allahım kimseye evlat acısı yaşatmasın.
kızımın her şeyi hazırdı,odası,kıyafetleri hepsini yıkayıp,ütüleyip kaldırmıştık,kızımın gelmesini bekliyorduk.Beşiğini süsledik,ama kızım beşik yerine mezara yattı..........
 

Allah sabir versin canim, cok zor bir durum. O melek olarak gitmis... Insallah bir dahaki bebeginde ayni seyi yasamazsin... Yanlis anlama,eger kendin toparlanamadiysan istersen psikolojik yardim al. Bazen insan kendi kendine cözemiyor acisini.
 
arkadaşlar hepinizin başı sağolsun öncelikle.Mekanları cennet olsun.ınanın bu yazdıklarınızı gözlerimden yaşlar akarak okudum.Allah geride kalanlara uzun ömür versin.
 
O kadar çok ölüm gördüm ki. Yengemin 2 yaşındaki kızı yanımızda öldü. Bundan 1 sene sonra aynı anda annemi, babamı, kardeşimi, amcamı ve yengemi kaybettim. Sonraki 6 yıl içinde de hem anneannem hem babannem vefat etti. İnsanın hayatı, sevdiklerini kaybettiğinde nasıl cehenneme dönüyor, o acı nasıl insanın içini yakıyor, yıllar geçse ve daha az hatırlasanız bile hatırladığınız an nasıl ilk günkü gibi tuz buz oluyorsunuz anlatamam. Sevdiklerinizin acısı, hatırladıkça kalbinizi sıkıştıran bir yumruk, sırtınızı eğen bir yük haline geliyor. Bazen varlığına alışıyorsunuz ama bazen de çok yoruyor. Tek diyebileceğim, fırsatınız varken sevdiklerinizle her anı sevgi dolu yaşayın. Onlarla geçirdiğiniz her gün aslında büyük bir şans ama ne yazık ki çoğu zaman ancak kaybedilince anlaşılıyor.
 
Kirgülü .!.:
Allah sabir versin canim, cok zor bir durum. O melek olarak gitmis... Insallah bir dahaki bebeginde ayni seyi yasamazsin... Yanlis anlama,eger kendin toparlanamadiysan istersen psikolojik yardim al. Bazen insan kendi kendine cözemiyor acisini.
Genişletmek için tıkla...

sağol canım.Evet yardım almayı düşünüyorum ,sonra vazgeçiyorum(kendimi iyi hissediyorum biranda)sonra tekrar kötü oluyorum.Yani sürekli duygu değişimi yaşıyorum.Dün biraz araştırdım,sanırım gidicem eğer yine vazgeçmezsem.Dediğin gibi tek başıma sağlıklı düşenemez oldum.
 
Takvimlerden silmek istediğim sene 2003.Her biri yaşadığım ev ahalisinden üç ölüm.Babaannem,ardından annem ve dedem...Aynı sene içinde aynı evde.

Annem,canım annem...Bak bende anne oldum şimdi,göremedin can annem.Sen bir evlen hep damadımı tutacağım derdin;evlendim,anne oldum göremedin annem.

7 sene geçti.Öyle derin izler bıraktı ki ölümün bende;hayat normal akışında devam eder gözükürken aklıma geliyorsun kitleniyor herşey annem.Babam yalnız yaşıyor ne alaka diyeceksin belki ama Antalya'ya taşındı.Senin kıyafet dolabını hiç bozmadı ve evlenmeyi aklından bile geçirmiyor.Seviyor seni hala...O gün geldikçe aklımıza ağlıyoruz yine telefonda.

O gün...Öğlen yemeğimizi yedik seninle beraber akşam soframız kurulmadı anne.Hastaneye yetiştirmek lazım seni,fenalaştın birden ama yol uzak.Arabadayız.Babam kullanıyor arabayı,yanında eniştem arkada sen ve ben.Dağ yolu,virajlı,karanlık.Senaryo değil,bilen bilir(armutlu-gemlik yolu)yazlıktaydık en yakın hastane yarım saat,yol fena.Babam hiç yola bakmıyor,sürekli gözü arkada konuşuyor değil mi diyor.Evet baba konuşuyor diyorum.Oysa sesini en son evden çıkarken duymuştum.Babama dönüp baktın uzun uzun y.... ben ölüyorum galiba dedin.Arabada hiç konuşmadın anne.Hiç açmadın gözlerini.Ellerin buz gibi yığıldın üzerime.Her virajda cansız bedenin düşüyordu üzerime.Her virajda babama yaşıyor sen sür diyordum.

Hastane...Doktor hemen çıktı yanından geç kalmışsınız dedi.Babam bir sandalyede oturuyordu.Ben sana söz veriyordum.Benimle hep gurur duyacaksın diye.Niye o sözler dökülüyordu bilmiyorum.seni morga götürdüm.Aptal aptal girdim oraya.Kapısını ben kapadım.Ne yaptığımı biliyor muydum?sanmıyorum.

Niye yazdım biliyor musun bunları anne.Zaman zaman bunalıyorum,çok ağlıyorum aklıma geliyorsun.Sonra eğer biri varsa yanımda takdir-i ilahi diyor.Biliyorum,hiç isyan etmedim ki zaten.Ama onlar bilmiyorlar ben senincansız bedeninle o yolu giderken artık bir daha eski ben olamayacaktım hiç...
 
17 yıl doldu martta eşimi kaybettim, kızım henüz 6 aylıktı, bir tarafik kazasında yitirdim. ev kira, o dönemde çalışmıyordum ortada kalakaldım. toparlanmam 2 yılı aldı, ailemin desteğiyle ayakta kaldım. sonra birgün dedim melek ne yapıyorsun, kendini de geç kızını dda düşünmüyorsun, bunu ona yapmaya hakkın yok. sonra toparlandım, mesleğimi yapmaya başladım. şimdi şükür durumum iyi, kızım güzel bir okulda okuyor. ama az çekmedim...
 

Allah rahmet eylesin
 
6 sene once annemı kaybettım.
soyleyebılecegım tek sey Allah dusmanıma bıle gostermesın...
zamanla hafıflıyor,ama unutulmuyor. yaran kabuk baglıyor ama o yara hep orda...
 
6 yıl önce ağbimi kaybettim öldüğünde nişanlıydım gelin oldum evden gelinlikle çıkarken onu arad ıgözlerim ama yoktu artık hiç olmayacaktı seneler acıları hafiflrtiyor ama hatırlayınca yaralar kanıyor her bayram gelişinde yada tüm aile toplanınca arıyorsun yıklıyorsun bebeğim oldu ağbimde görseydi dedim oğlum dayı deseydi ona oynasaydı onunla anneciğim hergün ağlıyor hala odası eşyaları yerli yerinde konuşuyor resmiyle her yaptığını anlatıyor ona çok acı ama mevlam bi yandan sabrınıda veriyor bize düşen onlar için hep dua etmek en çok buna ihtiyaçları var
 
ben annemi 2 ay önce kaybettim...nefes alamıyorum....anne ya anne ...bir kızın ihtiyacı olan tek şey....evladım var anne olamıyorum annmi arıyorum...
herşey boş hiç bir şey teselli olmuyor bana...
 
3 yıl önce dayımı kaybettim şok yaşadım resmen psikolojik travma oldu bana çok seviyodum onu abim gibiydi herşeyime gelir koşardı hala rüyamda görürüm kaç yıl geçti hala görüyorum geçen gece bile gördüm gene ben ölmedim diyo hep bana kabullenemiyorum halaama ALLAH onu orda iyi yapsın nur içinde yatsın..ALLAH kimseyi sevdiklerinden ayırmasın en bu dünyada ne öbür dünyada RABBİM sevdiklerimizin acısını göstermesin
hepinizinde başı sağ olsun kızlar
 
Son düzenleme:
Belgin6 .!.:
ben annemi 2 ay önce kaybettim...nefes alamıyorum....anne ya anne ...bir kızın ihtiyacı olan tek şey....evladım var anne olamıyorum annmi arıyorum...
herşey boş hiç bir şey teselli olmuyor bana...
Genişletmek için tıkla...

Allah sabır versin. Acınız daha çok yeni. Zaman sadece zaman. Birşekilde devam ediyor işte hayat.
Ben annemi kaybedeli tam 11 yıl oldu. İlk yıllar çok zor geçti. Annem öldüğünde tamam dedim herşey bitti, biz şimdi annemsiz ne yapacağız....
Canım annem seni çok seviyorum ve özlüyorum.
 
bugün tam 3 ay oldu ablamı kaybedeli.daha 32 yaşındaydı ablam ve bildiği/bildiğimiz hiçbir sağlık sorunu yoktu kendisi de sağlıkçıydı zaten.herşey 1 saat içinde oldu.akciğer embolisi nedeniyle solunumu durdu hepimizin gözleri önünde.daha mayıs ayında doğum yapmıştı.9 yaşında bir kızı ve 50 günlük bebeğini bize bırakıp gitti...öyle büyük bi acı ki bu ne anlatılır,ne de anlaşılır cinsten.annemin gözünün yaşı dinmiyor,çocukları öksüz,eniştem boynu bükük kaldı..bense çaresiz emanetlerine sahip çıkmaya çalışıyorum.oysa ne hayallerimiz vardı..birlikte tatillere gidecek,çocukları parklara götürecek,bazen çocukları anneme bırakıp başbaşa alışverişe çıkacaktık...ama artık bunların hiçbir önemi kalmadı.herşey o kadar anlamsız geliyorki bazen."neden Allahım" diye sorgularken buluyor kendini insan.isyan etmemek için zor tutyorum kendimi...Allah'ım sen affet ama biz bu acıyı haketmedik.bu kadar erken bunu yaşamak için ne yaptık ki biz..ya o çocuklar.rabiamın çırpınışları hala gözümün önünde..paşam da annesini hatırlamayacak bile..yavrumu nasıl kucaklarım ben onların yanında...nasıl "anne" demesine dayanırım ben onlar annesizken...her çocuk anneye muhtaçtır yaşı kaça olursa olsun...şimdi bayram yaklaşıyor ve içimizde yanan ateş iyiyden iyiye harlanıyo...Rabbim bize ve bu acıyı yaşayan herkese sabır ve dayanma gücü versin...Bu imtihanı kazananlardan eylesin bizleri inşallah.
 
merhaba. ben 25 yaşındayım, evliliğimin 9. ayında gencecik kocamı kaybettim. hiç bir hastalığı yoktu sapasağlamdı o günde arkadaşlarıyla dışarıdaydı Allah onu eve getirtmeyi bana göstermeyi nasip etti, eve geldikten kısa süre sonra kollarımda can verdi. kalp krizi dedi doktor. 42 gün oldu bugün. hala kendime gelemedim. çok yalnızlık çekiyorum, şoktayım hala.altı sene bekledik birbirimizi tam kavuştum şükürler olsun derken gene kaybettim onu. Rabbime sığınıyorum onun için bol bol dua ediyorum ama kahroldum. konuşacak kimsem yok, derdim olunca o benimle konuşur sakinleştirirdi şimdi çok zorlanıyorum. bana dua edecek benim acımı paylaşacak insanların olduğunu bildiğim için buraya üye oldum. konuşup biraz rahatlarım belki dedim. Allah kimseye yaşatmasın bu acıyı.
 

allah sabır versin,mekanı cennet olsun inşallah.
genç yaşta ölüm çok zor.
ben de annemi,oğlumu ve diğer bütün aile büyüklerimi kaybettim.
allahım rahmetinden eksik bırakmasın uğurladıklarımızı.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Eşimi kaybettim
3 4 5
Yorumlar
96
Görüntüleme
5K
galafa
G
Poker face olmak
Yorumlar
14
Görüntüleme
952
Stemina
K
Eşim ve arkadaşı
6 7 8
Yorumlar
149
Görüntüleme
8K
samantha
U
Babamı kırdım galiba
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
2K
Doymayanbayan
D
K
Yaptıkları saygısızlık mı? Mesafe koymaya devam etmeli miyim?
Yorumlar
19
Görüntüleme
1K
bafelis
B
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…