merhabalar, diğer konularım hep hamilelik ile alakalıydı ve şimdi diyorum ki iyi ki çocuğum olmamış. Konum uzun olabilir ama anlatacak kimsem yok. 1 yıllık evliyim, eşim ailesine çok düşkün hem de fazlasıyla. biz eşimle mersinde tanıştık ben doğma büyüme buralıyım, o ve ailesi memleketleri diyarbakırdan mersine sonradan taşınmışlar. evlendikten sonra ailesi diyarbakıra geri döndüler. eşimin çekirdek ailesine daha çok yönelir diye düşünürken tam aksine onlar gittikten sonra bana her ne kadar belli etmese de içten içe çok sıkılmaya başladı. ailesi sonuçta özleyebilir. eşimin sorunlu bir abisi var, abisinin dertlerini kendine dert ediyor ve bu bütün hayatına sirayet ediyor. devamlı telefondalar ailesiyle. sorunum şu, bana diyarbakıra yerleşmek istediğini söyledi fikrimi sordu ben de gidersem zorlanacağımı yapayacağımı burada düzenli bi işimin olduğunu söyledim. alışırsın falan deyip konu aralıkta kaldı ben de mevzuyu unutmuştur diye düşündüm. bugüne kadar asla huyum olmayan bi şeyi yaptım ve utanıyorum bundan. dün o duşa girerken telefonunu kurcaladım ve abisiyle olan mesajlarını gördüm. mesajda abisine oraya gelince arabam ikimizin olacak ne kazanırsak yarıya yarıya demiş sen çalışma dinlen demiş. dünden beri yüzüne yapmacık bi şekilde gülümsemekten sıkıldım, her boşlukta ağlıyorum. normalde de çok duygusal bir insanım. yüzüne vursam neden telefonumu kurcaladın dicek, nasıl yapacağım bilmiyorum. olayları abartmıyorum değil mi?