- 24 Nisan 2015
- 6.929
- 7.139
- 398
Tek çocuğum , tek çocuk sahibiyim asla bir ikinciyi düşünmüyorum. Hiçte yalnız hissetmedim , ailemin de eli ayağı tutuyor çok şükür ikiside emekliler, elden ayaktan düşerlerse bir gün ya yanıma alırım ya bakıcı tutarım çünkü benim uzun yıllar çalışmam gerek ve çocuğum olduğu için düzenimi bozup uzun vadeli gidemem yanlarına, her gün arar sorarım, maddi olarak değil ama manevi olarak hep yanlarımdayım onların fazla beklentisi yok kendi yağlarında kavrulup yaşıyorlar.Herkese merhaba. Bu ara her şeyi kafama çok mı takıyorum bilemiyorum ama içim çok darlanıyor.
Ben tek çocuğum.
Babamın tarafı çok uzakta ve babama zamanında çok kazık atmışlar o yüzden görüştüğümüz söylenemez. Babam tek gibi yani tek tük arkadaşları var burada sadece.
Annemler 6 kardeş hep farklı farklı şehitseler. Görüşüyoruz tabi ki ama herkes işin özünde kendi çocuklarınla kendi hayatında doğal olarak.
Annemin arkadaşı yok komşuları da hep taşındı.
Annem de yalnız yani.
Ben hep yanlarında olmaya çalışıyorum. Babam çalışıyor.
Bayramda, Ramazan’da vs.
Şimdi annem rahatsız ben yanındayım ama diyorum ki tek başıma nasıl yeteceğim. Annem, babam.. çocuğum olsa o. Nasıl yetişeceğim diye düşünüyorum.
Var mı benim gibi yalnız hissedenler ?
Tek çocuk olanlar ?
Tek çocuk düşünen varsa bana her şeyi sorabilir bu arada zorlukları ve kolaylıkları olarak…
Aile olarakta benimde baba taarfında görüştüğüm kimse yok dede, babaanne vefat etti zaten, anne tarafından teyzemler kuzenler fırsat buldukça bir aradayız ama ben onlardan farklı şehirde yaşıyorum ancak izinlerde görüşüyoruz. Günlük hayatta herkesin işi gücü,okulu, meşgalesi oluyor zaten ama ihtiyaç halinde herkes bir araya toplanabiliyor.
Yani fazlada düşünecek birşey yok su akar yolunu bulur..