Neden ısrar ediyor nerde rahatsaniz orda yatin uyku kalitesi inanılmaz önemli bişeyOturma odasında yatıyorum çocuklarla bende. İyiydim epey zaman yatak odasına geç diye ısrar etti. Orda korkuyorum dedim geçmem ısrar etti dene diye ilk gece yine korktum. Bende küçük sesler bile tedirgin ediyor beni
Anlatmak istediğim de bu aslında, tamam iş bakacağım sen rahat ol yeter ki demesi bile belki rahatlatacaktı ama o dalga geçmeyi seçti. Evet alma verme dengesi bozuldu, belki artık annesi gibi görüyor bilemiyorum. Bende bahane olduğunu düşünüyorum çünkü bir dönem işteki mobbingten dolayı iş arayışına girdi ama kısa sürdü. Kendisi için vazgeçebiliyorsa benim için neden olmuyor. Tamam benim bu sorunu yenmem lazım ama ben böyle rahatım dediğim şeylerde ısrarcı olup değiştirmemi istemesi saçma. Ben iyiydim neden karıştın nerde uyuyacağıma deyinceKolay kolay hiçbir şeyden korkmuyorum. Evde yalnız da kalabilirim, karanlık bir yere de dalabilirim.
Ama size hak verdim. Gerçekten eş olmak bunu gerektirir. Hiç olmadı elinden gelen çabayı harcadığını görmeliyim. Oda olmadı elinden gelenin yeterli olmayışından dolayı üzgün olduğunu görmeliyim.
Ev, araba ve iki evlat sunmuşsunuz adama. Belki de almaya fazla alıştı vermeyi beceremiyor artık.
Partnerinin hassas olduğu bir konu varsa bunu ciddiye alırsın. Yada terapiye verdiğin parayı yüzüne vurmazsın.
Memuriyet, borç, hepsi birer bahane. Yüzündeki gülüş, aileniz geldiğinde sizi anormal gösterme çabası var ya, eşiniz sizin zayıflığınızdan keyif alıyor. Sağlıklı bir adam, düzgün bir eş değil.
Gülünecek bir şey olduğunu düşünmüyorum. Herkesin korkuları var benim korkum da bu olamaz mı yani. Öneriniz için teşekkürler yaşarsanız siz kendinizde uygulayıızŞey çok süper bir önerim var kayınvalide ile yaşa madem gece korkuyorsun evde birileri olur
Evde zaten iki çocuk var neden korkuyorsun bacımgit antidepresan falan kullan terapi ile geçmiyorsa yani çok tuhaf bir konu geldi kusura bakmayın
Henüz bitmemişti fakat terapiye ödediği ücreti yüzüme vurunca bırakmak zorunda kaldım. Hiç fedakarlık yapmamakla olur mu bilmiyorum.
Gülünecek bir şey olduğunu düşünmüyorum. Herkesin korkuları var benim korkum da bu olamaz mı yani. Öneriniz için teşekkürler yaşarsanız siz kendinizde uygulayıız
Diyetisyenin 40 bedene sığmıyorsan 42 beden pantolon al, bol giyin göbeğin fotoğraflarda pörtlemesin demesi gibi bir şey.Siz gerçek bi terapiste gittiğinize emin misiniz? Nasıl eşiniz işi bıraksın diyebilir saçmalık yani, araç sürmekten korkuyorum diye gittim ee sürme mi diyecek, yada yoğun kaygı yaşayan biri diyelim ki gece gündüz tek kalamıyor çözüm olarak sürekli yanına biri mi bul diyecek. Yani ya kafadan atıyosunuz bu kısmı kendiniz öyle yorumlamışsınız yada işinin uzmanı değil gittiğiniz kişi. Söylediği saçmalık çünkü. Hangi akıllı insan memuriyetini yakar, özelde çok kazanmak değil ki mesele 60 yaşına kadar çalışacaksak garanti işi neden bıraksın, hele daha rahatsa.
Bu kısımda tamamen siz haksızsınız kusura bakmayın.
Diğer yorumlarınızı okudum bu iş konusundan bağımısız eşiniz berbat bi koca, sizde iki çocuk yapmışsınız üstüne. Bile bile lades olmuş.
İşi bıraksa her şey çözülecek mi yani? Bi anda harika bi koca mı olacak. Bence esas soruna inmeden huzur bulamazsınız.
Etik değeri olan Hiçbir terapist eşinizin ne yapması gerektiği konusunda size telkinde bulunamaz. Hatta gittiğiniz kişi resmen sizi gazlamış. Bu devirde memuriyet bırakılıp özel sektöre geçilmez. Madem şartlar kötü niye ikinci çocuğu yaptınız? Durumunuz belli, Daha az uyuyacağınız belli, eşinizin tavrı belliEmziriyorum ilaç başlayamam. Gittim fakat anksiyete olduğunu daha kötü olmaması için eşimin iş değişmesinin şuan için daha uygun olacağını söylediler. Çocuklarım büyüse belki daha rahat olacağım.
Dalga geçer gibi öneri sunulmaz hanımefendi. Burda kaç kişi olumlama yaparak sundu ki ben çatışmadım. Haklı yönleri olsa dahi eş desteğini esirgemeli mi ? Ya ilerde hastalık olsa ben bıktım yaaa kafasında mı olmalıyız? Bilemiyorum sizin düşünceniz bir garip. Ara ara çok artıyor korkularım mutsuz ve yalnız hissettiğimde daha çok korkuyorum. Daha yeni doğum yaptığım için bile ekstra düşünceli olması gerekirdi bence, gülmek yerineBen aslında öneri de sundum ama siz sadece şikayetlenmeyi seçiyorsunuz burada 1000 tane öneri yazıldı size ama siz sadece birileriyle çatışmaya gelmişsiniz buraya. Beş senedir bu haldeymişsin bir insan beş senedir bir sorununu çözemez mi ya ??? Yıllar önce trafiğe gitmek ve başarısız olmak dışında bu konu hakkında kitap okuduğun mu ya da bitkisel tedaviler uyguladın mı ne yaptın yani ne yaptın? Beni anlamıyor anlamıyor diyorsun eşine. Dalga geçiyor diyorsun. Vallahi ben olsam ben de geçerdim herhalde
İkinci çocuk düşüncem hiç yoktu ki zaten planlı bir gebelik değildi. Korunmaya rağmen . 2. çocuktan sonra tavrı daha değişti bunun nedenini anlayamıyorum onun hayat kalitesi aynı olan bana oluyor her şekildeEtik değeri olan Hiçbir terapist eşinizin ne yapması gerektiği konusunda size telkinde bulunamaz. Hatta gittiğiniz kişi resmen sizi gazlamış. Bu devirde memuriyet bırakılıp özel sektöre geçilmez. Madem şartlar kötü niye ikinci çocuğu yaptınız? Durumunuz belli, Daha az uyuyacağınız belli, eşinizin tavrı belli
Merhaba. Ben de küçüklüğümden beri karanlıktan, evde yalnız kalmaktan korkarım. İki senedir evliyim. Eşimin ayda 4-5 kere nöbetleri oluyor. Güvenlik önlemleri baya iyi olan bir lojmanda oturmama rağmen ilk başlarda ben de çok korkuyordum. Fakat eşimden hiçbir zaman işini bırakmasını istemedim. Sonuç olarak mesleğini bilerek evlendim ve onun mesleği sayesinde iyi bir yaşam sürüyoruz. Zamanla farklı yöntemlerle bu korkumu aşmayı öğrendim. Uykuya dalana kadar televizyon izlemek, telefonla oynamak gibi mesela. Yani evde bir ses olunca kendimi hep daha iyi hissettiğimi fark ettim. Eşim de sağ olsun müsait oldukça mesaj atar. Ben yanındaymışım gibi düşün der. Bu şekilde o günü atlatırım. Anlattığınız kadarıyla sizin bu korkularınız büyük boyutlara ulaşmış. Bence eşinizin işi bırakmasını istemek yerine ona durumu, hislerinizi güzelce anlatın. Çaresiz hissettiğinizi söyleyin. Eminim farklı bir yol bulursunuz. Bu devirde memurluğu bırakmak pek akıl işi bir davranış değil çünkü.Merhaba arkadaşlar , benim eşim memur ve hep gece çalışıyor (maalesef) Bende kızım doğana kadar gündüz çalışıyordum hafta da bir akşam vakit geçirebiliyorduk. Fakat tek kaldığım sürede gece yalnız kaldığımda fobim oluştu. Ya da vardı kalmadığım için bilmiyordum. Uyuyamıyorum veya uyusam da hep kötü rüyalar görüp uyanıyorum. Eşime iş teklifleri gelse de reddetti. Ben kabul etmesini istedim hatta ağlıyordum gitme diye evlendiğimizde . Şimdi ikinci çocuğum oldu ve korkularım daha da arttı. En küçük seste çok korkuyorum terapi dahi aldım ve terapist yalnız kalmamam gerektiğini ileride panik atağa bile çevirebileceğini söyledi. (O dönem hafifledi) Fakat eşim asla iş ara dememe rağmen oralı olmuyor. Sadece kendini düşünüyor (özel sektörden daha rahat çünkü) ama ben 2 çocukla perişan oluyorum gece uyku yok gündüz ayakta. Bir iki saat gündüz çocuklara bakıp bugün uyudun diyor. Artık dayanacak gücüm kalmadı diye ağladım 1 hafta önce. Karşımda gülmeye başladı inanamadım kriz geçirdim resmen kendimi tutamadım ben ağlarken gülüp benim mizacım böyle demez mi? Ben ağlarken kızım gelip sarılıp öpmeye çalışıyor ama o gülüyordu. Kendimi o kadar kötü hissettim ki, evlendiğimizde benimle ağlayan adamdı bu. Eğer böyle giderse bu işin boşanmaya kadar gideceğini söyledim , o da benimle konuşmuyor. 2 gün abimde kaldım, sonrasında mecbur eve döndüm 1 hafta oldu konuşmuyoruz ve çocuklar konusundaki bütün yardımını da kesti. Bekar gibi takılıyor . Bende yokmuş gibi davranıyorum ve ailemin yanına gideceğim bir süre. Bilmiyorum ben mi haksızım bu konuda, ama ne çocuklara sabrım kalıyor böyle ne de gücüm.. Kendini de haklı görüyor, borcumuz varmış. Ödenmeyecek bir borç değil , bahanesi tamamen bu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?