- 16 Mayıs 2020
- 584
- 635
- 23
- Konu Sahibi birzerdali
- #1
Herkese merhaba,
İlk defa bu platforma bu denli ihtiyaç duyuyorum. Lütfen benden yardımlarınızı, tavsiyelerinizi, tesellilerinizi esirgemeyin.
Bir süre önce hiç istemediğim ve nasil olduğunu anlamadığım bir konuda yemin etmiş bulundum.
Konu şöyle, erkek arkadaşım hiç alakası olmayan bir konuda bana eski erkek arkadaşıma yönelik bir ima da bulundu. Hâlâ ona karşı bisiler hissettiğimi ve içinde bulunduğumuz durumu bu sebeple yaptığımı ima etti. Daha doğrusu böyle mi diye sordu. Bunu düşünmesine sebebiyet verebilecek bir durum oluştu onun açısından. Ama benim aklımdan dahi geçmediği için sok geçirdim. Hiç aklimda yoktu, bir anda neye uğradığını şaşırdim ve hiç yapmadığım, hâlâ daha nasıl olduğunu anlamadigim bir şekilde ( çok ağlıyor ve aşırı duygusal olduğum bir anda) " eğer böyle dusunduysem, bu niyetle yaptıysam tüm ailemin, sevdiklerimin ölümünü göstersin Allah, öyle perişan olayım, gün yüzü görmeyeyim eğer bu niyetteysem " dedim.
Bunu nasıl dedim bilmiyorum. Nasıl bu kadar aptal, bu kadar güçsüz olabildim bilmiyorum. Hani insan bazen istemediği bir şeyi yapmış bulur ya kendini, tam olarak öyle oldum. Çok ağlıyor, çok şaşırmış bir haldeydim. Çıktı ağzımdan. Günlerdir yedim bitirdim kendimi.
Arkadaşlar ben etrafımda aklı başında biri olarak taninirim. Tutarsız , anlamsız davranışlarım, durup durup yemin eden bir halim yoktur. Nasıl dedim tüm bunları bilmiyorum. Kahrediyorum kendimi. Demek ki aklı başında sanıyordum ya da saniliyordum. Çünkü aklı selim kimse böyle bir şey demez.
Yemin ettiğim konuda samimiydim. Gerçekten aklımın ucundan geçmeyen bir konudan dolayı yargilanmistim. Erkek arkadasimi çok seviyorum ama hani bazen insan eskiye, eski günlere özlem duyar, bazen geçmişinde ki insanlara karşı içinden " ne günlerdi" der bir özlem duyarsın. Ya da bazen bir dönem hayatında olmuş birinin arkadaşlığını özlersin. Bu his zaman zaman geliyor ve diyorum ki yalan yere mi yemin ettim ?
Her şekilde yemin etmiş olmak beni kahrediyor. Arkadaşlar o günden beridir neredeyse doğru düzgün yemek yemiyorum, uyuyamıyorum. Annem babam kardeşlerimin tek tek acısını görürüm diye düşünüp kahroluyorum, öyle ya da boyle yemin etmiş olmak beni kahretti. Ruh sağlığım bozuldu. 3 haftada 4 kilo verdim. Çok kötü bir haldeyim. Bunu yaşayacağım korkusu, pişmanlığı beni almış durumda. Kabuslar görüyorum. Bana ne önerirsiniz ? Bu aptallığımdan nasıl kurtulur refaha ererim ? Erer miyim ?
İlk defa bu platforma bu denli ihtiyaç duyuyorum. Lütfen benden yardımlarınızı, tavsiyelerinizi, tesellilerinizi esirgemeyin.
Bir süre önce hiç istemediğim ve nasil olduğunu anlamadığım bir konuda yemin etmiş bulundum.
Konu şöyle, erkek arkadaşım hiç alakası olmayan bir konuda bana eski erkek arkadaşıma yönelik bir ima da bulundu. Hâlâ ona karşı bisiler hissettiğimi ve içinde bulunduğumuz durumu bu sebeple yaptığımı ima etti. Daha doğrusu böyle mi diye sordu. Bunu düşünmesine sebebiyet verebilecek bir durum oluştu onun açısından. Ama benim aklımdan dahi geçmediği için sok geçirdim. Hiç aklimda yoktu, bir anda neye uğradığını şaşırdim ve hiç yapmadığım, hâlâ daha nasıl olduğunu anlamadigim bir şekilde ( çok ağlıyor ve aşırı duygusal olduğum bir anda) " eğer böyle dusunduysem, bu niyetle yaptıysam tüm ailemin, sevdiklerimin ölümünü göstersin Allah, öyle perişan olayım, gün yüzü görmeyeyim eğer bu niyetteysem " dedim.
Bunu nasıl dedim bilmiyorum. Nasıl bu kadar aptal, bu kadar güçsüz olabildim bilmiyorum. Hani insan bazen istemediği bir şeyi yapmış bulur ya kendini, tam olarak öyle oldum. Çok ağlıyor, çok şaşırmış bir haldeydim. Çıktı ağzımdan. Günlerdir yedim bitirdim kendimi.
Arkadaşlar ben etrafımda aklı başında biri olarak taninirim. Tutarsız , anlamsız davranışlarım, durup durup yemin eden bir halim yoktur. Nasıl dedim tüm bunları bilmiyorum. Kahrediyorum kendimi. Demek ki aklı başında sanıyordum ya da saniliyordum. Çünkü aklı selim kimse böyle bir şey demez.
Yemin ettiğim konuda samimiydim. Gerçekten aklımın ucundan geçmeyen bir konudan dolayı yargilanmistim. Erkek arkadasimi çok seviyorum ama hani bazen insan eskiye, eski günlere özlem duyar, bazen geçmişinde ki insanlara karşı içinden " ne günlerdi" der bir özlem duyarsın. Ya da bazen bir dönem hayatında olmuş birinin arkadaşlığını özlersin. Bu his zaman zaman geliyor ve diyorum ki yalan yere mi yemin ettim ?
Her şekilde yemin etmiş olmak beni kahrediyor. Arkadaşlar o günden beridir neredeyse doğru düzgün yemek yemiyorum, uyuyamıyorum. Annem babam kardeşlerimin tek tek acısını görürüm diye düşünüp kahroluyorum, öyle ya da boyle yemin etmiş olmak beni kahretti. Ruh sağlığım bozuldu. 3 haftada 4 kilo verdim. Çok kötü bir haldeyim. Bunu yaşayacağım korkusu, pişmanlığı beni almış durumda. Kabuslar görüyorum. Bana ne önerirsiniz ? Bu aptallığımdan nasıl kurtulur refaha ererim ? Erer miyim ?
Son düzenleyen: Moderatör:
