- 20 Kasım 2013
- 568
- 391
- 103
- 35
- Konu Sahibi Bademfindik
-
- #1
İyi akşamlar kızlar.
Konum biraz uzun olacak şimdiden vakit ayıralara teşekkür ederim.
Nerden başlasam bu şanssızlıklarla dolu tam bi başarısızlık örneği olan aşk hayatımı sizlere nasıl anlatsam bilemiyorum.
Üniversitede bi ilişkim olmuştu. Sırf karşımdaki insanın bana olan yoğun duyguları için başlamıştım. Aşık olmamıştım. Nerden bilebilirdim ki aslında tam bi psikopat olduğunu. Kendisinin resmen psikolojik soruları vardı. Bende bunları zamanla farkettim. Sürekli yalan söyleyerek kendini acındırmaya bayılırdı. Başlarda böyle değildi tabiki sonradan oldu. Bi ara beynin de tümör olduğu yalanına takmıştı. Sonraları bi gün babasının kalp krizi geçirdiğini anlatıp iki gün sonra annesinin kanser olduğunu söyleyip dururdu. Hiç biri gerçek değil halbuki. Neyse zaten aşık olmadan başladığım ilişkimi karşımdakinin bu davranışları yüzünden bitirdiğimde de tabiki saçmalıkların ardı arkası kesilmedi. Sürekli mesajlar aramalar bırakmıyorumlar.. Aylarca vazgeçmedi. Ben hiçbir mesajı ve aramasına karşılık vermememe rağmen devam etti. Başkasını sevdiğimi ve nişanlandığım yalanını söylememe rağmen bişey farketmedi. Hatta son çare eğer dönmessem intihar edeceğini söyledi ve bi ara sanki ölmüş gibi aramayı mesaji kesti daha da acısı facebookta bi kaç arkadaşı duvarına rahmet mesajı bile yazdı. Düşünün artık.. O kadar yıprandım ve bıktım ki.(olayın üstünden 6 sene geçti hala arada bi mesaj yazar unutmadım, seviyorum gibi)
Evet kızlar şimdi gelelim bu olaydan 1 sene sonra yaşadığım ilişkiye. Bu kişide üniversitede sınıf arkadaşımdı. Fakat ilişkiye mezun olduktan hemen sonra başladık. Çok efendi, kimseyi kırmayan ve hayatımda tanıdığım en iyi insanlardan biriydi. Başta herşey çok güzeldi hoşlanıyordum. Zamanla da sevmiştim. O beni gerçekten çok seviyordu. Hala da öyle. Fakat 3 buçuk yıl süren bu ilişkimde artık devam etmiyor. Biraz daha açacak olursam: bu 3 buçuk yıl içinde bana bi kere bile sesini yükseltmedi, bir dediğimi iki etmedi. Hiç kırmadı, kötü bir söz söylemedi. Herşey ben ne istersem nasıl dersem öyle devam etti. Böyle anlatınca 'daha ne istiyosun' gibi düşünülebilir kızlar ama öyle değil işte. Bir insanın kendine ait hiç fikri olmaz mı? Hep ben ne dersem o oluyordu. Benim istediğim yere gidiyor, benim istediğim yemeği yiyor, benim istediğim şeyleri yapıyorduk. Ona sen ne diyosun peki diye sorduğum da sen hangisini dersen o olur cevabını alıyordum her seferinde. Sanki ilişkiyi tek başıma yaşıyorum. Sırf ben onu yiyorum diye sevmediği halde benim yediğim yemeği bile yediği oluyordu o kadar iyi düşünün. Hiç bi konu hakkında tartışamıyorduk bile. Direk sen ne diyosan doğrudur haklısın aşkım modu. 3 buçuk sene de doğru düzgün bişey paylaşmadık, hep yerinde saydı ilişkimiz. Napıyosun, nasılsın muhabbetinden öteye geçipte geleceğimizle alakalı konuşulmadı. Sırf onu denemek için ben hiç bi zaman evlilik düşünmüyorum dediğimde bana sen nasıl istesen diyip kabul ediyordu. Yada yine tepkisini merak ettiğim için evlensekte ben çocuk istemiyorum hiç bi zaman dediğimde yine senin dediğin gibi olsun hersey yeterki mutlu ol diyodu cocukları çok sevmesine rağmen. Kendi karekterini ortaya koyamaması sürekli böyle davranması artık beni kendinden o kadar soğuttu ve uzaklaştırdı ki. Düşündüğüm zaman nerden bulacaksın bu kadar seveni her dediğini yapıyor seni hiç kırmıyor dediğim de çok oldu ama böyle de mutlu olamadım bi türlü. Bu şekilde hayatımı geçiremeyeceğim kararına varıp ilişkimi sonlandırdım. Bi taraftan vicdan azabı çekip onun için çok üzülüyorum. O kadar temiz ve iyi biri ki. Ama olmuyo yapamıyorum. O zaten dağılmış bi şekilde. Aylar geçti hiç pes etmeden beni kazanmak için herşeyi yapıyo ama asla değişmeyecek bi insan. Ve ben onu sevmiyorum. Ayrı şehirlerde yaşıyoruz. Yıllık izine ayrılmış apartmanın önünde kaç gündür arabada yatıp kalkıyo. Aşağıya in seninle konuşmadan bi yere gitmem diyo. Gitsem de sonuç değişmeyecek ki. Karşımda ağlayacak. Buna da ben dayanamıyorum. Ona da üzülüyorum. Kendime de. Beni unutsun mutlu olsun istiyorum. Hayatıma neden hep böyle bi türlü kurtulamadığım insanlar çıkıyo. Ne yapıcam bilmiyorum. Çok uzun oldu kusura bakmayın. Fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden teşekkürler.
Konum biraz uzun olacak şimdiden vakit ayıralara teşekkür ederim.
Nerden başlasam bu şanssızlıklarla dolu tam bi başarısızlık örneği olan aşk hayatımı sizlere nasıl anlatsam bilemiyorum.
Üniversitede bi ilişkim olmuştu. Sırf karşımdaki insanın bana olan yoğun duyguları için başlamıştım. Aşık olmamıştım. Nerden bilebilirdim ki aslında tam bi psikopat olduğunu. Kendisinin resmen psikolojik soruları vardı. Bende bunları zamanla farkettim. Sürekli yalan söyleyerek kendini acındırmaya bayılırdı. Başlarda böyle değildi tabiki sonradan oldu. Bi ara beynin de tümör olduğu yalanına takmıştı. Sonraları bi gün babasının kalp krizi geçirdiğini anlatıp iki gün sonra annesinin kanser olduğunu söyleyip dururdu. Hiç biri gerçek değil halbuki. Neyse zaten aşık olmadan başladığım ilişkimi karşımdakinin bu davranışları yüzünden bitirdiğimde de tabiki saçmalıkların ardı arkası kesilmedi. Sürekli mesajlar aramalar bırakmıyorumlar.. Aylarca vazgeçmedi. Ben hiçbir mesajı ve aramasına karşılık vermememe rağmen devam etti. Başkasını sevdiğimi ve nişanlandığım yalanını söylememe rağmen bişey farketmedi. Hatta son çare eğer dönmessem intihar edeceğini söyledi ve bi ara sanki ölmüş gibi aramayı mesaji kesti daha da acısı facebookta bi kaç arkadaşı duvarına rahmet mesajı bile yazdı. Düşünün artık.. O kadar yıprandım ve bıktım ki.(olayın üstünden 6 sene geçti hala arada bi mesaj yazar unutmadım, seviyorum gibi)
Evet kızlar şimdi gelelim bu olaydan 1 sene sonra yaşadığım ilişkiye. Bu kişide üniversitede sınıf arkadaşımdı. Fakat ilişkiye mezun olduktan hemen sonra başladık. Çok efendi, kimseyi kırmayan ve hayatımda tanıdığım en iyi insanlardan biriydi. Başta herşey çok güzeldi hoşlanıyordum. Zamanla da sevmiştim. O beni gerçekten çok seviyordu. Hala da öyle. Fakat 3 buçuk yıl süren bu ilişkimde artık devam etmiyor. Biraz daha açacak olursam: bu 3 buçuk yıl içinde bana bi kere bile sesini yükseltmedi, bir dediğimi iki etmedi. Hiç kırmadı, kötü bir söz söylemedi. Herşey ben ne istersem nasıl dersem öyle devam etti. Böyle anlatınca 'daha ne istiyosun' gibi düşünülebilir kızlar ama öyle değil işte. Bir insanın kendine ait hiç fikri olmaz mı? Hep ben ne dersem o oluyordu. Benim istediğim yere gidiyor, benim istediğim yemeği yiyor, benim istediğim şeyleri yapıyorduk. Ona sen ne diyosun peki diye sorduğum da sen hangisini dersen o olur cevabını alıyordum her seferinde. Sanki ilişkiyi tek başıma yaşıyorum. Sırf ben onu yiyorum diye sevmediği halde benim yediğim yemeği bile yediği oluyordu o kadar iyi düşünün. Hiç bi konu hakkında tartışamıyorduk bile. Direk sen ne diyosan doğrudur haklısın aşkım modu. 3 buçuk sene de doğru düzgün bişey paylaşmadık, hep yerinde saydı ilişkimiz. Napıyosun, nasılsın muhabbetinden öteye geçipte geleceğimizle alakalı konuşulmadı. Sırf onu denemek için ben hiç bi zaman evlilik düşünmüyorum dediğimde bana sen nasıl istesen diyip kabul ediyordu. Yada yine tepkisini merak ettiğim için evlensekte ben çocuk istemiyorum hiç bi zaman dediğimde yine senin dediğin gibi olsun hersey yeterki mutlu ol diyodu cocukları çok sevmesine rağmen. Kendi karekterini ortaya koyamaması sürekli böyle davranması artık beni kendinden o kadar soğuttu ve uzaklaştırdı ki. Düşündüğüm zaman nerden bulacaksın bu kadar seveni her dediğini yapıyor seni hiç kırmıyor dediğim de çok oldu ama böyle de mutlu olamadım bi türlü. Bu şekilde hayatımı geçiremeyeceğim kararına varıp ilişkimi sonlandırdım. Bi taraftan vicdan azabı çekip onun için çok üzülüyorum. O kadar temiz ve iyi biri ki. Ama olmuyo yapamıyorum. O zaten dağılmış bi şekilde. Aylar geçti hiç pes etmeden beni kazanmak için herşeyi yapıyo ama asla değişmeyecek bi insan. Ve ben onu sevmiyorum. Ayrı şehirlerde yaşıyoruz. Yıllık izine ayrılmış apartmanın önünde kaç gündür arabada yatıp kalkıyo. Aşağıya in seninle konuşmadan bi yere gitmem diyo. Gitsem de sonuç değişmeyecek ki. Karşımda ağlayacak. Buna da ben dayanamıyorum. Ona da üzülüyorum. Kendime de. Beni unutsun mutlu olsun istiyorum. Hayatıma neden hep böyle bi türlü kurtulamadığım insanlar çıkıyo. Ne yapıcam bilmiyorum. Çok uzun oldu kusura bakmayın. Fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden teşekkürler.