- 30 Eylül 2011
- 594
- 27
- 318
bunun altında yatan en büyük sebeb yalnızlık korkusu.nerden biliyom annemden.erkek kardeşim evlendiğinde annemin tavırları çok değişti.en başta gelini kardeşime yakıştırmadı.mesela yemek yapardı hergün götürürdü.kardeşimde terslemiş ne getiriyon diye annem çocuk gibi ağladı evde. hatamı ettim.diye.güzel bişe yapınca boğazından geçmiyo acaba ne yiyiyo diye.gelinin yemeklerini beğenmemiş oğlumda yiyemez aç kalacak .sonra tartışmalar.üstüne bide kızın annesi yemek vs bişeler getirip kardeşimde bunu ballandıra ballandıra anlatınca annem...depresyonda. bunun gibi büssürü şey..bir gün demezmi bi çocuk yapayım!....bizi bir gülme.ee ben yalnız kalacam ben tek kalamam kimse kapımı açmaz herkes evlencek ben duvarları seyredecem vs.yani annem bu korkuları taşıyomuş kardeşimde anlamıyo.sanırm bu korkularının bi sebebide küçük yaşta babasını kaybetmesi.çok uzattımyani kypederindede böyle olmuş olabilir adamı kırmayın ama kendinizide ezdirmeyin yaşlandıkça kırılgan oluyorlar.anne babanın duasını alın sizin menfatinize
İşte olayın bir de bu boyutu var. Bu açıdan bakinca da üzülüyorum adama. Sanıyorum onda da var böyle korkular. Kalbini kırmak inan hiç istemiyorum ama daha o kadar yeni ki evliligimiz. Sürekli onlarla olsak da sıkılıyorum doğrusu
her seferinde gittigimizde kalıyoruz bir de evlerinde. Aynı şehirde olmamıza rağmen. Sırf babasının gönlü olsun diye tüm hafta sonunu orada geçirdiğimiz oluyor. Ama kp e yetmiyor işte 
valla bak, eskiden kayınpeder arardı bizi, geliyorum hazırlanın amasraya gecicez diye exten önce ben hazırlardım mayoyu fln 
