Okurken ağladım. Göz yaşlarım sel oldu. hala gözlerim doluyor. Erkekler ne yazık ki pek anlamıyor ya da işlerine öyle geliyor. yazdıklarını paylaşmak istedim. Duymak bile istemedi.
Tüp bebek planlıyorum. En korktuğum şeylerden biri düşük yapmak ya da yavrumu kaybetmek. sahip değilim daha bile ama düşüncesi bile içimi mahvediyor. hele ki bunu yaşamak... Yine de güçlü olup bir an önce kendini toplamalısın. 99 depreminde teyzem,teyzemin kızını ve eşini yitirdik. cenazeleri enkaz altından biz çıkardık. her şeyde biz vardık. üzerine evde çok konuşup çok ağladık. Acı yaşanmalı ki atlatılsın diye düşündüm hep. Annem depresyon geçirdi. Bizim de pisikolojimiz bozuldu. Hala bile zaman zaman düşünüp ağlarım. Annemden 8 yaş büyük teyzem ve 6 yaş büyük teyzem enkaza gelmediler bile. her şey bittikten sonra misafir gibi cenazedeydiler. hele büyük olan kendini resmen korudu. belki bencilce davrandı ama onun pisikolojisi hepmize göre çok daha iyi. Mutlaka üzülmüştür ama aynı sıkıntıları yaşamadı. demek istediğim bir an önce kendini topla. Dışarı çık. ve bunu bilmeyen insanlarla birlikte ol. Onlarla zaman geçirmek için kendini zorla. seni konuşturmayıp başka şeylerden bahsedenlere kızabilirsin ama şimdi onlara hak veriyorum. Kendini kapamak yas tutmak acıya acı katıp seni depresyona sürükler. Olan olmuş hayata tutun yeniden. Bir kaç ay sonrada tekrar dene ve hamile kal. bebeğin doğumunda 1 seneyi geçmiş olur zaten. Hiç bir şey yokmuş gibi davrananlara kızma doğrusu bu. Evden çık ve hayata tutun
sevgiler