canım benim bilmezmiyimmm bende çok ufakken kaybettim meleğimii ama acısı hala içimdeee...herşey anlamsızlaştııı....Allah'ım tez zamanda acını hafifletsin inşallah ve en kısa zamanda kucağına hayırlısıyla alacağın bebek nasip etsinnnn.....Unutma ki bize gelen herşey Allah'tan ben hep böyle dedim kendime yeri geldi hamile gördüğümde ağladımmm..yeri geldi suçladım ama naparsam yapıyım sonuç değişmeyeceği için Allah bilir dedimm..ve tam 1 yıl sonrasında yeniden hamile kaldım şimdi korkuyla devam ediyorr..daha dün akşam bile rüyamda bebeğimi kaybettiğimi gördümm.ondan bugün çok kötüyüm çok etkilendimm.sadece ALLAH'A DUA EDEBİLİYORUM.Sağlıkla ve hayırlısıyla kucağıma almayı nasip etsin....herşey zamannn....Allah'ım inşallah gördüğün son acı olsun buuu.....
canım benim çok geçmiş olsun.(((( çok üzüldüm.
bende 29 ekimde yirmi haftalık bebeğimi kaybettim.seni çok iyi anlıyorum.aynı duyguları bende yaşadım.biz annemlerde kaldık.kimse anlamıyordu sanki beni.azıcık gözlerim dolsa hemen durdurulmaya çalışıyor.ama ağla canım dilediğin kadar ağla.o iç yangınını ancak böyle atabilirsin.ben bebeğimi kaybedeli 56 gün oldu.daha az evvel yine höyküre höyküre ağladım.
bebeğin melek oldu.Allah böyle uygun görmüş demekten başka çaremiz yok.
kimse sana neden nettesin demez.burada canı yanan çok arkadaşımız var.hepimizde buradaki arkadaşlarımızla teselli buluyoruz.
hnf 10 arkadaşım başın sağolsun ben de melek annesiyim seni çok iyi anlıyorum bu topiği açıp içini dökmekle iyi etmişsin. Ben de burada kendimi toparlamıştım benimle benzer acıları yaşamış olan arkadaşlarla. Bu arada şu an acın çok taze ama bir süre sonra daha sakin düşünebileceksin bence doktorun dediği gibi bir süre bekle hem ruhen hem bedenen hazır olduktan sonra tekrar gebeliği düşün. Anladığım kadarı ile tüp bebek yaptırmak zorunda değilsin ve bu da büyük bir avantaj. Gebe kalmadan önce de birkaç farklı doktora gidip yaptırman gereken tüm testleri yaptır ondan sonra gebe kal ve tüm bu süreçte de Rabbimizden başka sığınacak ve yardımcı olacak hiç bir kimsemiz yok bunu da unutma arkadaşım.
hnf10 merhaba.Herkese merhaba az önce üye oldum.Öncelikle geçmiş olsun demek istiyorum ama hemen geçivermiyor acılar maalesef.Bundan tam üç ay önce ilk bebeğimi annesinin minik tavşanını kaybettim.11 haftalıktı daha 8.haftada kalbi durmuş miniğimin.Ve vedalaştık.Geriye acabalar,nedenler,kader kısmetler,bi de ne zaman ölürsem aklımdan çıkacak bi durum kaldı.Ben bunları 11 haftada bağlanıp yaşıyosam sana Allah sabır versin,güç kuvvet versin.Sakın kahretme hiç bir şeye,küstürme beynini bedenini.Acil şifalar.
:2::2:güzel arkadaşım aramıza hoşgeldin demek hiç istemezdim sana ama ne çare ki böyle tanışacakmışız,Rabbim bu acıyı aratacak daha büyük bir acı yaşatmasın,ne yapalım kaderimiz böyleymiş deyip sabrediyoruz.ben yürekten inanıyorum ki akıttığımız inci tanelerimizin tek bir damlası bile boşa değil,elbet bir gün karşılığını göreceğiz.Allahım sana sabırlar,gönlüne sekineler indirsin inşallah.yüreğine düşen ateş düştüğü yerde sönsün inşallah.seni en iyi anlayanlardan biri de şüphesiz benim..minik oğlumu 6 ay önce erkenden doğurdum sezeryanla ve senin meleğin gibi 3 gün yoğum bakımda mücadele verdikten sonra cennete uçtu:2: benim ikinci çocuğumdu,Allahtan bir kızım var,teselliyi onda buldum,toparlanmaya mecburdum.çok zorlu bir sezeryan geçirdim,aşırı kanamam oldu bir sabah ve hastanedekiler aniden ameliyata aldılar,6,5 aylıktım.ben de yoğun bakımda kaldım,çok kan kaybetmişim,rahmimi son anda almamışlar.ve benim de tekrarlama riskim var.ama bu travmadan sonra tek istediğim hemen hamile kalmaktı,sanki tekar gebe kalırsam ve kaybettiğim yavrumun yerine bir başka bebişim olursa anca o zaman acım hafifleyecekti.ilk zamanlar manyak gibiydim.gece başımı yastığa koyduğum anda hesaplaşmalarım başlıyordu,doktorumdan hesap soruyordum hayalimde,kendime kızıyordum,niye öyle oldu niye böyle oldu daha bir sürü vesvese..:26:bu düşünceler hiç geçmicek sandım ama çok şükür şu an iyiyim,daha güçlüyüm,tekrar hamile kalmaya korkuyorum ama yine de istiyorum,benim yaşam riskim de var ama yine de istiyorum çünkü en iyisini Allah bilir.korunma sürem bitti ama özel sigorta yaptırdım kasım ayında ve 3 ay daha beklemem gerek,marttan sora çalışmalara başlıcam.canım arkadaşım bunları yazıyorum çünkü yalnız olmadığını anlamanı istiyorum diğer arkadaşlar gibi..ben de senin yanındayım her şekilde.acın çok taze daha..6 ay önceki halim gibisin biliyorum.ben kızımın yanında rahatça ağlıyamıyordum bile çünkü o da ağlamaya başlıyordu ,yavrum beni kaybettiğini sanmış,devlet hastanesi olduğu için çocukları almıyorlardı,anca benimle telefonda konuşunca ölmediğimi anlayıp rahatlamıştı.o da kardeşini heyecanla bekliyordu,10 yaşında kızım,harçlıklarıyla kardeşine hediyeler,badiler,patikler alıyodu,şimdi annemler hepsini kaldırmış saklamış,bilmiyorum nasip olurmu onları kullanmak..
sevgili arkadaşım etrafındakilerin seni anlamasını bekleme malesef anlayamazlar,ben bebişimden bahsedince annemler hemen lafıağzıma tıkıyolardı ben de uzun zaman önce onlarla dertleşmeyi bıraktım sanki yaşadıklarımızdan bahsedersek daha kötü olacağımızı zannediyorlar onların da niyeti bizim bir an önce toparlanmamız aslında.benim eşim bile beni anlamıyor,yoğun bakım kapısında benim için ayılıp bayılan adam daha kırkım çıkmadan eski haline döndü.kendisi bazen biraz hödük ve asabidir de..
neyse çok yazdım başını şişirdim biraz saçmaladım galiba insanın söyleyecek çok şeyi olunca şunu da yazayım bunu da yazayım derken saçmalayabiliyor.kusuruma bakma lütfen..
sana bikaç önerim var onları yazıp seni rahat bırakayım.ben hemen bir psikiyatre gittim ve antidepresan kullanmaya başldım,iyikine gitmişim çünkü pek hazzetmediğim bu antidepresan sayesinde toparlandım.tüm vesveselerim gitti.beynimi uyuşturmuyor,hayata daha kolay adapte oldum.ve puzzle yapabilirsin.ben eşimle puzzle yapıyoruz ve bu insanın zihnini rahatlatıyor.ve namaz kılabilirsin,yani inancını bilemem lütfen yanlış anlama..ama ibadet depresyonun birebir en iyi ilacı..Rabbinle bol bol konuş,dertleş,O seni hiç yalnız bırakmayacaktır..ve unutma ki yavrun senden uzakta ama olabileceği en iyi yerde,Rabbinin yanında,sonsuz mutluluğun olduğu,hiç hastalanıp acı çekmeyeceği mükemmel bir yerde,bu kesin çünkü onlar günaha zerre kadar bulaşmamış minik melaikeler,biz aslında kaybolan hayallerimize ağlıyoruz,kendimize ağlıyoruz,öyle değil mi?
hiç merak etme herşey geçecek,bu acı da hafifleyecek canım ve sen tekrar işine döneceksin,zamanla bebeğinden bahsetmek eskisi kadar canını acıtmıycak,daha olgun olacaksın,hayattaki ufak tefek zorluklar sana daha kolay üstesinden gelinir görünecek,insanların ota boka üzülmelerine güleceksin..zaman herşeyin ilacı,şu anda yas dönemindesin ve anıra anıra ,sümüklerin akak aka ağlamaktan çekinem,eşinle barber kafa kafaya verip duygu ve düşüncelerinizi paylaşın karşılıklı ağlaşın,haykırın,sarılın,dua dua yalvarın Rabbinize..bu insanı çok rahatlatıyor..sevgiyle kal şekerim,artık sen de dualarımdasın..konuşmak,dertleşmek istersen numaramı da verebilirim,faceden de görüşebiliriz..
canım benim desteğin için çok saol yazdıkların bir nebze olsun içimi rahatlattı yani yaşadığın kötü olaylar değil önerilen dualarımdasın demen benim içimi rahatlattı şuan lohusalıyım yani kanamam var namaz kılamıyorum ama kendi kendime hep dua ediyorum günah olur mu bilmiyorum ama tesbih çekiyorum içimi böyle rahatlatmaya çalışıyorum ben psikiyatriye gitmedim eşim istemedi psikoloğa gittim o gün konuşunca rahatladım hiç ağlamadım ama ertesi gün yine aynıydım( aslında psikiyatriye gitsem iyi olacak geceleri uyuyamıyorum meleğim gözümün önünden gitmiyor geceleri kendimi daha kötü hissediyorum duvarlar üstüme üstüme geliyor senin de başlarda dediğin gibi şuan bi yavrum olsun diye yanıp tutuşuyorum ama sonra kendimden utanıyorum sanki meleğime ayıp ediyormuşum gbi geliyor onu kaybedince hemen başka bir bebek düşünmek suçmuş gibi geliyor ne düşüneceğimi nasıl hareket edeceğimi şaşırdım dakikası dakikasına uymayan biri oldum dengesizleştim istersen özelden msj at facedeki ismini seni ekleyeyim ben daha yeni üye olduğum için msj atamıyorum
rica ederim ne demek çok sevindim için rahatladığı için biraz olsunah tabi ya lohusa olduğunu unuttum,tabiki tesbih çekebilirsin günah olurmu hiç tam tersi,tesbih çekmek,salavat getirmek,dua etmek hem sevap hem de terapi gibi.eşinin psikiyatriye gitmeni istememesinin nedenini anlayamadım.psikolog anlık olarak rahatlatır ama bu sonuçta ağır bir travma ve neden boşuna daha fazla acı çekesin ki.yani ben ilaç meraklısı gibi görünmek istemem ama yararını çok gördüğün için söylüyorum,yaklaşık 5 aydır cipralex 10mg kullanıyorum,hiçbir yanetkisini görmedim doktorun dediği gibi olaylara daha sakin bakıyorum,birşeyi uzun uzun düşünüp,kurgulayıp,vesvese yapmıyorum yani bunlar ilacın etkileri..daha olumlu düşünüyorum.hayata daha pozitif bakıyorum kısacası.ve iyiki arkadaşımı dinlemişimde psikiyatre gitmişim.sen de bunu bir düşün derim canım..
ayrıca hemen başka çocuk istiyosun diye meleğine ayıp falan etmiyorsun bu çok normal ben de bu yollardan geçtim be burada gördüm ki herkes bu süreçten geçmiş.sonuçta onun senin hissettiklerinden haberi yok o mutlu mesut cennet bahçelerinde koşturup duruyor çünkü.lütfen hiçbirşey için suçluluk hissetme.duygularının dengesiz olması kadar normal bişey olamaz.yaşadığın beklenmeyen,istenmeyen bir olaydı,sonuçta bir kayıp yaşadın,üstelik lohusasın o da ayrı bir sendrom..nekahat dönemindesin,hormonların ve vücudun eski haline dönmeye çabalarken duygu dünyanı altüst ediyor,ama inan ki herşey düzelecek zamanla,bakburada sana da mesaj yazan Doruk var ya,anlatsın sana,geçen ay nasıldı beni deli etmişti çok kötüyüm benim suçum ben sebep oldum şöyle böyle diye daha bir sürü yakınmaları vesveseleri vardı ona da sana dediklerimi dedim herşey azala azala rayına oturacak dedim ve şimdi görüyorumki daha iyi daha mantıklı,artık insanlara teselli verecek kıvama gelmiş maşallah.
şekerim ben sana özelden facebook için ismimi cismimi yollamaya çalışçam galiba facede ismim çıkmıyo eşim ayarlamıştı ama dur bakayım değiştirmeye çalışıcam birbirimizi ekleyelim..çok geç oldu Allah rahatlık versin hepimize uyku vakti gelmiş çoktan,inşaallah çok huzurlu ve kesintisiz bir uyku çekersin canım..
rabbim sabırlar versin..hakkınızda hayırlısını nasib etsin inşallah..
kuzum döktürmüşsün yine ay ay aynen canım ağla sakın kendini tutma hemde bağıra bağıra ağla en fazla 5 dakka sürer sonra rahatlıyorsun elif abla günüm kötü geçti yapamıcam galiba ama çalışmak zorundayım ama kendimi veremiyorum işe:2::2:güzel arkadaşım aramıza hoşgeldin demek hiç istemezdim sana ama ne çare ki böyle tanışacakmışız,Rabbim bu acıyı aratacak daha büyük bir acı yaşatmasın,ne yapalım kaderimiz böyleymiş deyip sabrediyoruz.ben yürekten inanıyorum ki akıttığımız inci tanelerimizin tek bir damlası bile boşa değil,elbet bir gün karşılığını göreceğiz.Allahım sana sabırlar,gönlüne sekineler indirsin inşallah.yüreğine düşen ateş düştüğü yerde sönsün inşallah.seni en iyi anlayanlardan biri de şüphesiz benim..minik oğlumu 6 ay önce erkenden doğurdum sezeryanla ve senin meleğin gibi 3 gün yoğum bakımda mücadele verdikten sonra cennete uçtu:2: benim ikinci çocuğumdu,Allahtan bir kızım var,teselliyi onda buldum,toparlanmaya mecburdum.çok zorlu bir sezeryan geçirdim,aşırı kanamam oldu bir sabah ve hastanedekiler aniden ameliyata aldılar,6,5 aylıktım.ben de yoğun bakımda kaldım,çok kan kaybetmişim,rahmimi son anda almamışlar.ve benim de tekrarlama riskim var.ama bu travmadan sonra tek istediğim hemen hamile kalmaktı,sanki tekar gebe kalırsam ve kaybettiğim yavrumun yerine bir başka bebişim olursa anca o zaman acım hafifleyecekti.ilk zamanlar manyak gibiydim.gece başımı yastığa koyduğum anda hesaplaşmalarım başlıyordu,doktorumdan hesap soruyordum hayalimde,kendime kızıyordum,niye öyle oldu niye böyle oldu daha bir sürü vesvese..:26:bu düşünceler hiç geçmicek sandım ama çok şükür şu an iyiyim,daha güçlüyüm,tekrar hamile kalmaya korkuyorum ama yine de istiyorum,benim yaşam riskim de var ama yine de istiyorum çünkü en iyisini Allah bilir.korunma sürem bitti ama özel sigorta yaptırdım kasım ayında ve 3 ay daha beklemem gerek,marttan sora çalışmalara başlıcam.canım arkadaşım bunları yazıyorum çünkü yalnız olmadığını anlamanı istiyorum diğer arkadaşlar gibi..ben de senin yanındayım her şekilde.acın çok taze daha..6 ay önceki halim gibisin biliyorum.ben kızımın yanında rahatça ağlıyamıyordum bile çünkü o da ağlamaya başlıyordu ,yavrum beni kaybettiğini sanmış,devlet hastanesi olduğu için çocukları almıyorlardı,anca benimle telefonda konuşunca ölmediğimi anlayıp rahatlamıştı.o da kardeşini heyecanla bekliyordu,10 yaşında kızım,harçlıklarıyla kardeşine hediyeler,badiler,patikler alıyodu,şimdi annemler hepsini kaldırmış saklamış,bilmiyorum nasip olurmu onları kullanmak..
sevgili arkadaşım etrafındakilerin seni anlamasını bekleme malesef anlayamazlar,ben bebişimden bahsedince annemler hemen lafıağzıma tıkıyolardı ben de uzun zaman önce onlarla dertleşmeyi bıraktım sanki yaşadıklarımızdan bahsedersek daha kötü olacağımızı zannediyorlar onların da niyeti bizim bir an önce toparlanmamız aslında.benim eşim bile beni anlamıyor,yoğun bakım kapısında benim için ayılıp bayılan adam daha kırkım çıkmadan eski haline döndü.kendisi bazen biraz hödük ve asabidir de..
neyse çok yazdım başını şişirdim biraz saçmaladım galiba insanın söyleyecek çok şeyi olunca şunu da yazayım bunu da yazayım derken saçmalayabiliyor.kusuruma bakma lütfen..
sana bikaç önerim var onları yazıp seni rahat bırakayım.ben hemen bir psikiyatre gittim ve antidepresan kullanmaya başldım,iyikine gitmişim çünkü pek hazzetmediğim bu antidepresan sayesinde toparlandım.tüm vesveselerim gitti.beynimi uyuşturmuyor,hayata daha kolay adapte oldum.ve puzzle yapabilirsin.ben eşimle puzzle yapıyoruz ve bu insanın zihnini rahatlatıyor.ve namaz kılabilirsin,yani inancını bilemem lütfen yanlış anlama..ama ibadet depresyonun birebir en iyi ilacı..Rabbinle bol bol konuş,dertleş,O seni hiç yalnız bırakmayacaktır..ve unutma ki yavrun senden uzakta ama olabileceği en iyi yerde,Rabbinin yanında,sonsuz mutluluğun olduğu,hiç hastalanıp acı çekmeyeceği mükemmel bir yerde,bu kesin çünkü onlar günaha zerre kadar bulaşmamış minik melaikeler,biz aslında kaybolan hayallerimize ağlıyoruz,kendimize ağlıyoruz,öyle değil mi?
hiç merak etme herşey geçecek,bu acı da hafifleyecek canım ve sen tekrar işine döneceksin,zamanla bebeğinden bahsetmek eskisi kadar canını acıtmıycak,daha olgun olacaksın,hayattaki ufak tefek zorluklar sana daha kolay üstesinden gelinir görünecek,insanların ota boka üzülmelerine güleceksin..zaman herşeyin ilacı,şu anda yas dönemindesin ve anıra anıra ,sümüklerin akak aka ağlamaktan çekinem,eşinle barber kafa kafaya verip duygu ve düşüncelerinizi paylaşın karşılıklı ağlaşın,haykırın,sarılın,dua dua yalvarın Rabbinize..bu insanı çok rahatlatıyor..sevgiyle kal şekerim,artık sen de dualarımdasın..konuşmak,dertleşmek istersen numaramı da verebilirim,faceden de görüşebiliriz..
amin....rabbim sabır ve akıl ihsan eylesin bana...
canım içinden geliyorsa namaz kıl...yada yasin oku..tavsiyem...
kuzum döktürmüşsün yine ay ay aynen canım ağla sakın kendini tutma hemde bağıra bağıra ağla en fazla 5 dakka sürer sonra rahatlıyorsun elif abla günüm kötü geçti yapamıcam galiba ama çalışmak zorundayım ama kendimi veremiyorum işe
allah sabir versin basin sagolsun seni bebek kaybeden aneler anlar ben 16. haftammda bebegimi aldirdim 20 gun once suyum bitti seni okadar iyi anliyorum ki ben bebegimi aldigim hastaneye konrole gitigimde ayri duygular hisetim ama acini ustune gidersin alisacaksin duruma alisirsin ama unutamasin hepimiz oyleyizz guclu olmak zorundayiz ilk bebgimdi allah hepimize saglikli bebekler verir insallah9 ay boyunca neler hayal etmiştim neler düşünmüştüm oysa şimdi kurabileceğim bir hayalim yok umudum yok bana bakan bir çift göze o kadar çok ihtiyacım var ki anlatamam 13.12.11 de doğdu yağmurum 16.12.11 de bana veda etti sadece 3 kere görebildim kızımı yoğun bakımdan çıkamadı meleğim oysa ben hep bekledim iyileşecek ve biz ewimize gideceğiz die bekledim ama olmadı meleğim ewine gelemedi beşiğine yatamadı ona aldığım hiç bir kıyafetini giyemedi küvezdeyken battaniye istediler ona sardılar kucağıma verirlerken 10 dk bile durmadı kucağımda o battaniyesini bi poşete koydum ağzını sıkıca kapattım meleğimin kokusu gitmesin diye...doğum yaptığım hastanede çalışıyoruz eşimle 2 ay sonra işe başlıcam ama yenidoğan yoğun bakımın önünden nasıl geçeceğim bilmiyorum hamile kadın görmek istemiyorum bebek görmek istemiyorum canım yanıyor kimse beni anlamıyor annem şimdiliik bende kalıyor ona doğru bakıp anne ben senin ewladınım bak yanındayım ama benim ewladım yanımda değil diyorum ama içimden diyorum çünkü o bile beni anlamıyor doya doya bile ağlayamıyorum buna izin bile vermiyorlar eşim gözümün önünde eriyor herşeyi içine atıyor korkuyorum ya ona da bişi olursa diye o yüzden güçlü gibi gözükmeye çalışıyorum ama çok yoruldum dayanacak gücüm kalmadı duvarlar üstüme üstüme geliyor daha bir hafta olmuş evladını kaybedeli internette ne işin var diyen olursa uzandığım çekyattan sadece lavaboya gitmk için kalkıyorum o kadar içime atıyorum ki herşeyi belki beni tanımayan birileri vardır die benim gibi evlat acısı çeken beni anlayan biri vardır die düşünüyorum....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?