yarın tam bir hafta oluyo meleğimi kaybedeli

hnf10 .!.:

ve sonunda annemi de delirtmeyi başardım ağlıyorum diye kızdı şimdi annem de ağlıyor ben ağlıyorum annem ağlıyor kocam mutsuz çevremdeki herkesi mutsuz ediorum onlara da acı çektiriyorum herşey benim yüzümden herkes benim yüzümden:....(

Genişletmek için tıkla...

hnf10 .!.:

9 ay boyunca neler hayal etmiştim neler düşünmüştüm oysa şimdi kurabileceğim bir hayalim yok umudum yok bana bakan bir çift göze o kadar çok ihtiyacım var ki anlatamam 13.12.11 de doğdu yağmurum 16.12.11 de bana veda etti sadece 3 kere görebildim kızımı yoğun bakımdan çıkamadı meleğim oysa ben hep bekledim iyileşecek ve biz ewimize gideceğiz die bekledim ama olmadı meleğim ewine gelemedi beşiğine yatamadı ona aldığım hiç bir kıyafetini giyemedi küvezdeyken battaniye istediler ona sardılar kucağıma verirlerken 10 dk bile durmadı kucağımda o battaniyesini bi poşete koydum ağzını sıkıca kapattım meleğimin kokusu gitmesin diye...doğum yaptığım hastanede çalışıyoruz eşimle 2 ay sonra işe başlıcam ama yenidoğan yoğun bakımın önünden nasıl geçeceğim bilmiyorum hamile kadın görmek istemiyorum bebek görmek istemiyorum canım yanıyor kimse beni anlamıyor annem şimdiliik bende kalıyor ona doğru bakıp anne ben senin ewladınım bak yanındayım ama benim ewladım yanımda değil diyorum ama içimden diyorum çünkü o bile beni anlamıyor doya doya bile ağlayamıyorum buna izin bile vermiyorlar eşim gözümün önünde eriyor herşeyi içine atıyor korkuyorum ya ona da bişi olursa diye o yüzden güçlü gibi gözükmeye çalışıyorum ama çok yoruldum dayanacak gücüm kalmadı duvarlar üstüme üstüme geliyor daha bir hafta olmuş evladını kaybedeli internette ne işin var diyen olursa uzandığım çekyattan sadece lavaboya gitmk için kalkıyorum o kadar içime atıyorum ki herşeyi belki beni tanımayan birileri vardır die benim gibi evlat acısı çeken beni anlayan biri vardır die düşünüyorum....

Genişletmek için tıkla...

salsa84 .!.:

canim oyle dusunme uzulme seni anlamak zorundalar bende oyleyim dayanamiyorum cocuk gormeye hamile gormeye acima aci katlaniyor bebek konusunda konusmak istemiyorum ama anlayacaklar kendini suclama senin elinde degilki bunlar anemi gonderdim ben bunlari yasadiktan birkac gun once herseye karisiyor aglama uzulme diye diye yaninda nefes alamiyorum inan esin seni cok iyi anliyordur oda seni cok iyi anliyordur senin uzgun olmana dayanamiyordur canim atlatacaksin bir daha ki bebkler icin toparlanman lazim benim 20 gun oldu zaman gectikce alisiyorsun ama acin eksiliyormu keske eksilse

Genişletmek için tıkla...

derfat .!.:

canım ilk önce başın sağolsun diyorum gözyaşları içinde okudum yazdıklarını yüreğimi parçaladın çok acı bir durum heleki orda çalışman dahada acı ama inş çok çabuk toplanırsın..bu nasıl bi acıdır ya rabbim kimseye yaşatmasın kimseyi evladıyla sınamasın..herşeye rağmen güçlü olmalısın canımm

Genişletmek için tıkla...

hnf10 .!.:

amin rabbim düşmanımı bile evlat acısıyla sınamasın çok kötü bi duygu...

Genişletmek için tıkla...

hnf10 .!.:

ASLA BÜYÜDÜĞÜNÜ GÖREMEYECEĞİM YAĞMUR BUĞLEM'İM
Annem bir tanem canım kızım seni bir daha göremeyeceğim bunu bilmek bana çok acı veriyor bu gece tam bir hafta olacak seni kaybedeli meleğim sensizlik çok zor kontrol için gittiğim sırada senin alınman gerekti hareketlerin yavaşlamıştı 9 ay boyunca sensiz kalabileceğimi hiç düşünmemiştim senin geleceğini öğrendikten sonra bi defter tutmaya başlamıştım sana yazıyordum senin için yazıyordum sen büyüyünce okuyacaktın annenin senin için neler hissettiğini öğrenecektin her sayfanın sonuna babanla seni çok seviyoruz yazmıştım sen bu yazıyı okuyamasanda biliyorsun değil mi kızım???ameliyathaneye girdiğim zaman aklıma gelen bütün duaları okudum hemşire ablalarınla aylar öncesi konuşmuştuk öyle olur böyle olur diye bi an da gözüm karardı uyutmuşlardı beni uyandığımda ellerim babanın elleri arasındaydı onun sıcaklığını tüm hücrelerimde hissettim biraz ayılınca odaya indirdiler beni odayı görmen lazımdı kızım her yer pembeydi bir sürü balon vardı bebekli çiçekler vardı seni getirmelerini bekledim yavrum ama getirmediler seni bana getirmediler yan odadan ağlayan bebek sesleri duydum içim cız etti benim kızım niye yanımda değil dedim bana yoğun bakıma aldık doğunca bradikardiye girdi solunum sıkıntısı var dediler düzelir dediler akşam 10 buçukta ayağa kaldırdılar odanın içinde bir tur attık ve yatağıma yatırdılar gece herkes uyuyunca kimseye duyurmadan tek başıma tutuna tutuna ayağa kalktım içimde bi yerlerde bi acı hissettim ama acıyan yer ameliyat yerim değildi yavrum kalbimdi yürümeye başladım bi elimde serum vardı diğer elimle duvarlara tutunarak yoğun bakımın önüne kadar geldim hemşire beni ayakta görünce şaşırdı sana gelmeme az kalmıştı ama gelemedim kızım gelemedim annem cesaret edemedim nefes alıp verebilmen için burnuna subap takmışlar seni öyle görmeye dayanamazdım bekledim bütün gece sabah olmasını bekledim sabah olacaktı babanla birlikte gelecektik sana ama zaman hiç geçmek bilmedi solunumun biraz düzelmişti seni görmeme izin verdiler ağlamadım annem bütün gücümü topladım yanında hiç ağlamadım odaya gidince de ağlamadım düzelmen için dua ettim ikinci gün seni üç defa gördüm üç defa emzirebildim seni ama en başta sütüm gelmedi pompayla hiç durmadan süt çıkarmaya çalıştım bir yudum bile senin için çok önemliydi en son seni gece gördüm ertesi gün yine sana gelecektim öyle umut ediyordum ama sen gece kötüleşmişsin yine burnuna subap takmışlar beyninde iskemi varmış ödem varmış solunum merkezini etkilemiş hiç gözlerini açamıyordun meğer beynindeki problem yüzündenmiş üçüncü gün hastaneden çıkardılar beni sen kaldın bebeğim yoğun bakımda seni bırakıp gitmek çok koydu bana ama sen düzelecektin o gün göstermediler seni bana eve geldim beşiğini orda köşede görünce mahvoldum boş beşiğini sevdim geleceğini söyledim o akşam babanla etmediğimiz dua kalmadı sabah olacaktı ve biz sana gelecektik baban söz verdi götüreceğim seni onun yanına diye ama olmadı be yavrum gece 05.05 te babanın telefonu çaldı gözüme uyku girmemişti ki yatakta gözlerim kapalı yatıyordum çalan telefonla hissettim birşeyler olduğunu babana ne olur beni de götür dedim beraber yola çıktık hiç bu kadar uzun gelmemişti hastanenin yolu babana dedim beni acile bırak diye o sırada o gece yanında olan hemşire geldi yanımıza hiç bir şey demedi ama ben anladım o da ağlamıştı gözleri kığ kırmızıydı o anda dünyam yıkıldı o hastanede ne bebekler kurtuldu ne canlar döndü hayata ama sen dayanamadın tutunamadın hayata...o gün mezarlığa geldim ufacıcık bir tabutun içine koymuşlar seni ben o gün seni hastaneye görmeye gelecektim be annem tabutunu görmeye değil üzerine atılan topraklar üzerime atıldı annem seni o kara toprağın altında bırakmak çok acı geldi...bazen aklımı yitirecek gibi oluyorum baban bana destek oluyor ağlama o ağladığını görür daha da üzülür diyor ama kendisi de gizli gizli ağlıyor...sensizlik çok zor kızımmm...sensiz nefes almak sensiz konuşmak sensiz bu evde yaşamak çok zor...seni çok ve çok seviyorum canım kızım...

Genişletmek için tıkla...

seda1986 .!.:

sabah sabah ne çok ağladım mideme bişeyler oldu boğazım düğümlendi allahım inşallah sağlıklı evladı versin bi an önce kucağına dünya imtihan dünyası bunu daha iyi anladım

Genişletmek için tıkla...

ozey2506 .!.:

Canım arkadasım acın daha çok yeni üstelik sen bebeğini gördükten sonra kaybetmissin daha da acı
Ben 4 ay önce 5.5 aylık hamileyken kaybetmiştim bebegimi acısı hafifleri ama hala icimde malesef hele bugünlerde dogum yapanları duyunca boğazım dugumleniyo çünkü yasasaydı bugünlerde doğacaktı
Arkadasım isin güzel yanından bak olaya ben hep öyle yaptım bizlerin seçilmiş anneler oldugumuzu düşündüm. Cennette bekleyenin var o minik melek sana şefaatçi olacak ona geç cennete diyecekler o da annem babam gelmezse gitmem diyecek bana bir akrabamın dediği gibi o senin cennete biletin olacak inşallah ve biliyormuşum ben bir yerde okumuştum kıyamet günü ana babas yanına gelene kadar o meleklere Hz.İbrahim. Ve esi Hz.sare bir dagın üstünde bakıyorlarmış düşünsene kızın yağmurun Hz.ibrahimin yanında çok iyi bakılıyor senin bu kadar üzüldüğün goruyordur ve o da uzuluyordur
Kendini bırakma esın icin ve ileride doğacak bebeklerin icin, gerekirse profosyonel yardım al
Rabbime sığın dua et bol bol ve Rabbim seni sabredenlerden olmanı nasip etsin sabrın mükafatı büyük

Genişletmek için tıkla...

hnf10 .!.:

insan ağlayınca açılıyor ama bende senin gibi ağlamaya başladığımda durduruluyorum avazım çıktığı kadar bağırmak ve ağlamak istiyorum gündüzleri öyle böyle vakit geçiyor ama geceleri hiç vakit geçmiyor duvarları karış karış ezberledim ben duvara bakıyorum duvar bana bakıyor ve bir türlü sabah olmuyor:..( elbette rabbim böyle uygun gördü ama dayanmak çok zor be canım herşeyi hazırdı bir tek meleğim eksikti tamamen eksik kaldı((

Genişletmek için tıkla...

hnf10 .!.:

9 ay boyunca neler hayal etmiştim neler düşünmüştüm oysa şimdi kurabileceğim bir hayalim yok umudum yok bana bakan bir çift göze o kadar çok ihtiyacım var ki anlatamam 13.12.11 de doğdu yağmurum 16.12.11 de bana veda etti sadece 3 kere görebildim kızımı yoğun bakımdan çıkamadı meleğim oysa ben hep bekledim iyileşecek ve biz ewimize gideceğiz die bekledim ama olmadı meleğim ewine gelemedi beşiğine yatamadı ona aldığım hiç bir kıyafetini giyemedi küvezdeyken battaniye istediler ona sardılar kucağıma verirlerken 10 dk bile durmadı kucağımda o battaniyesini bi poşete koydum ağzını sıkıca kapattım meleğimin kokusu gitmesin diye...doğum yaptığım hastanede çalışıyoruz eşimle 2 ay sonra işe başlıcam ama yenidoğan yoğun bakımın önünden nasıl geçeceğim bilmiyorum hamile kadın görmek istemiyorum bebek görmek istemiyorum canım yanıyor kimse beni anlamıyor annem şimdiliik bende kalıyor ona doğru bakıp anne ben senin ewladınım bak yanındayım ama benim ewladım yanımda değil diyorum ama içimden diyorum çünkü o bile beni anlamıyor doya doya bile ağlayamıyorum buna izin bile vermiyorlar eşim gözümün önünde eriyor herşeyi içine atıyor korkuyorum ya ona da bişi olursa diye o yüzden güçlü gibi gözükmeye çalışıyorum ama çok yoruldum dayanacak gücüm kalmadı duvarlar üstüme üstüme geliyor daha bir hafta olmuş evladını kaybedeli internette ne işin var diyen olursa uzandığım çekyattan sadece lavaboya gitmk için kalkıyorum o kadar içime atıyorum ki herşeyi belki beni tanımayan birileri vardır die benim gibi evlat acısı çeken beni anlayan biri vardır die düşünüyorum....

Genişletmek için tıkla...

hnf10 .!.:

ve sonunda annemi de delirtmeyi başardım ağlıyorum diye kızdı şimdi annem de ağlıyor ben ağlıyorum annem ağlıyor kocam mutsuz çevremdeki herkesi mutsuz ediorum onlara da acı çektiriyorum herşey benim yüzümden herkes benim yüzümden:....(

Genişletmek için tıkla...

FTZEYNEPDURU .!.:

canım... 3 ay oldu bende meleğimi kaybedeli, annemin tansiyonu çıkmasın, eşim üzülmesin, babam üzülmesin kardeşim ağlamasın.......... Bilmezlerki gözden yaş akmasada kalbim hep ağlıyo... şu anda işteyim , geçen hafta başladım... Masamda eşimle benim resimlerimiz vardı... Hepsini kaldırıp kızımın resimlerini koyacaktım... önümdeki masa takvimimde kızımın haftalarını hesaplıyodum saat 5 te süt iznine çıkıp eve gidip kızımı doyurmalıydım.. Hiç biri olmadı... Doğumdan sonra koluma taktıkları pembe bilekliği saklıyorum hala sanki o meleğimin hediyesiymiş gibi hiç geçmiyo bu acı, hiç azalmıyo, hiç dinmiyo.. Aksine uyandığın hergün o sessizlik o yanlızlık iyice yakıp kavuruyo içimi... şimdi yine ağlıyorum... Zeynep duru'm için ve senin meleğin yağmur için.... Rabbim sabır versin.... Hiç kimseyi evlat acısıyla sınav etmesin....

Genişletmek için tıkla...

hnf10 .!.:

rabbim sana da bana da ve tüm melek annelerine sabır versin...dediklerine bir bir katılıyorum benim de senin gbi hayallerim vardı çalıştığım yere evim uzak bebeğim doğunca evimi taşıyacaktım öğlen arası gider emziririm diye doğum iznimin 5 haftasını sona atabilmek için karnım burnumda tüm gücümle çalıştım çalışmalıydım çünkü bebeğim küçük olacaktı onunla geçireceğim bir gün bile benim için önemliydi ama öyle olmadı boşuna çabalamışım(( inan bana günler çok zor geçiyor duvarlar üstüme üstüme geliyor evet bebeğimin battaniyesi kaldı ama ben kokusu gidecek diye sadece 2 defa açabildim poşeti iki defa kokusunu içime çektim eşinin resmini sildiğini söylemşsn senn de dedğin gbi üzülmemen için yapmıştr elbet ama yanlş yapmş inan bana bizleri eşlerimiz bile anlamıo bizlerin çektiği acıyı onların da çektiğini düşünüorlar evet onlar da baba ama bizler her dakika her saniye onları içimizde hissettik bn hala bile karnmda bişiler atıormuş gbi hissediorum ama onunda üstüne gitme olan olmuş keşke olmasaymış ama olmuş bizler hep hayatmızda keşkelerle yaşayacağız keşke yavrumuz yanımızda olsaydı diyeceğiz ama meleklerimiz için dayanacağız...

Genişletmek için tıkla...