- 30 Nisan 2018
- 547
- 130
- 103
- 37
- Konu Sahibi Cankiriklarim
-
- #61
Konu sahibi in duygularibi anliyorum ama en azindan o atanmis isi var ne guzel . Ben calismiyorum Cocuk bakiyorm belki birgub calisirim ama yas olmus kac.
Konu sahibi in duygularibi anliyorum ama en azindan o atanmis isi var ne guzel . Ben calismiyorum Cocuk bakiyorm belki birgub calisirim ama yas olmus kac.Ben sizi hatırladım. Bir ara eşinizle ilgili sorunlar vardı galiba. Düzeldiyse sevindim. Tek derdiniz bu olsun. Başkalarında imrenecek bir şey yok.
Ben okudum dil ogrendm. Kisa bi sure calistim. Evlendm Cocuk yaptm ama simdi aslinda is grantimi saglamadan bunlari yaptigima pisman oluyorm . Cunku Cocuk evlilik hee zaman olur . Koydeki hic okula gitmemis kadinda erkekte yapiyor Cocuk . Insan once kendini tanimali kendini tatmin etmeli sonra evlilik Cocuk olmaliymis. Simdi mesela yas olmus 34 cocuklar kucuk Okul olusam burda yeniden kolay dgl oda . Yillar elimden gidiyor gibi kaciriyorum herseyi . Bircok arkadasm kac yillik memur ben bisey yapamamisimEvet ferhans. Ben 20’li yaşlarda çocuğu ayak bağı olarak görüyordum. Hedeflerim vardı ve çocuk bunlara mani olurdu. “35’e kadar yolu var” dedim. Ama hayat senin planladığın gibi işlemiyor. 2. Evliliğimi 39 yaşında yaptım. Meğer kadın hastalıklarım varmış. Onların tedavisiydi, operasyonlardı, tüp bebekti derken çok şükürü 42’de anne oldum. Anne olmak tamamen kendini adamak. Kendini hazır hissettiğinde yaşamak lazım.
Cocuklara bakip sukretmek olmuyor . Herkesin cocugu var . Insan mesleki anlamda doyum alamayinca isi yoksa istedgi yerde dglse uzulup duruyor insanKendine kızgın olma sebebin eşin gibi ,sana hakettigin değeri verdiğini düşünmüyor kendini sucluyorsun yaşadığın hayatın güzelliklerine çocuklarına bakıp şükret birazda sorumlulukları eşine bırak sende kendin için mutlu olacağın birşey yap
Öyle de olamıyor parası kariyeri olup yıllarca tedavi görüp çocuk sahibi olamayan da var sanırım geçmiş için üzülmeyi değil geleceğe odaklanmalıyızCocuklara bakip sukretmek olmuyor . Herkesin cocugu var . Insan mesleki anlamda doyum alamayinca isi yoksa istedgi yerde dglse uzulup duruyor insan
+1Konu sahibi affiniza sıginarak konunun bana tekrar hissettirdigi yurdumuz gercegini yazmak istiyorum.Bu cografyada kadının evlenmesi hala cok onemli ,evlenmeyen kadinlara çirkin yakıstirmalar var.Kadinlar ailelerinde de boyle kodlamalar yasiyor.Hala cok kücük yastan ceyizi hazirlanan kızlar var.Tum bu kodlamalarla kariyeri yasin getirdigi toylukla geriye atan,esinin etkisinde kalan kadinlar mutlaka vardır.Siz atanmışsıniz ne güzel.Siz de 30 yaşa iki çocuk sigdirarak belki kariyere bakma firsati bulamadiniz.Ama ales örneginizden anladıgım kadariyla esiniz de size oncelik vermiyor.
Hicbirşey eskisi gibi olamıyorBen sizi hatırladım. Bir ara eşinizle ilgili sorunlar vardı galiba. Düzeldiyse sevindim. Tek derdiniz bu olsun. Başkalarında imrenecek bir şey yok.
Belki onlarda size imreniyor...30. Yaşımda nerede olmak istediğimle ilgili hep hayaller kurardım ve şuan bu hayallere çok uzak hissediyorum. Şükürler olsun tek bir şey hayalimden öte güzel, o da 2 evladım. Ama kariyer anlamında, eş ilişkisi anlamında tam bir hayal kırıklığı içindeyim. Biraz daha açıklarsam; çok iyi bir liseden ve akabinde yine çok iyi bir üniversiteden mezun oldum. Okuduğum bölümü 4 senede bitirmekte zorlanırken diğer arkadaşlarım, ben 3 senede dereceyle bitirdim. Herkes ağzı açık bölümümde yeteneklerime imrenirken ben 22 yaşımda koştur koştur kpssye girip türkiye geneli derece yapıp atandım. Atandığım sene de eşimle evlendim. Atanma düşüncem ya da memurluk isteğim yoktu sadece eşimin annesi atanmadan evlenemezsiniz diyince hırs yapmıştım. Şimdi bakıyorum bölümü zar zor bitirenler çok iyi konumlarda. Ya üst düzey yöneticiler beyaz yakanın zirvesi, ya da yurt dışında. Ben kendimi harcamış gibi hissediyorum… Bu his beni cok üzüyor
Aynıyız, ne evliliğim iyi gidiyor ne de çalışıyorum. Çocuğum için işten ayrılmıştım şimdi de 2 numara doğdu bi üç yıl daha evdeyim. Evlenip çocuk yapmayı seçerek hayatımdan kendimden vazgeçmişim meğer... Neyse, yalnız değilsin demeye geldim inşallah bir gün geçer bu hisler30. Yaşımda nerede olmak istediğimle ilgili hep hayaller kurardım ve şuan bu hayallere çok uzak hissediyorum. Şükürler olsun tek bir şey hayalimden öte güzel, o da 2 evladım. Ama kariyer anlamında, eş ilişkisi anlamında tam bir hayal kırıklığı içindeyim. Biraz daha açıklarsam; çok iyi bir liseden ve akabinde yine çok iyi bir üniversiteden mezun oldum. Okuduğum bölümü 4 senede bitirmekte zorlanırken diğer arkadaşlarım, ben 3 senede dereceyle bitirdim. Herkes ağzı açık bölümümde yeteneklerime imrenirken ben 22 yaşımda koştur koştur kpssye girip türkiye geneli derece yapıp atandım. Atandığım sene de eşimle evlendim. Atanma düşüncem ya da memurluk isteğim yoktu sadece eşimin annesi atanmadan evlenemezsiniz diyince hırs yapmıştım. Şimdi bakıyorum bölümü zar zor bitirenler çok iyi konumlarda. Ya üst düzey yöneticiler beyaz yakanın zirvesi, ya da yurt dışında. Ben kendimi harcamış gibi hissediyorum… Bu his beni cok üzüyor
İnşallah geçer. Sanırım bu hislerin temelinde iyi gitmeyen evlilik var.Aynıyız, ne evliliğim iyi gidiyor ne de çalışıyorum. Çocuğum için işten ayrılmıştım şimdi de 2 numara doğdu bi üç yıl daha evdeyim. Evlenip çocuk yapmayı seçerek hayatımdan kendimden vazgeçmişim meğer... Neyse, yalnız değilsin demeye geldim inşallah bir gün geçer bu hisler
Su an bende kotu hissediyorum. Tamam esi ile mutsuz olabilir ama en azindan oylanacgi guzel bir isi var . Bende kendimi kenara atilmis gibi hissediyorum. Basarisiz bosuna university okudum sanki. Cocuk bakiyorum kendi cocuklrim elbette ama kariyer yapamadim Evet o yola kendim girdim ama su an keske guzel bir isim olsaydi diyorum . Yurtdisindaym ve burda okadar kolay dgl Okul isleri parali vs okadar cikmazdayim ki …Bu düşünceler 30 yasında biri için çok yoğun.
Bir çoğumuz dışarda gördüğümüZ hayatlarla kendi hayatımızı kıyaslıyoruz ancak gerçekte kendimizle kıyasladığımız hayatın içinde ne olduğunu ne yaşandığını bilmiyoruz.
Şimdi sizin detaylarınıza girmeden baksak 30 yaşında iyi bir okul mezunu, işi var, evli ve iki çocuğu var. İnsan başka ne isterki değil mi?
Ama o hayatın içine girdiğinde netleşiyor aslında herşey.
Bana göre sizin sorununuz eşinizle. Değersiz ve gereksiz hissettiğinizi düşünüyorum.
Aradığınız basımızda erkek olsun fikrine çok kaptırmış ne derse yapmışsınız gibi. Ancak eşinizin söylemleri hiç hoş değil.Mutlu olmak istiyorsanız önce bu taraftaki sorunları çözmenizi öneririm.
Ferhans ne burcusun?Millet de yurtdışındasın diye sana özeniyordur.insanoğlu böyle herzaman söylerim biz bu dünyaya mutlu olmaya ve tatmin olmaya gelmedik.baştan kabul etmek gerek.ünlüler bile mutlu değil o zenginliğe, şöhrete rağmen.demek ki kabullenmek lazim.belli bir standart, huzurlu ruh halinde yaşamaya çalışacağız.merak etmeyin o istedikleriniz olunca da 2 gün sonra normale dönüyorsunuz.evlisin, çocuğun var, işin var diyenlere katıpmıyorum.mutluluk öyle birşey değil.eksik madde tamamlayarak olmuyor.bunu bile bile her konuda da yazılır onun var bunun var diye.
Iste bende sanki guzel bir isim olursa maddi ozgurlugum olursa daha mutlu olur dum gibi geliyor . Arkadaslarima bakiyorm on yillik devlette memurlar kariyer yapiyolar bende oturdgm yerden Onlara bakiyorum. Kiskanmiyorum ama gecup gideb yillarima uzuluyorum emeklilkk yok bisey yok://Millet de yurtdışındasın diye sana özeniyordur.insanoğlu böyle herzaman söylerim biz bu dünyaya mutlu olmaya ve tatmin olmaya gelmedik.baştan kabul etmek gerek.ünlüler bile mutlu değil o zenginliğe, şöhrete rağmen.demek ki kabullenmek lazim.belli bir standart, huzurlu ruh halinde yaşamaya çalışacağız.merak etmeyin o istedikleriniz olunca da 2 gün sonra normale dönüyorsunuz.evlisin, çocuğun var, işin var diyenlere katıpmıyorum.mutluluk öyle birşey değil.eksik madde tamamlayarak olmuyor.bunu bile bile her konuda da yazılır onun var bunun var diye.
Basarisiz hissediyorum Cok . Arkadaslarm kariyer yapiyor calisiyolar kimisinin cocuguda var Benim elimde bisey yok . Cocuk basari dgldir. University okudum ama su an calisamiyorumKoca bir hiç değildir hiç kimse, kendinize çok yükleniyorsunuz ama siz!
baskasina bakarsan mutlu olamazsin. hem calisiyorsun hem 2 cocugun var, her seyi ayni anda yapamazsin. herkes de ayni sekilde ilerlemiyor.. o yuzden elindekiyle mutlu olmayi dene. cocuklar buyudukce isinde de ilerlersin30. Yaşımda nerede olmak istediğimle ilgili hep hayaller kurardım ve şuan bu hayallere çok uzak hissediyorum. Şükürler olsun tek bir şey hayalimden öte güzel, o da 2 evladım. Ama kariyer anlamında, eş ilişkisi anlamında tam bir hayal kırıklığı içindeyim. Biraz daha açıklarsam; çok iyi bir liseden ve akabinde yine çok iyi bir üniversiteden mezun oldum. Okuduğum bölümü 4 senede bitirmekte zorlanırken diğer arkadaşlarım, ben 3 senede dereceyle bitirdim. Herkes ağzı açık bölümümde yeteneklerime imrenirken ben 22 yaşımda koştur koştur kpssye girip türkiye geneli derece yapıp atandım. Atandığım sene de eşimle evlendim. Atanma düşüncem ya da memurluk isteğim yoktu sadece eşimin annesi atanmadan evlenemezsiniz diyince hırs yapmıştım. Şimdi bakıyorum bölümü zar zor bitirenler çok iyi konumlarda. Ya üst düzey yöneticiler beyaz yakanın zirvesi, ya da yurt dışında. Ben kendimi harcamış gibi hissediyorum… Bu his beni cok üzüyor
memur olarak calismiyor musun? niye yok emeklilik.Iste bende sanki guzel bir isim olursa maddi ozgurlugum olursa daha mutlu olur dum gibi geliyor . Arkadaslarima bakiyorm on yillik devlette memurlar kariyer yapiyolar bende oturdgm yerden Onlara bakiyorum. Kiskanmiyorum ama gecup gideb yillarima uzuluyorum emeklilkk yok bisey yok://
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?